Villa Ooievaar
Eind 2018 had ik het al eens gehad over Villa Ooievaar, het sociale restaurant dat op de baan van school naar huis ligt. Een collega wist me te vertellen dat de chef eigenlijk vroeger een topchef was, en dat hij kookt met lokale producten en marktoverschotten. Als je weet dat de bediening gebeurt door mensen met een verstandelijke beperking, dan weet je dat je je niet schuldig hoeft te voelen als je er gaat eten.
Ik heb dan ook voor mezelf een klein vrijdags momentje gecreëerd: ik heb dit jaar op vrijdag gedaan met lesgeven om 12.05 uur, en als ik dan niet op larp vertrek of andere plannen heb, en als er ook niks meer in de koelkast staat – wat inderdaad niet vaak het geval is op vrijdag – dan trakteer ik mezelf op een dagschotel in de villa. Tien euro, en de karaf met kraantjeswater en de glimlach krijg je erbij.
Zo ook vandaag, en het prachtige park krijg je erbij, al moet ik zeggen dat de zijroute nogal zompig is ^^
Voorbeeldjes van het eten van vorige keren:
Haute cuisine is het niet, maar je hebt wel altijd keuze tussen twee schotels en een vegetarisch volwaardig alternatief.
Pas op: tegenwoordig moet je eigenlijk al bijna reserveren, wil je een plekje. Ze hebben intussen meer en meer kamers in de villa in gebruik genomen, en ik zat vandaag aan tafeltje 37, terwijl al de rest al volzet was.
Dik in orde, zou ik zo zeggen.
365 – 23 september 2019 – Lange Velden
365 – 04 september 2019 – Liefken
365 – 29 juni 2019 – vakantiestart
Living in ’t Park
Sinds vorig jaar heeft Wondelgem er een nieuw, kleinschalig festivalletje bij: Living in ’t Park. Ze noemen zichzelf een traag festival voor familie en vrienden, en dat klopt wel. In de Dries van Wondelgem, een klein bosachtig park rond de kerk, was het vooral gezellig. Zetels, hangmatten, een klein podium met dansvloer, verschillende workshops voor kinderen maar ook volwassenen, voorlezen, eetstandjes, lange gezellige tafels…
Vorige keren zijn we er niet geraakt, deze keer was ik het wel vast van plan. Het was dan ook ideaal dat Lieze haar verjaardagsfeestje eigenlijk in het park doorging, en dat wij daar dan ook maar blijven hangen zijn.
Het werd bijzonder gezellig en eten deden we dan ook maar ter plekke. Zelfs Wolf vond het er fijn. Merel is nog wat langer gebleven met haar vriendinnetjes, wij zijn rond een uur of acht naar huis gegaan.
365 – 22 juni 2019 – frietjes in ’t park
Vooroordelen
Eigenlijk zijn vooroordelen toch een gemeen beest…
Daarstraks reed ik weg van de Delhaize toen ik plots dacht dat ik nog bloemen wilde van de bloemenwinkel die op hetzelfde terrein ligt. Ik sla, nog op het parkeerterrein, rechtsaf, kijk dus opnieuw uit naar een parkeerplaats en rijd vrij traag. Op het moment dat ik links een plekje zie, pink ik naar links en wil inslaan. Op dat moment vlamt een witte sportieve auto me links voorbij, waarbij ik me zowat een ongeluk verschiet én bijna een ongeluk veroorzaak. Geschrokken hamer ik op mijn toeter.
De witte auto stopt een paar meter verder en een jonge gast mét petje
stapt uit. “Lap” dacht ik, “dit wordt een geval van verkeersagressie” en
ik zet me mentaal al schrap.
Maar nee, de jongeman komt op me toe
en verontschuldigt zich uitgebreid. Hij had me naar rechts zien pinken –
die pinker moet nog even aangestaan hebben – en dacht dat hij
probleemloos links voorbij kon. Het pinken naar links had hij effectief
niet gezien. Ik heb me verontschuldigd voor het getoeter en zeg dat ik
gewoon gigantisch geschrokken was.
Hij geeft me nog net geen knuffel, lacht breeduit, verontschuldigt zich nogmaals en stapt opnieuw in.
En ik ben een illusie over mezelf armer: blijkbaar ging ik ervan uit dat een jonge gast met sportauto en petje net iets agressiever ging zijn. Tsja…
Met een beschaamd gevoel reed ik naar huis.
Villa Ooievaar revisited
Ik had een tijdje geleden tegen Véronique gesproken over Villa Ooievaar, en dat dat sociaal project wel haar ding zou zijn. Vandaag belde ze: ze was toch alleen, of we geen zin hadden om samen naar de Villa te gaan eten? Goh, van mij niet gelaten, mijn rug doet het toch niet, en dan is koken sowieso lastig.
De kinderen opteerden voor een soort spaghetti, ik hield het bij de kip in zoetzure saus met couscous. Dik in orde, en alweer veel te veel, zoals altijd.
Daarna maakten we nog een ommetje in het bunkerpark en de jongens lieten Véronique alle leuke plekjes zien.
Huis te huur
Het gaat hier precies nogal over huizen de laatste tijd: dat van mijn schoonouders in Ronse wordt verkocht, maar intussen staat ook dat van mijn overbuurvrouw leeg.
Jeanine heeft er meer dan 30 jaar gewoond, maar is nu naar een tehuis verhuisd, 84 en al. Monique, haar dochter, heeft het intussen helemaal leeggehaald en de chambrans een nieuw likje verf gegeven, waar de kat had gekrabd. De eigenaars hebben het vasttapijt in de kamers boven vervangen door laminaat, en verder staat het wel in orde.
Mocht iemand dus op zoek zijn naar een huurhuis in Wondelgem: Waterhoenlaan 26, klassiek, 3 slaapkamers, kleine tuin met terras, 800 euro per maand + EGW.
En vooral fijne buren :-p