Het is misschien een eigenschap van de bloggende dames dat ze niet graag gaan shoppen, want dat heb ik al enorm veel gelezen hier. Anderzijds, ik denk niet dat veel van de Flairtrutjes met hun mieterse laarsjes en kekke kapsels aan het bloggen slaan, en laat dat nu net het stereotype zijn van de shoppende medemens…
Dit maar om duidelijk te maken dat shoppen ook aan mij niet besteed is. Ik ben ook het type dat recht op zijn doel afgaat: ik weet wat ik nodig heb, en in welke winkels ik dat dan kan krijgen. Qua bovenmaat vind ik doorgaans nog net mijn gading in de gemiddelde winkel, maar met broekmaat 50 (helaas, een droeve coming-out) moet ik al bij de gespecialiseerde rekken zijn. En nee, die dingen gaan nooit in solden, blijkbaar… Gelukkig kan ik nog zonder veel portefeuilleschade terecht bij H&M en C&A voor dat soort dingen. Oh, en online uiteraard, bij onze postordervrienden van 3suisses en La Rédoute. Dat is wel zó makkelijk: je moet je huis niet uit, geen mensenmassa’s en idiote paskotjes trotseren, en eenmaal je je maat kent, valt dat best wel mee. Ik heb nog zelden iets moeten terugsturen.
Zelfs het shoppen voor cadeautjes voor anderen kan me niet bekoren: het is eerder een last dan een lust. Het enige waar ik nog met enige zin naar toe trek, is een meubelwinkel stijl Weba of Ikea, en dat gebeurt dan ook zo’n twee keer per jaar.
Als ik dan toch in ’t stad ben, ga ik soms wel eens rondneuzen hier en daar, op mijn favoriete plekjes (Cora Kemperman, Blue Velvet…), maar zeker nooit een hele namiddag lang. Doorgaans vind ik dan ook niet veel, tenzij af en toe een geluksaankoop, iets waar ik per toeval op terechtkom.
Ik moet trouwens ook het shoppen voor Bart doen: zwarte broeken combat style, zwarte pulletjes met rolkraag, zwarte vestjes… Eén keer per jaar gaat hij voor zijn chique kostuums met zijn ma naar één welbepaalde winkel (waar zij alles betaalt), en zelfs daarover klaagt hij. En oh wee als ik hem verplicht meesleep naar een schoenwinkel! Onlangs zijn we vijf voor zes binnengestormd in een schoenwinkel en vijf minuten later (heel letterlijk dus) buitengegaan met nieuwe schoenen voor hem en Wolf.
Want ja, ook voor de kinderen ben ik degene die alles op tijd aansleep. En daarin moet ik mezelf soms wel afremmen: dan zie ik van die fantastisch leuke dingen en moet ik me bedwingen, of hun kasten zouden compleet uitpuilen van de nauwelijks gedragen t-shirts en dergelijke.
Ach ja, shoppen… Vandaag ben ik om twee nieuwe autostoelen geweest, en dat is voor mij meer dan voldoende om mijn shoppingbehoefte te stillen: dan ben ik blij dat ik iets gevonden heb, dat ik geld heb kunnen spenderen, en dat het nuttig was 🙂