Vandaag was het van dat: zeven leerlingen gaven vrijwillig drie uur van hun woensdagmiddag op om een vertaling van een tekst van Cicero te maken.
De wiskunde-olympiade is algemeen gekend, maar er is al meer dan twintig jaar ook een Latijnolympiade. in 1989 was ze nog niet echt georganiseerd te noemen, maar bestond ze wel al in Italië, en wilden zij internationaler gaan. De uitnodiging kwam op een of andere manier op mijn middelbare school terecht, en dus ging ik voor vijf dagen naar Arpino, zo’n honderd kilometer ten zuiden van Rome. Winnen deed ik niet, die eer was weggelegd voor een Pool, maar ik was toch wel apetrots op mijn deelname.
Nu is alles veel meer georganiseerd, meer competitief, maar ook een pak fairder en professioneler. Er is dus een eerste ronde die wordt begeleid en verbeterd door de leerkracht zelf. De tekst is pas deze morgen online gekomen. De beste exemplaren moet ik dan insturen, en daaruit worden de deelnemers voor de tweede ronde gehaald. Tien winnaars mogen dan naar Arpino voor de uiteindelijke finale van de Certamen Ciceronianum Arpinas.
Ik ben benieuwd hoe de mijne het ervan af hebben gebracht. Ik hoop dat er ooit eentje de finale haalt, dat zou een echte bron van trots zijn.