Gegrilde kipfilet met versgemaakte ratatouille en basmatirijst. Bijna teveel gegeten, zelfs.
Zeg nu nog eens dat diëten altijd lastig moet zijn?
Gwen
Ook vandaag hadden Gwen en ik afgesproken om gezellig samen te eten en voor onze baby’s te zorgen. Dit is nu de derde keer, en we genieten er allebei ongelofelijk van: lekker ongedwongen, open, eerlijk, en eindelijk een volwassene om tegen te praten :-p We kunnen ook heerlijk zagen over het wel en wee met onze meisjes, aangezien we vrijwel in dezelfde situatie zitten, en ondertussen zitten we te voeden :-p We hebben ook vooral heel wat schade in te halen, aangezien we elkaar de voorbije tien jaar nauwelijks gezien hebben. Een gezin en een fulltime job, het doet toch wat met een mens zijn sociaal leven.
Ik had ook mijn fototoestel bij, en kon het niet laten een paar fotootjes te trekken.
Roze beer, 3 maanden
Dit pakje heb ik gekregen, en toen ik het haar voor het eerst aantrok, heb ik toch wel vijf volle minuten staan lachen, tot Merels grote verbazing.
Zeg nu zelf: dit is toch Anne Geddes meets de Troetelbeertjes?
Latijnse jongerendag
Toen het NKV Oost-Vlaanderen (Nederlands Klassiek Verbond) in september aankondigde dat ze een jongerendag gingen houden, waren mijn collega Lucie en ik er als de kippen bij om ons in te schrijven, samen met alle zesdes en de vijfde Latijn-Grieks.
Deze morgen heb ik dan om half negen Merel in mijn auto gehesen, en ben op hoop van zegen naar de Blandijnberg getrokken. Officieel ben ik uiteraard nog altijd in ouderschapsverlof, maar dit wilde ik echt niet missen. Alles hing afhangen van Mereltje natuurlijk.
De eerste lezing van de dag was er eentje van Patrick De Rynck, notoir Oudheidkenner, en schitterend schrijver. Zijn lezing over Humor in de Oudheid was af en toe een beetje academisch, maar zeer te pruimen. En ik kan er u bij vertellen dat de stoeltjes in een auditorium niet ideaal zijn om een baby te voeden, maar dat dat eigenlijk nog best lukt.
Na een korte pauze, waarin Merel onbedaarlijk beginnen brullen is, werd onze groep toegewezen aan een ‘workshop’ over Obama en de theorie van de retoriek. Zeer interessant, en rechtstreeks aansluitend op wat ik in de les vertel. Helaas was Merel nog steeds aan het brullen, zodat ik het eerste deel gemist heb en rustig in ons aller seminarie van Latijnse Letterkunde heb gezeten. Ooh, the memories! Zelfs olfactorisch!
Daarna kwam er een ‘workshop’ over numismatiek. Helaas zag die mens het workshopaspect niet zitten met 35 man, en is het een lezing geworden. Interessant, dat wel, maar twintig minuten langer dan gepland, in een stoffig en warm seminarie, zodat de leerlingen (en ikzelf) ongedurig werden, en ik Merel nog eens moeten voeden heb.
In de middagpauze waren er broodjes voorzien en lag Merel netjes te slapen, in de daaropvolgende lezing over Gladiatoren in de film was ze echter weer wakker, begon ze te wriemelen en uiteindelijk te huilen. Dat, gecombineerd met het feit dat mijn rug het aan het begeven was, deed me besluiten naar huis te rijden. Het was welletjes geweest. Ik heb nog even genoten van het zalige weer, ben dan de jongens gaan halen, en ’s avonds ben ik grandioos in slaap gevallen in de zetel.
Niks meer gewoon, zeker?
Drie schatten
Mijn drie schatten, netjes aangekleed voor het feestje gisteren.
Wolfs klas
Vorige week ben ik met Merel naar Kobes klasje geweest, deze week was het de beurt aan Wolf. Blijkbaar leren ze in de godsdienstlessen over opgroeien, en wat het verschil is tussen een baby, een peuter en een kleuter. Ik ben Merel dus uitgebreid gaan showen, heb hen uitgelegd wat ze kan en vooral niet kan, heb haar ververst, en de borst gegeven. En terwijl ik nog aan het voeden was, zijn ze aan de rekenles begonnen, en heb ik dat ook eventjes kunnen meemaken.
Wolf was megatrots. Of in zijn woorden: “Man, ik was wa zot trots mama!” Toch onvoorstelbaar hoe dat jongerentaaltje zich zelfs in zevenjarigen vastzet, nee?
Babyborrel Liv
Voor zover mijn Weight Watchers deze week nog niet om zeep was, heb ik het deze namiddag toch definitief naar de verdommenis geholpen.
We zaten namelijk in Wetteren in de Otorongohoeve voor de babyborrel van ons nieuwe nichtje Liv, drie weken jonger dan Merel. Niet alleen heb ik er massa’s volk teruggezien dat ik in jaren niet meer had gezien (VEK, dus van toen ik student was), maar er was ook een enorm lekker en groot dessertbuffet. Ik heb nog niet eens van alles geproefd, en ik denk dat ik er zowat een gans weekbudget heb doorgejaagd op één middag. Maar lekker!
En Liv? Die heeft quasi de hele tijd liggen slapen in haar wiegje aan ons tafel 🙂
Tulpen
De tulpen die ik zondag gekregen heb van Dirk en Ilse.
Sociaal doen en al
Deze namiddag zijn Kim en Wim, twee vrienden van al heel lang, komen kijken naar ons Mereltje. We hebben rustig taart zitten eten en gekletst, en ze hadden een allerschattigst jurkje mee voor ons meisje, voor volgend jaar 🙂
’s Avonds kwam tegen een uur of zeven Karen babysitten op de jongens, zodat ik mijn echtgenoot kon vervoegen ten kantore Netlash/Talking Heads. Daar ging namelijk het jaarlijkse bedrijfsfeestje door. Bart had het zich deze keer niet aangetrokken, en zijn mensen alles zelf laten organiseren. Vorig jaar was het nog op restaurant (die zo’n groep niet aankon), dit jaar kwam Wok At Home ons van het nodige voorzien, in het kantoor zelf. Ik moet zeggen, ik had daar wat mijn twijfels bij, maar het viel heel erg goed mee. De ruimte is eigenlijk best gezellig, en iedereen zat er lekker door elkaar te kletsen op de poefjes. Op deze manier konden ook de partners het nieuwe kantoor eens zien. Wok At Home heeft dat trouwens schitterend gedaan: vooraf een aantal koude hapjes, daarna een wokgerecht met kip en eentje met scampi (de vegetarische variant heb ik niet geproefd), en zelfs een gewokt dessert. Poepsimpel, maar zeer lekker: twee soorten meloen, twee soorten druiven en ananas wokken in een gembersiroop, er amandelschilfers en verse munt over strooien, en opdienen met een bolletje kokosijs.
Tegen half twaalf ben ik doorgegaan: ik was moe, en ik moest ook de babysitter aflossen. En Merel? Die heeft de hele tijd geen kik gegeven en stevig doorgeslapen. De volle zeven uur! Ze kan haar momenten dus blijkbaar wel kiezen 🙂
Merels kamer
Merels kamertje is eindelijk afgeraakt. Haar bedje staat er nog niet, omdat we dat nog nodig hebben in ons kamer. Het grote logeerbed heb ik dan wel weer laten staan, er is plaats genoeg en het kan maar handig zijn.
Ik ben er wel tevreden van, ja. Merel zelf kijkt in elk geval met grote ogen naar de tekening 🙂
