’t Was weer zo’n meticuleus geplande dag vandaag.
Bart zette de kinderen af op school, en ik dronk koffie en gaf punten in. Tegen kwart over negen was ik op school, om kwart over twaalf was ik alweer op weg naar huis, en iets over half schoof ik een kant-en-klare maaltijd in de microgolf. Ik hou daar normaal gezien niet van, maar die champignonrisotto zag er best eetbaar uit, en ik ging toch geen tijd hebben om zelf te koken.
En jawel, twintig voor één stond mijn ma aan de voordeur, en een kwartier later belde schoonma aan. Het was namelijk grootouderdag voor Merel op school, en dan staat het daar ook altijd volledig vol geparkeerd. Aangezien zowel mijn pa – die niet mee was omdat hij zich echt niet goed voelde – als mijn schoonma, en eigenlijk ook mijn ma niet echt ver meer kunnen stappen, had ik gezegd dat ze naar hier mochten komen, en dat ik hen wel voor de deur ging afzetten. Aldus geschiedde.
Ik had nog tijd om mijn mails te lezen en koffie te drinken, en dan sommeerde ik Wolf in de auto, en ging het richting ziekenhuis. Zijn voet moest namelijk onder de magnetische-resonantiescanner. Ginder was dat precies ook strak getimed: we waren er om tien voor, meldden ons vijf voor aan aan de balie van de medische beeldvorming, en om twee uur lag Wolf al op de tafel. Knap!
Enfin, tijd genoeg dus om Bart te laten weten dat hij de dames niet hoefde op te pikken, dat ik dat wel ging doen, en om nog met Wolf tot aan de Fashion Loft te rijden om eens te kijken voor communiekleren. Een hemd en schoenen heeft hij al, nu nog een felblauwe broek en een deftige gilet. Helaas, we zagen niks dat ons aanstond, en liepen dan maar ’t Fabriekske binnen, om er in sneltempo een paar laarsjes voor mij voor volgend jaar aan 50% te scoren. Netjes!
Ik gooide Wolf thuis af en ging de oudjes ophalen, waarna we nog even bij ons thuis bleven kletsen, en ze tegen vier uur alweer huiswaarts keerden.
Om half zes mocht Kobe zich omkleden en eten, en ik bracht hem tegen zessen naar de scouts. Tegen zevenen onderging Wolf dezelfde behandeling, tegen achten ging ik Kobe weer ophalen. En toen ik om half tien wilde aanzetten om ook Wolf op te halen, stond die plots al voor de deur: Delphine had hem meegebracht. Leuk!
Enfin, drukke dag dus, maar eigenlijk zonder stress. Moet kunnen!