Zumba

Ik zeg al sinds september dat ik naar de Zumba zal gaan. Al sinds ik weet dat het mijn (geadopteerde) broertje is die les geeft hier in Gent. Vroeger gaf hij enkel salsa, nu dus ook zumba, mét diploma en al, dat moet uiteraard.

Hij gaf toen een gratis proefles, en ik ging gaan met Sandra. Helaas had ik toen de mother of all colds, liep het snot uit mijn neus en kon ik enkel amechtig lopen hijgen. Geen goed idee dus, als je al 30 kilo te veel weegt, om op zo’n manier te gaan sporten.

San is dus alleen gegaan, en doet het nog steeds.

En ik? Ik stelde het voortdurend uit. Yup, er waren weken dat er echt geen enkele avond vrij was (hij geeft les op maandag, dinsdag en donderdag), en ik heb lang met mijn rug gesukkeld. Maar dan nog. Feit is dat ik uitvluchten zocht, omdat ik er gigantisch tegenop zag. Want ik heb de conditie van een gemiddeld dierentuinnijlpaard.

Sinds ik vorige week echter de koe bij de horens heb gevat en begonnen ben met Weight Watchers, vond ik dat ik de excuses maar moest laten. Toen Bart dan ook plots vroeger thuis was dan voorzien, had ik dinsdag plotseling de mogelijkheid om te gaan. Ik heb al mijn moed verzameld, heb een half uur naar haalbare sportkleren gezocht, en ben vertrokken. Door het gigantische parkeerprobleem in de stad, was ik dan ook nog een kwartier te laat.

Geen nood, amper vier meisjes (het zijn vooral studenten die het doen, en die zijn nu aan het studeren) waren enthousiast aan het springen op Latino beats, en mijn broertje stond grijnzend vooraan rond te hupsen dat het een lieve lust was. Ik had hem al eerder met zijn kont zien schudden, maar nog nooit op zo’n professionele manier :-p

Ik heb meegedaan, ja. Ik denk dat ik van de drie kwartier ongeveer een half uur op de dansvloer heb gestaan, en de rest van de tijd stond ik naar adem te snakken, water te drinken of zweet weg te vegen. Want dat liep in straaltjes van me af.

Conclusie: het was wijs, en het is vooral broodnodig. Dus ik ga blijven gaan. Al was het alleen al om mijn broertje wat vaker te zien, want dat was alweer veel te lang geleden.