Geplaatst op

Beugel

Jawel, Wolf heeft sinds deze morgen zijn beugel. Ik was aan het lesgeven en Bart kon zich wel vrijmaken, maar Wolf wilde liever alleen gaan: we gingen toch niet mee binnen mogen, zei hij, en daar had hij wel een punt. Enfin, tegen half elf stond hij per fiets in Mariakerke, tegen half twaalf was hij terug, een beugel rijker en een 700 euro armer.

Eerst deed het niet echt veel pijn, zei hij: het trok wat aan zijn tanden, maar niet zo veel meer dan dat. Tegen ’s avonds was het al anders: toen deed gans zijn mond pijn. Nog niet zijn lippen, die zullen ook nog wel openliggen, maar zijn tanden zelf, want daar zit behoorlijk wat spanning op nu.

We hebben voor zacht eten gezorgd: puree, yoghurt, zachte madeleintjes, en ik had echt bij momenten medelijden met hem. Zijn uitspraak is ook een klein beetje veranderd, maar dat komt wel weer goed.

Enfin, het is even op de tanden bijten (pun intended) maar daarna gaan zijn schots-en-scheve tanden eindelijk ook netjes recht staan, en daar heeft hij het echt wel voor over.

Geplaatst op

Pimp your mask!

Nu ik hier bezig ben met mondmaskers en de jongens weten dat ze er wellicht ook zullen moeten dragen, vroeg Wolf of ik geen gewoon effen zwarte kon maken, die hij dan ging beschilderen. Euh, waarom ook niet? Ik heb textielverf liggen die je kan wassen op 60°, dus hij mocht.

Bon, hij heeft een patroon van vlammen uitgezocht en die eerst eens op een papier getekend, zodat hij het wat in de vingers had. Daarna is hij beginnen verven op een masker, wat minder makkelijk is dan het lijkt. Maar ik vind zijn eerste poging al bijzonder goed geslaagd.

Toen vroeg hij om eentje te maken met rode stiksels en heeft hij de vlammen wat hoger laten komen, want hij vond het niet zichtbaar genoeg. En inderdaad, zijn tweede exemplaar is echt nog wel beter gelukt.

Benieuwd wanneer hij het gaat kunnen dragen, maar hij zal in elk geval wel opvallen ^^

Geplaatst op

Zestien

Gewoon zestien, maat. Zestien jaar geleden kreeg ik mijn eerste baby in handen, en zat opa bijna een vol uur woordeloos te staren naar dat kleine wezentje.

Dat kleine wezentje is vandaag zestien, toch wel wat groter dan ik, veel gevatter en sarcastischer, en vooral een zalige kerel. Want ja, he is quite a catch! Slim, gevoelig, maar vooral ook iemand die rekening houdt met anderen en daarop inspeelt. Pas op, bij momenten ook nog steeds een keiharde puber met stalen meningen, maar dat recht heeft hij uiteraard. En hij kan zijn standpunten ook glashelder verdedigen.

Maar verder? Ik zou geen betere zoon kunnen wensen, denk ik.

En ik vind dat ikzelf ook een medaille heb verdiend. Ik ben al zestien jaar moeder zonder er eentje dood te laten gaan, en het is zelfs welopgevoed, welgevoed en deftig gekleed. Wie had dat ooit gedacht!

Geplaatst op

Voetupdate

Weet u nog, eind september, dat Wolf zijn voet had omgeslagen op zijn eerste rugbymatch in een jaar of twee? Het was toen een beetje misgelopen met een verkeerde diagnose en zo, waardoor hij in oktober alsnog in het gips moest en ook zijn gwp en de vakantie in Duitsland niet verliepen zoals het hoorde. Hij heeft dan ook een lange tijd een brace gedragen, zich koest gehouden en netjes naar de kinesist geweest.
En toen waren het examens en kreeg de voet sowieso veel rust.
Dinsdag stonden we weer bij de orthopedist voor controle, en weet je, in de auto vroeg Wolf zich zelfs op een bepaald moment af of het nu de linker- of de rechtervoet was geweest. Met andere woorden: het is wel in orde, ja.

Hij mag na nieuwjaar ook opnieuw beginnen rugby spelen, maar nog even geen wedstrijden, niet vooraleer hij een stevige spiertonus en conditie heeft opgebouwd.

We houden hout vast, maar ik ga mijn zoon niet in een kooitje steken. En als rugby zijn sport is, dan is dat maar zo. Ook een voetballer kan stoten tegenkomen, en ge wilt als wielrenner niet tegen het asfalt smakken. En geef toe, veel wijzere sporten dan rugby zijn er toch niet?