Geplaatst op

Zonnige zaterdag

Wolf had vandaag om drie uur match, maar moest al op de club zijn om half twee. Ik kon uiteraard een paar keer heen en weer rijden, maar in dit zalige weer is het veel leuker om zelf te gaan rondlopen en te genieten van de zon!

Ik reed dus van de Blaarmeersen door naar het centrum van Sint-Denijs-Westrem dat tegenwoordig ook over een labcache beschikt. Ik reed dus rond, wandelde stukjes en vond vijf fijne Westremse gebouwen.

En toen moest ik dringend naar het toilet, waaide een fijn cafeetje binnen, dronk er zelfs nog een latte met alles erop en eraan voor amper 2.40 euro en loste de bonus op. Die bleek verdwenen maar mocht ik achteraf toch nog loggen. En toen stond ik, met nog een cache langs de baan, tegen twintig over drie op het rugbyplein waar het echt goed opging tegen Luik. Alleen hadden ze op het einde het geluk een beetje tegen, zodat ze nipt verloren. Ik was het eigenlijk niet van plan, maar ik ben gans de wedstrijd blijven kijken, gewoon omdat het zo mooi rugby was. Ze hebben echt goed gespeeld.

Toen ben ik maar naar huis gereden en heb tegen half zeven Wolf alsnog opgehaald. Ik was heerlijk ontspannen en heerlijk uitgewaaid, en ik heb vooral intens genoten van de zon op mijn snoet.

Geplaatst op

Studentenjob

Wolf was eigenlijk al lang op zoek naar een jobke, in ’t weekend of een paar uur in de week, liefst flexibel. En ook geen rekkenvuller of zo, liefst van al in de horeca. Hij had al zowat alle restaurants in de buurt afgelopen, maar zonder ervaring kom je niet ver. Waar hij dan die ervaring moest opdoen, dat bleef een raadsel.

Tot ik bij het nieuwjaren bij Koen en Else aan de klap geraakte met Branko, Elses neef. Die zei dat hij regelmatig in Wondelgem kwam, tegenwoordig, omdat hij naast assistent-manager van de Wasbar nu ook de voetbalkantine van Wondelgem, het tweede veld van KAA Gent, onder zijn verantwoordelijkheid had. Ah? Ja, en hij kon nog wel extra volk gebruiken, op flexibele basis. Ahaa!

Het resultaat is dat Wolf zich, samen met een aantal anderen, kan opgeven voor shifts in de voetbalkantine, om daar achter de toog te staan. Het is vlakbij, het is flexibel – Wolf heeft regelmatig op zaterdag ook match – en het verdient nog niet slecht.

Happy Wolf.

Geplaatst op

Gekostumeerd

Wolf is een dure vogel deze maand januari, maar het is hem volledig en van harte gegund.

Eergisteren kreeg hij een heuse set gitaren, vandaag trokken Merel en ik met hem de stad in: hij wilde graag een kostuum, en dan kreeg hij dat ook.

Eerst waaiden we even de C&A binnen, maar de kostuums daar waren toch niet dat, en al zeker niet helemaal Wolfs goesting. Dan maar verder gewandeld naar de WE, die ons ook aangeraden was. Met wat zoeken vonden we daar effectief een knap zwart kostuum voor hem: heel slank in de lendenen, vrij breed in de schouders, want ja, dat is nu eenmaal hoe mijn knappe zoon gebouwd is. Meteen kochten we er ook een zwart en een wit hemd bij, en een lichtpaarse changeant das, kwestie van volledig te zijn.

Yup, hij zag er schitterend uit, en vooral bijzonder volwassen.

Maar na afloop gingen we wel nog lekker een warme wafel eten en bij de Hema nog wat voorraad inslaan, het is en blijft een puber natuurlijk.

Bon, hij is klaar voor mondelinge examens en galabals, me dunkt.

Geplaatst op

Rondje Blaarmeersen met rugbymatch als dessertje

Deze namiddag moest Wolf om kwart voor twee aan de Blaarmeersen zijn: zijn eerste rugbymatch in, goh, jaren. Het was stralend weer, geen beetje koud, de match begon maar om drie uur: ideaal voor mij om even rond de vijver te wandelen en een cacheke aan de overkant te zoeken.

Wel, ik heb intens, maar intens genoten. De cache heb ik niet gevonden, maar ik ben wel lekker in een boom geklauterd en ik heb prachtige herfstfoto’s genomen.

Helemaal uitgewaaid was ik net op tijd voor de match. Ik was eigenlijk niet van plan te blijven, maar het was mooi om zien, het was heel erg lang geleden, en ik zat op mijn gemak. Wolf heeft enkel de laatste tien minuten gespeeld – hij was dan ook invaller, heeft nog niet echt veel getraind – maar kreeg wel complimenten van medespelers en trainer. Goed zo!

En toen ging ik nog even boodschappen doen in de Delhaize daar vlakbij, terwijl Wolf rustig kon douchen en nog iets drinken.

Best wel trots op mijn oudste.

Geplaatst op

Roanoke

Daarstraks ben ik de jongens opnieuw gaan ophalen bij Mireille, en na het horen van de verhalen spijt het me nog meer dat ik niet kon gaan. Enfin, ik heb in de plaats een toffe Aether mini gehad, dat is toch ook al iets.

Blijkbaar was vooral de setting en de props gewoon buiten elke categorie: er waren maar liefst 10 verschillende labo’s, volledig ingericht. Gekkenwerk, zeiden zowel Mireille, Arend als de kinderen. Echt. Ze hebben zich beiden goed geamuseerd en kijken uit naar de volgende. Enfin, als Wolf nog zal mee mogen, want hij zal intussen achttien zijn. We zien nog wel.

Een paar fotootjes om je een idee te geven.

Geplaatst op

Omen mini

Awel, dat het goed was, die mini! Het proces duurde wat lang, misschien, maar dat is meestal zo met een Ting. En toen was er warempel varken aan het spit, en pulled pork, en vooral ook veel conversaties aan diverse kampvuren. En alweer ben ik erin geslaagd om met geen enkele figurant van de lokale setting te spreken. Echt serieus. Elke. Keer. Weer.

Maar vooral: Wolf heeft het schitterend gedaan! Ik was hem binnen de kortste keren kwijt, en dat was eigenlijk ook de bedoeling. Ik wilde hem echt niet controleren of bij het handje houden, maar hij werd me wel af en toe gesignaleerd. Blijkbaar was hij op een bepaald moment bij de Bhanda Kor gaan zitten, de groep barbaren van Omen, en allemaal serieuze anciens. Die hebben zich niet ingehouden omdat hij daar als jonkie kwam zitten, integendeel. Ze hebben hem wel perfect met alle respect behandeld die een groothertog van Korda volgens hen toekwam, en hij heeft het perfect gespeeld.

Achteraf zijn zij en ook verschillende andere spelers naar mij toegekomen om hem te complimenteren: hij heeft dat blijkbaar schitterend gedaan. Want ja, ze gaan echt geen complimentjes geven om mij een plezier te doen, dan zouden ´ze gewoon zwijgen.

Dus ja, ik ben nu echt helemaal trots.