Geplaatst op

’t Boneryck

Door gisteren te schrijven over mijn lunch in ’t Boneryck, viel mijn euro dat ik eerder deze ‘zomer’ een bespreking had geschreven voor Gentblogt, maar dat ik die nog niet hier had gezet. Bij deze dus.

Dit artikel is eerder geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt.

Wondelgem mag dan misschien niet Gents meest hippe deelgemeente zijn, er is wel een aantal goeie dingen te vinden. Een schitterende patisseriebakker bijvoorbeeld, of de enige echte Driekoningenstoet met reuzen en al, of Gents enige openluchtzwembad.

Wat er sinds een paar jaar ook te vinden is, is het Boneryck. Een ietwat bizarre naam voor een restaurant misschien, maar hij heet Derycke, en zij heet Boone, heb ik me laten vertellen.

Mijn man en ik hadden afgesproken om twaalf uur, en de zon was onverwacht toch aan het schijnen, zodat we ons buiten op het terras installeerden. Vrijwel onmiddellijk kwam men ons de kaart brengen, en een klein rechtopstaand kaartje met daarop het lunchmenu. We besloten om allebei dat menu te nemen (15 euro), en enkele ogenblikken later kwam men de bestelling opnemen. Het is duidelijk dat het Boneryck veel klanten over de vloer krijgt van de nabije industriezone, die amper een uur lunchtijd toegemeten krijgen: alles gaat enorm vlot vooruit. Samen met een half litertje lichtbruisend water (3 euro) kwam een bordje op tafel met een mooi viskroketballetje, in een klein beetje pikante saus. Lekker, en onverwacht!

Boneryck[+]

Amper een goeie vijf minuten later werd ons koude voorgerecht al op tafel gezet: Slaatje met kersen uit St-Laurent, paté en Serranoham . Het alternatief was blijkbaar een gazpacho, maar daar zijn we beiden niet zo fan van. Het bordje zag er heel knap uit, zeker voor een lunchmenu dat snel op tafel moet komen, en smaakte ook zeer lekker: een goed doorsmakende paté, rijpe kersen, maar ook kleine toefjes rodebietenmoes, tomaatblokjes, een streepje balsamico, en vooral ook de ham.

Een tiental minuten na het afruimen verscheen ons hoofdgerecht. Pladijsfilet met kruidenkorst, aardappelmousseline en spitskool klonk zeer lekker, maar toch opteerden we beiden voor Parelhoenstick met rösti-aardappelen, boontjes en kersttomaatjes.

Boneryck[+] (Sorry voor de crappy foto, de batterijen van mijn fototoestelletje hadden het begeven).

Ook hier was het zoals het moest zijn: een perfect gebakken parelhoen, niet te droog, met een torentje van röstischijfjes waarin ook spek zat verwerkt, en warme tomaatjes nog steeds aan het steeltje.

Het restaurant is eigenlijk een gewoon huis, waarvan de volledige benedenverdieping omgebouwd is tot restaurant met semi-open keuken. De kleuren zijn chocoladebruin en limoengroen, en de muziek is loungy. De bediening is hartelijk en attent, en vooral, wat belangrijk is, met de glimlach. Het fijne terras waar we zaten, bevindt zich aan de zijkant van het huis, met een flink aantal tafeltjes, mooi verzorgd en in een groene omgeving. Alleen jammer dat je wel voortdurend het voorbijrijdende verkeer van de Zeeschipstraat hoort, maar waar in Gent hoor je het verkeer niet?

Op drie kwartier tijd hadden we gegeten, zonder ook maar een moment het gevoel gehad te hebben opgejaagd te zijn of zo. Het eten was lekker, voldoende, aangenaam voor het oog, en fair qua prijs: we betaalden 33 euro voor ons beiden, het flesje water inbegrepen, en dat is, gezien de huidige marktprijzen, niet teveel. Het zat er overigens ook vol (men kwam ons vragen of we gereserveerd hadden, maar het bleek geen probleem te zijn omdat ze niet op het terras hadden gerekend), en dat is meestal een goed teken.

Het Boneryck
Houtjen 18, 9032 Wondelgem
09/324 75 25
www.boneryck.be
Lunch op woensdag, donderdag, vrijdag en zondag tussen 11.45u en 14.00u
Diner op vrijdag en zaterdag tussen 18.30u en 22.00u

Geplaatst op

Lunch

Heel af en toe gaan Bart en ik samen lunchen. Het moet al passen: hij moet in Gent zijn en tijd hebben, en ik moet toevallig thuis zijn en geen kinderen rond mijn oren hebben. Vandaag lukte dat, en spraken we af in ’t Boneryck, hier vlakbij.

boneryck4

Ik ben er al langer fan van, en als je ziet wat je voor 15 euro op je bord krijgt, mag dat wel:

een hapje van focaccia met pesto van ietske dat ik niet meer weet maar wel lekker was

boneryck1
Carpaccio van courgette met tonato

boneryck2

Thaise kip met mie en koriander

boneryck3

En dat alles met de glimlach geserveerd, en aan een tempo dat je binnen de drie kwartier weer buiten kunt zijn. Knap!

Geplaatst op

Weight Watchers

Vorige weken had ik het echt lastig. Het ging me totaal niet af. Vorige week op de cursus besloot ik echter me te herpakken, en had ik zelfs een weddenschap gesloten met een paar medecursisten, en vooral dan Julie en coach Marianne: we gingen minstens een halve kilo kwijt zijn. Ik heb me er dan ook echt wel aan gehouden: alles is netjes gewogen en geteld deze week. Ik geef het toe: mijn extra punten waren ook op, en vooral aan snoep en chocolade, maar alles binnen het budget.

Ik stond dan ook te glunderen op de weegschaal: 1.6 kilo eraf! Let wel, dat is op de cursus, ik moet het morgenvroeg nog zien op mijn eigen weegschaal, zonder kleren en onder dezelfde omstandigheden, maar bon. Julie was zelfs twee kilo kwijt! Marianne had nogal een zwaar weekend gehad, en was blijven steken op hetzelfde gewicht, helaas. Ze had echter toch geen tijd om mee te gaan, dus zo erg was het niet. Volgende keer beter dus.

Julie en ik zijn dan hier in Wondelgem in de Beauté Lounge iets gaan drinken. Knappe locatie trouwens, ze kijkt uit op het openluchtzwembad, en de zeteltjes zitten supergemakkelijk. Ik vrees dat ik mijn goeie resultaten wat heb gehypothekeerd met een warme choco, een ice tea en wat nootjes, maar kom, ik heb een heel gezellige avond gehad. Ik heb twee weken om er een kilo af te krijgen, maar eerst wordt het nog een zwaar weekend, met taart en pizza op zondag.

Maar we gaan er toch voor gaan!

Geplaatst op

Brugge

Op donderdag is het heksen ten lande deze vakantie een vaste waarde voor me, en vandaag was de bestemming Brugge. Het is bizar hoe dat heksen de ene keer aanvoelt als een absolute ramp (zoals in Antwerpen, waar ik geen vragen kreeg, nauwelijks respons, en dus geen goeie sfeer) en de andere keer een schot in de roos is, zoals vandaag. Ze vonden het heerlijk, blijkbaar, stelden voortdurend vragen, vonden het feit dat ik de kaarten las ook wel leuk, en zelfs de monitoren van dienst dachten dat ik een echte was. Missie geslaagd dus.

Omdat ik toch alleen was – de jongens zijn op Ideekidskamp in Gent – wilde ik gaan rondlopen in Brugge, en had ik via twitter en Facebook tips gevraagd. Waarop een Brugse vriendin zei: “Wat, hoe, waar, wanneer?” en ik me eigenlijk schaamde omdat ik haar compleet vergeten was. Karma stond echter aan mijn kant: ze had net een halve dag verlof genomen om samen met haar knappe dochter van dertien te gaan shoppen, en zag het volledig zitten om mij op sleeptouw te nemen. Bijna letterlijk, want ze is me komen ophalen omdat het nogal moeilijk was de weg uit te leggen, en we hebben ons samen in de parking van ’t Zand geparkeerd.

Ik had een aantal adresjes gesuggereerd gekregen via Twitter, en zij had blijkbaar dezelfde smaak, want ze had gereserveerd in de Belegde Boterham, waar ze heerlijke slaatjes hebben. Na een blitzbezoek aan haar lieve echtgenoot (die aan het werk was in de Post op de markt) heeft ze me meegenomen op een toeristische wandeling, waarbij ik het niet kon laten een paar foto’s te nemen van haar en haar dochter.

brugge3

brugge4

brugge5

Ze heeft me ook een paar van die typische dingetjes getoond die alleen Bruggelingen kennen. Zo hangt er in een van de onderdoorgangen een gedenkplaat van de restauratie: halfverheven beeldhouwwerk dat absoluut niet uit de toon valt. En waar dus niet alleen een boormachine op staat,

brugge1

maar, als je goed kijkt, ook in de rechterbovenhoek van sommige vakjes de typische windowtekentjes van op een computer :-p

brugge2

Daarna hebben we samen de winkelstraten afgeschuimd: Arwen moest wat nieuwe kleren hebben, en mama had beloofd in ’t stad te gaan, vandaar. Zelf heb ik een mouwloos Tshirt gekocht, en vier stuks in de Zara Kids: een bermuda en een short voor Wolf, en twee schattige dingetjes voor Merel voor volgend jaar, respectievelijk 2,99 en 3,99 euro :-p

brugge6

Er is koffie gedronken, er zijn Italiaanse ijsjes gegeten, en er is vooral veel gekletst en gelachen. En ik heb een heerlijke dag gehad.

Dank je, Els en Arwen!

Geplaatst op

Blijven plakken

Er zijn zo van die vriendinnen die ik in maanden niet hoor of zie, en dan plots verschillende keren in een week. Dat zijn meestal van die mensen die ik al jaren ken, en bij wie het dadelijk lijkt alsof ik ze pas vorige week nog gezien heb, zo vertrouwd blijft het.

Zo zag ik maandagmorgen, toen ik de kinderen op kamp afzette, Nathalie terug: ik ken haar van in het middelbaar, en het was nu toch al een maand of twee geleden dat we nog gesproken hadden. Tsja, zij drie kinderen, ik drie kinderen…

We bleven kletsen, en spraken af om woensdag, vandaag dus, af te spreken. Ze hebben vorige jaar verbouwd, en hoewel ik alles al in geuren en kleuren beschreven had gekregen, was ik er nog niet geraakt. Woensdagmorgen zetten we dus allebei onze kroost af op kamp, en gingen bij haar thuis. Het huis is trouwens prachtig geworden, de verbouwing is een enorm succes qua plaats en licht. Ze toonde me trots alles, we bleven kletsen, en besloten toen maar om ook samen iets te gaan eten. Waarom ook niet? Dat huishoudwerk van ons ging – helaas – niet weglopen.

Na het eten ben ik wel meteen naar huis gereden: ik wilde nog perse wat verder klussen, nu ik geen kinderen om me heen had. Maar ik heb er wel intens van genoten, van onze halve vrije dag. Want vriendinnen die je al vijfentwintig jaar kent, en met wie je dus een heel verleden samen hebt, en die je dan ook door en door kent, die moet je koesteren. Echt waar.

Geplaatst op

Tuinieren

Mja. Ik ben bijzonder graag buiten, maar ik pruts niet graag in de tuin. En toch, nu ik een braakliggend stukje grond had, waar tot voor kort het hondenhok was en een boom stond, begon het te kriebelen. En dus ben ik zaterdag om een paar plantjes geweest: zes slaplantjes, zes broccoliplantjes, en een zakje radijszaad. Ik ben benieuwd of het iets zal worden. Echt veel kan ik er niet doen: het is een klein stukje, en het zit nog vol met wortels van de verdwenen boom, dus echt spitten kan ik er ook niet doen.

Ik ben benieuwd.

Geplaatst op

Waterratten

Deze middag gaan zwemmen met de kroost, in Puyenbroeck. Het is wat verder dan de andere zwembaden, maar het is op zondag wel open tot acht uur ’s avonds, terwijl de anderen sluiten om vier uur. En als je een baby hebt die haar namiddagslaapje nodig heeft, dan is dat wel zo handig.

De jongens zijn verzot op zwemmen: Wolf zwemt alleen, en Kobe heeft nog zwembandjes nodig, maar is verder absoluut niet bang: hij gaat vlot onder water, en gaat zelfs op de bodem zitten. Merel vond het overigens ook fantastisch: er is een kleuterzwembad met water van ongeveer 15 cm, en dat vindt ze zalig. Maar nog veel leuker is in mama’s of papa’s armen in het kinderzwembad rondzweven: dan kan ze ongestoord trappelen en spatten, en moet ze niet zelf zitten.

Zalig toch?

Geplaatst op

Lastig

Ik heb het lastig. Echt waar. Ugh.

Er zijn een hoop oorzaken: het weer, het feit dat ik vakantie heb en dus geen structuur momenteel, dat ik voortdurend thuis ben waar allerlei lekkers ligt (met drie kinderen is dat nu eenmaal zo)… Wat de oorzaken ook zijn, ik heb zin om te fretten. Onnoemelijk te fretten.

En ik geef toe, ik heb dat twee weken lang ook gedaan. Helaas. Ik was het zó vreselijk beu, ik had er genoeg van, het kon den boom in, al dat geweeg en opgelet en getel. En dus heb ik gefret. Ge kunt eigenlijk gewoon niet geloven wat ik die twee weken allemaal binnengespeeld heb (de week van de Gentse Feesten en de week erna).

* Verjaardagsfeestje van mijn zoontje, dus taart en massa’s oliebollen en pizza
* Elke dag een ijsje
* Geregeld daar nog een Leo bij, of een rijstpapje, of wat koeken of zo
* Een stevige menu van de McDonalds, en smaken dat dat deed!
* 8 van die heerlijke mozzarellasticks die gebakken werden in de frituurolie.
* een pak chocolade op twee dagen
* Dessertjes links en rechts
* frisdranken
* Een paar heerlijke brownies
* versgemaakte chocomelk met extra room

Maar vooral ook de dagelijkse kleine dingen: veel te weinig fruit. Wél nog een extra boterham met een dikke laag choco. Béchamelsaus overal op, vlees gebakken in goeie boter en zo.

Of zoals Marianne (de coach) nog zei: “Als gij der over gaat, gaat gij er van den eerste keer er echt wel góed over he!” Mja, ja dus :-/

Heb ik daar nu spijt van? Ergens wel, natuurlijk. Maar anderzijds had ik het echt eens nodig.

Op 28 juli ging ik dan met hangende pootjes naar de cursus: ik durfde niet te weten komen wat de ravage ging zijn. En lag het nu aan mijn kleren of zo, geen idee, maar: +100 g. Ik sprong nog net geen gat in de lucht.

Helaas was vorige week hoewel ik me voorgenomen had er deftig in te vliegen, ook geen succes. Het weekend begon vrij goed, maar ik ging toch elke dag over mijn dagtotaal, en soms zelfs serieus in de vrije punten. En toen was het stralend weer, en ben ik maandag naar Parkkaffee geweest met mijn ouders en de kinderen. En hadden ze geen light. En dan dinsdag met de kinderen gaan picknicken. Zonder tellen. En woensdag naar Batastrand. En donderdag naar Brussel, waar ik de kinderen Quick had beloofd, en ik het dan niet kon laten om een brownie bij de koffie te nemen. Argh, die wilskracht van me…

Donderdag was het verdict dus +400 g, een beetje de weerbots van de weken voordien.

En dus heb ik mezelf een schop gegeven, en een deal gesloten met Marianne en een paar andere cursisten: als ik donderdag een halve kilo af ben, dan gaan we enen gaan drinken. Zij moet trouwens ook nog een halve kilo vakantiegewicht kwijt, dus ze doet mee 🙂 Geef toe, als dat geen wijs mens is!

In elk geval heb ik nu weer een extra motivatie, want ik ga voor de dooie dood niet toegeven dat ik het niet kon!

En als u me nu wilt excuseren, ik heb nog een croissant op te eten (6 punten, zondags ontbijt. Het eitje laat ik staan).

Geplaatst op

Klussen

Dat de grote vakantie klustijd is voor mij, is voor wie hier al een tijdje komt lezen, geen verrassing meer. Alleen, hoe meer kinderen, hoe moeilijker dat wordt. Kleine klusjes, ja hoor, maar alles wat iets langer duurt, wordt moeilijk. Altijd is er wel eentje die iets nodig heeft, iets moet vragen, iets laten vallen heeft, zich ergens pijn gedaan heeft… En dan wordt doorwerken moeilijk. Maar bon, volgende week zitten de jongens de hele week op dagkamp en is Merel naar de creche, en kan ik dus verder doen.

Ik kijk er al naar uit.

De zolder is al opgeruimd, en mijn liefste heeft al een propvolle auto rommel naar het containerpark gebracht: vooral oude dozen en verpakkingen van dingen waarvan de garantie intussen is verlopen, maar ook overbodige of voorbijgestreefde elektronica, dingen waarvan ik vroeger dacht dat ik ze ooit nog ging nodig hebben, maar die ik toch niet meer wil, enzoverder. Onze kamer is eindelijk ook uitgemest, want die stond vol met gerief dat naar de zolder moest, maar dat er niet op mocht voordat die zolder was opgeruimd. En nu ga ik daar een hoop kleine dingen doen, zoals het zolderluik schilderen, een raamkozijn retoucheren, plintjes die losgekomen zijn opnieuw bevestigen, kaders ophangen, dat soort onzin.

En vandaag heb ik mijn dierbaarste voorzien van een nieuw tafeltje om als bureau te gebruiken hier in de woonkamer. Tot hiertoe zat hij aan de grote livingtafel, maar dat was eigenlijk toch niet zo praktisch. Ik heb dus een grijs-met-rood tafeltje van op zolder naar beneden gehaald, en een dito bureaustoel, en nu heeft hij zijn eigen plekje, en is daar dolcontent mee. In afwachting van een nieuwe verbouwing, die hem moet voorzien van een eigen bureau-achtig iets.

bureau1

bureau2