Geplaatst op

Zonder pamper

Toen ik Merel daarstraks ging ophalen in de crèche, kwam ze vol trots op me toegelopen en tilde haar kleedje op. Mijn wenkbrauwen gingen uiteraard de hoogte in: dit is nu niet bepaald iets wat ik mijn dochter wil aanleren. Maar het kind had er een goede reden voor: ze wilde me haar onderbroek tonen. Jawel, onderbroek, en geen pamper meer.

Cindy van de Spruitjesdoos had geoordeeld dat Merel daar nu toch echt wel klaar voor was. Ze ging geregeld op het potje, maar zo’n pamper, da’s toch een gemak, en dus plaste ze nog steeds in de pamper ook. En dus moest die pamper uit. Cindy had nog wat onderbroekjes liggen, en dus gingen de kousenbroek en de pamper uit, en ging de onderbroek aan.

Uiteraard kreeg ik ook was mee naar huis: het was niet zonder slag of stoot verlopen, maar al bij al ging het toch bijzonder vlot. Gelukkig had ik nog voldoende witte was liggen, en kon alles weer gewassen worden tegen morgen. Maar ik denk dat ik me toch zal moeten reppen om een stapel ondergoed te halen, want om eerlijk te zijn, ik denk dat ik hoop en al twee onderbroekjes heb voor Merel. En ongelukjes, die zijn nog volop te verwachten.

Maar heimelijk hoop ik dat ze snel droog zal zijn. Want als er één ding is dat ik niet zal missen van mijn kleine kinderen, dan zijn het toch wel die voortdurende pampers. Ugh.

Geplaatst op

Nieuwjaren, deel drie (of zoiets)

En toen werd er hier nog maar eens genieuwjaard: mijn andere broer (peter van Wolf), van wiens dochtertje ik meter ben, en Dirk, die peter is van Kobe.

Kobe had daar trouwens de schattigste opmerking ooit over: “Zeg mama, komt Ilse ook mee?” “Euh natuurlijk, liefje!” “Ha, goed, want dan kan ik haar nog eens knuffelen!”

Er werden nog maar eens nieuwjaarsbrieven gelezen, er werd geaperitiefd, ongelofelijk lekkere aardperensoep gegeten (met dank aan i.), royale porties van Barts spaghetti binnengespeeld, en kaastaart gegeten.

20jan1

En uiteraard werd er gespeeld. En cadeautjes gegeven. Dirk had naast een donsovertrek van Skylanders (gegarandeerde hit, uiteraard) en een turnzak van diezelfde beestjes, en ook nog een fopbril en foptanden. Hilariteit alom, oordeel zelf. Verder werden er vooral de obligate envelopjes uitgewisseld, kreeg ik een prachtig set koffies en thees van het schoonzusje, kreeg Jeroen een mand met speciale bieren, en kreeg Dirk het oude fototoestel uit 1933 van mijn grootvader. Dirk is fotograaf, en heeft een eigen atelier. Ideale versiering, dus.

20jan2

20jan3

Enfin, good times were had by all. Of dat mag ik toch hopen.

Geplaatst op

Punniken

Ik dacht eerst dat het hier om Punische monniken of zo ging, maar nee hoor.

Ik zag de term punniken (of klosjebreien) voor het eerst een paar weken geleden opduiken op een blog, en het bleek te gaan om een heel eenvoudige manier om een soortement koorden te breien. Jawel.

Vanmiddag ging ik met Wolf naar de Zeeman om breiwol (hij wilde ook een sjaal, hij was jaloers op die van Kobe en Merel), en toen zag ik zo’n punniksetje hangen, voor amper 99 cent. Daar kan ne mens niet voor sukkelen, natuurlijk.

Thuisgekomen probeerde ik het even uit, en even later nam Wolf het over, zo simpel is het. Je windt wol rond een paar staafjes, en haalt dan met een haakje daar steeds weer een nieuw draadje overheen. Echt cool.

punniken

Wijs, maat.

Geplaatst op

365 – 19 januari

365-019

Gisteren had ik uit de LIDL een verkleinbril meegebracht voor op het grote toilet. Eentje in paars en roze.
Merel was er dol op: ik denk dat ze een keer of vijf naar ’t toilet is gelopen, en telkens tien minuten is blijven zitten.

Geplaatst op

‘Nieuwe’ iPhone

Bart is een tijdje geleden overgeschakeld naar iPhone 5, en ik heb zijn iPhone 4 gekregen. Ik moet zeggen: hij heeft lang op mijn bureau gelegen, zonder dat ik er iets mee deed. Daar speelde een paar factoren toch wel mee: ik moest hem volledig opnieuw instellen, hij is een pak lomper dan mijn huidige iPhone die ik eigenlijk nog steeds heel mooi vind, en vooral: geen gewone SIMkaart, maar een microsim.

Gisteren heb ik dan maar de koe bij de horens gevat, heb ik wat rondgegoogled, en heb ik een ’template’ uitgeprint voor de simkaart: een papiertje om op de huidige kaart te plakken, en heel mooi de lijnen waarop ik moest knippen voor een microsim. Ik wist vooral ook dat ik, als ik een foutje beging, een paar dagen zonder telefoon ging zitten, totdat ik een nieuws simkaart opgestuurd kreeg. Nu ja, zo erg was dat dan ook weer niet, ik ging tenminste nog wifi hebben. Maar het ging als een vliemke: de microsim paste meteen perfect, en dus heb ik nu een iPhone 4.

Ik moet nog wennen aan het design ervan: het ding is veel lomper, veel vierkanter dan de gladde, ronde, vrouwelijke 3, en dat ga ik echt wel missen. Ik vond (en vind nog steeds) het hoesje van de 4 prachtig: hard plastiek bekleed met leer.

Gelukkig had Bart er ook een hele fijne case bij gekocht: de Phone Box van Dr. Who ^^ Die heb ik uiteraard mee geërfd, en die vind ik wel fijn.

iPhonedrwho

Waarom ben ik dan uiteindelijk overgeschakeld? Wel, die 4 is echt gewoon een beter toestel. Hij is sneller, het scherm is scherper en accurater, en het ingebouwde fototoestel is veel beter. Tsja. Gebruiksgemak gaat boven het esthetische.

(En toch ga ik mijn vrouwelijke iPhone missen, grmbl.)
Geplaatst op

365 – 18 januari

Gisteren had mijn kuisvrouw dit mee als nieuwjaarscadeautje. Een leuk blik gevuld met van die Danish Butter Cookies, meer moet dat niet zijn om mij blij te maken.

365-018

Geplaatst op

Sneeuwvogeltjes

Hier hangen er eigenlijk het ganse winterseizoen door mezenbolletjes, en die zijn gretig bezocht.

vogel1

Vorig jaar heb ik ook dat notenkooitje opgehangen, en ook dat is zeer populair. Tegen de lente is het meestal wel leeggegeten. Ik haal het eigenlijk niet weg, en zelfs in volle zomer durft er al eens een meesje komen kijken of er iets in zit.

vogel2

Voor merels en lijsters is het kooitje op zich te klein, maar ze hupsen wel voortdurend in de sneeuw eronder, want daar vallen natuurlijk de stukjes die de mezen lospikken.

vogel3

Ik heb  ook een hele tijd op vinkeslag (hebt u hem? Hebt u hem?) gelegen om dat ene roodborstje te kunnen fotograferen, maar helaas, het beestje vlucht weg bij de minste beweging.

Zal voor een andere keer zijn.