Geplaatst op

Glorieuze afsluiter van de vakantie

Er waren, om de dag te beginnen, twee prachtige lieve kleine meisjes die met smaak een croissant of twee verorberden, en dan slaperig nog wat tv keken samen.

Tegen elf uur werd Lieze opgehaald, en iets later kwam ons pa toe, voor alweer een zeer aangename en lekkere maaltijd. Dank u, liefje, voor het weekendse koken met zoveel liefde en aandacht voor het detail!

Aangezien het een toch wel stralende dag was, sommeerde ik ons pa de auto in te stappen, en reden we naar Gentbrugge voor een aantal caches in de Gentbrugse Meersen. Ik was er nog nooit geweest, maar het is er inderdaad echt mooi! Alleen jammer, zoals op zoveel plaatsen, van het voortdurende geraas van de autostrade die het gebied zowat doorkruist op viaducthoogte. Tsja… Onze tocht begon echter aan de kerk van Gentbrugge, met een wandeling over het kerkhof waar, tot onze verbazing, ook een aantal oorlogsslachtoffers liggen.

Tegen zessen waren we terug, en tegen zeven uur zette ik alweer aan met Wolf richting De Haan. Yup, het schooljaar is weer begonnen, en dus mag hij niet meer op maandagmorgen toekomen, maar moet hij al op zondagavond binnen zijn.

Ik gooide hem af, en reed naar Oostende om daar in en rond ’t Bostje – het Maria Hendrikapark – ook een rondje geocaches te zoeken. Alleen… heb ik me gigantisch laten verrassen door het vroege uur waarop het donker wordt. Ik was gewoon om in mei en juni te cachen op zondagavond, en dan is het klaar tot tien uur. Ik had er zo’n beetje geen rekening mee gehouden dat nu al om half negen de zon onder gaat. Ik heb dus in het pikkedonker in een Oostends park en bos rondgelopen, waar bijna geen verlichting is. Tot mijn eigen verbazing heb ik er nog 6 caches gevonden, bij het lichtje van mijn GSM. Het was er ook compleet verlaten, alleen de dieren kon je horen. Zalig! Alleen vrees ik dat het een beetje te ver en te lang was, want ik moest nog een heel eind terug tot aan de auto, en mijn rug begon het welletjes te vinden. Hmm.

Al bij al een hele mooie dag gehad met 12 caches, maar wel doodop nu. En morgen de eerste schooldag. Juist ja.

 

Geplaatst op

Helden!

Een tijdje geleden zat de folder in ons bus: dat de Helden naar Wondelgem kwamen, en meer bepaald vandaag op de Drieskensfeesten. Gratis en al!

Er stond bij dat de deuren opengingen om 13.30 uur, en dat het begon om 15.00 uur. Er waren geen voorbehouden plaatsen, en vol was vol. Aangezien Merel en Kobe de helden echt wel wilden zien, stonden we tegen half twee aan de hoeve, maar van aanschuiven was geen sprake, al moet ik wel toegeven dat het tegen drie uur wel vrij vol liep. Ik had een berichtje gestuurd naar Liezes mama, en die kwamen ook nog af. Happy Merel!
Els slaagde erin om zowel met Sieg als met Maureen een foto te maken van drie glunderende dametjes…

De show zelf? Goh ja, wat kunnen die gasten doen op een klein podium, terwijl ze normaal gezien vanalles bouwen? Maureen zong, en het is bekend dat ze dat zeer goed kan. Nico deed een aantal salto’s, en sprong zelfs over 9 kinderen én Sieg heen in een zijwaartse salto. En verder een hoop grapjes, opmerkingen, enfin, het was eigenlijk best wel leuk.

De kinderen genoten ervan, en Merel genoot er zó hard van dat ze eindelijk Lieze terugzag, dat zowel Lieze als kleine zusje Janne dan maar bij ons kwamen spelen. Janne verklaarde zelf dat ze wel met haar speelmaatje Kobe ging spelen, en die moest lachen maar zag dat wel zitten. Derde kleuterklas versus eerste middelbaar, moet kunnen.

Tegen half zeven werd Janne opgehaald, en kreeg Lieze een rugzakje met een pyjama en een toiletzak en zo, want ja, ze mocht blijven slapen! Zelden zo twee stralende meisjes gezien. We keken eerst nog naar de film Jungle Book, en die twee waren dicht tegen elkaar aangekropen. Yup, al beste vriendinnetjes sinds ze twee waren, en vijf jaar later nog steeds. Goed, toch?

Geplaatst op

Krachtcirkel Knorretje

Er zijn zo van die feestjes waarvan je op voorhand weet dat je er veel te lang gaat blijven hangen. Of dat die kans toch zeer reëel is.

Neem nu de verjaardagsfeestjes van T. P. uit O. Ik ben uit respect voor mijn rug maar om half negen toegekomen, in plaats van half zeven. De hele tuin stond vol met fijn volk, er werd een Ardeens gebraadje in hooi op de barbecue geroosterd, terwijl er nog tal van andere varkensdelen een hittekuur ondergingen, en er was drank. Veel drank, want hier en daar stond ook al een tent opgesteld.

Ik heb heerlijk aan een kampvuur van opfikkende meubelen gezeten, fijne en minder vreedzame verhalen uitgewisseld met zeer aangenaam gezelschap, en om half een verklaarde ik dat ik naar huis ging. Waarna ik langs de keuken passeerde om slaapwel te zeggen, en iets over twee alsnog verklaarde dat ik naar huis ging.

Zo’n feestjes dus.

Mooi, toch, om de vakantie mee af te sluiten?

Geplaatst op

Me-time.

Deze ochtend moest Wolf echt al vroeg in het Zeepreventorium zijn voor zijn drainage. Kwart over negen stond ik dus alweer op de dijk in De Haan, en vandaar reed ik naar Oostende om er te geocachen. Ik vond een prachtige cache vlakbij het vliegveld, reed naar Stene om er daar een aantal te zoeken van de Schorrewandeling, verzeilde in Zandvoorde, en was rond half een thuis om te koken voor de kinderen.

En ’s avonds werkte ik gewoon nog wat verder aan mijn sociaal leven. Peter had ik in geen tijden nog gezien of gesproken, en dus gingen we lekker in ’t Oud Clooster iets eten en bijpraten. Ook altijd goed voor het humeur en het algemene welbevinden. Bedankt, Peter, voor een zeer fijne avond!

 

Geplaatst op

Sociaal leven

Yup, ik begin eindelijk weer een sociaal leven te krijgen. Enfin, niet dat dat voor mij zo perse hoeft, ik ben niet zo sociaal van nature.

In juli heb ik per definitie geen behoefte aan mensen: ik ben dan zó zotgeraasd op school, dat ik geen volk meer wil zien. Maar echt he. Meestal begint dat tegen de Gentse Feesten een beetje te beteren, hoewel… dit jaar zag ik me er ook op om naar de Feesten te gaan wegens de drukte. En toen deed mijn rug weer lastig, en zat het er ook niet meer in.
Daarna zaten we twee weken in Rhodos, en nu, tsja, al met Véronique afgesproken, en gaan eten met Gwen, en naar een festival geweest met Lieven, en op dat trouwfeest blijven hangen wegens de gezellige compagnie, en dan nog die workshop… Ik kom dus weer onder de mensen. ’t Zal weer lang duren :-p

Enfin, vandaag hadden we afgesproken met Tom en Sharah om samen iets te gaan eten in Antwerpen. Ik ken hen al lang van de LARP, en Sharah is volop met literatuur en toneel bezig, en dus leek het me wel leuk.

We zaten in een zeer fijn sushirestaurant in hartje Antwerpen, zeer druk, maar wel serieus lekker. En daarna haalden we een dessert in de Moochie, van de vrouw van ook al een LARPer, om te eindigen in the Geeky Cauldron, van, u raadt het al, een LARPer. Dat café is eigenlijk nog maar half open, want enkel het SciFi gedeelte is al open, maar het is er echt wel goed zitten. In september komt daar het Fantasy deel bij. We zagen er een paar oude bekenden, ik dronk een mede, en tegen half een waren we weer thuis, na een fijne avond.

Geplaatst op

Workshop Marketing

Ergens eind mei vroeg mijn directie of ik alsjeblief mee wilde gaan naar een nascholing over marketing en rebranding: hoe zet je je school in de markt, hoe lok je nieuwe leerlingen, hoe maak je van je school een sterk merk?

Aangezien ik daar volop mee bezig ben en daar ook voor betaald word, zag ik dat wel zitten, ja. En dus zat ik van een tot half vijf op het Lyceum voor wat een zeer interessante uiteenzetting werd.
Conclusie: we zijn goed bezig, maar er is nog veel werk aan de winkel. We hebben ons merk, onze huisstijl, ons Unique Selling Proposition, maar we moeten alles nog veel verder doordrijven, en vooral meer zichtbaar maken.

Ik was vooral blij dat mijn directie er ook bij was, zodat ze het ook eens van een ander hoorden. Veel dingen waren nieuw voor mij, maar sommige dingen zeg ik al jaren, waarop er dan zeer twijfelend en weigerachtig gereageerd wordt. Awel: néh!

Nu nog in praktijk brengen…

Geplaatst op

Rondje Blauwbuik

In april was ik een namiddagje gaan cachen met Véronique en haar dochter. Dat was haar toen zo goed bevallen, dat we afgesproken hadden om dat wel eens meer te doen. Maar bon, ne mens moet tijd hebben en die moet dan nog samenvallen ook natuurlijk. Vandaag was gelukkig wél zo’n dag! Wolf zat uiteraard in het Zeepreventorium, en Léonore was op vakantie met haar papa, maar Véronique had wel haar dertienjarige plusdochter bij zich, en die zag dat cachen hélemaal zitten.

De vorige keer was het een Toertje Daknam geworden, nu gingen we vlakbij voor een Rondje Blauwbuik in Eksaarde. Ook hier waren de caches ongelofelijk mooi uitgewerkt, zoveel meer dan een potje achter een boom.

We wandelden dik drie uur, genoten ervan, snoepten nogal wat, en Véronique maakte foto’s.

Onderweg dronken we iets op het terras van een cafeetje dat eigenlijk gesloten was, maar waarvan de uitbaatster bezweek voor onze charmante glimlach.

Waren we moe? Jawel, maar het was meer dan de moeite waard.