UGent Racing: behind the scenes
Eerder schreef ik al over UGent Racing, het Formule E-team waarbij studenten van de UGent volledig van scratch een eigen racewagen bouwen. Op zich is het racen zelfs bijkomstig: de wagen die ze kunnen presenteren, krijgt punten op alle mogelijke criteria zoals gewicht, topsnelheid, programmatie, dat soort dingen. En wanneer de bolide voldoet aan alle veiligheidsvoorschriften, kan en mag er ook effectief mee geracet worden. Mega cool dus.
Wolf zit sinds dit jaar in het team, en hij steekt daar ook echt wel veel tijd in. Elke maandagavond gaat hij werken in de loods aan de Vynckier, waarbij hij in Mechanical Composites zit. Hij is er bezig met het omhulsel dat volledig uit lichtgewicht carbon gemaakt wordt: er moet eerst een perfecte mal gemaakt worden, waarop dan de carbon aangebracht wordt en kan uitharden.
Deze avond waren we, samen met Arwen, uitgenodigd op een Behind the scenes: alle afdelingen waren aanwezig en deden een uitleg, zowel de bouwers van de software, als die van de batterij, het chassis, de buitenkant, het ontwerp, de marketing, enfin, the whole shebang.
En ja, het was best indrukwekkend om te zien, vooral ook hoe de ontwerpen behoorlijk veranderd zijn de voorbije jaren. En ook hoe mijn oudste stond te glunderen en zich ongelofelijk goed in zijn vel en op zijn plaats voelde. Ik denk dat hij echt, echt zijn plekje gevonden heeft als ingenieur.
En ik, ik ben een bijzonder trotse mama.
Drie biggetjes
Merel ging deze namiddag warempel met haar tante Else en haar nichtje Liv naar de musical van de Drie Biggetjes! Om drie uur parkeerde ik in de parking van de Savaanstraat, om dan nog een klein eindje te wandelen tot aan de Capitole.
Daar werd ze opgewacht, en ik, ik liep even binnen in de Zuid. Jammer dat zo’n fantastische locatie toch zo weinig volk trekt, want de helft van de winkelpanden staat gewoon leeg… Maar ik zocht en vond letterparels voor Merels Taylor Swift-armbandjes, liep binnen in een pop-up en kocht daar een hele mooie sjaal, en moest me dan nog reppen. Hoezo, en waarom was ik dus niet in de Zuid zelf gaan parkeren?
Wel, om kwart over vier kon ik Wolf gaan ophalen aan zijn kot, en dan is de parking Savaan nog veel handiger, want vanuit de Zuid moet ik dan een hele rondrit maken om in de Nederkouter te geraken, terwijl ik vanuit de Savaanstraat er onmiddellijk was.
Hij kan natuurlijk ook de tram nemen naar huis, maar dit is net iets makkelijker natuurlijk, en ik was toch letterlijk in de buurt. Dus ja, Wolfie op een deftig uur toch weer in mijn eigen huis.
Twintig
Lieve Wolf
ik kan er echt nog niet bij: ik heb gewoon een zoon die twintig is! Twintig jaar al ben je de lieveling van mijn hart, mijn eerstgeborene, mijn oudste zoon.
Niet dat ik je vandaag gezien heb, of meer dan een uur de voorbije dagen. Na je laatste examen vorige week donderdag ben je naar Arwen getrokken, op vrijdag was je terug vlak voor ik op larp ben vertrokken, en ’s avonds nam je de bus richting Franse Alpen, om daar met een hoop vrienden te gaan skiën. Dat was de eerste keer voor jou, en je hebt er blijkbaar enorm van genoten: na vier dagen ging je al een zwarte piste af! Mijn hart, liefje, mijn arme moederhart… Je kwam terug zondag tegen de middag, gaf me je was, gaf me een dikke knuffel, en vertrok opnieuw naar Arwen, zodat je op maandag samen richting Gent kon met haar. Ik snap dat wel, liefje, maar soms zou ik je wat langer willen zien. Ik ben er nog niet klaar voor om je af te geven, Wolf.
Nochtans ben je opnieuw behoorlijk wat veranderd het afgelopen jaar. Was je vorig jaar op de overgang van jongen naar man, dan ben je nu echt wel volwassen aan het worden. Je geniet duidelijk van je studierichting, je hebt je plaats daar gevonden, zowel binnen de ingenieurs als binnen UGent Racing. Je hebt massa’s vrienden uit verschillende kringen, en er is natuurlijk ook nog steeds Arwen. Ik was daar wat bang voor, want jullie levens veranderen grondig wanneer je begint te studeren, maar blijkbaar gaat het nog altijd bijzonder goed tussen jullie, en daar ben ik blij om.
En verder… je studeert, je geeft bijles om je vakantie te kunnen betalen, je gaat uit, je geniet van je leven, je hebt een eigen mening, een eigen smaak, een eigen leven.
En dat laatste, dat respecteer ik, liefje, maar soms zou ik willen dat je nog even mijn kleine Wolfje kon zijn. Eventjes maar. En dan zou ik je knuffelen en je vertroetelen en de belangrijkste persoon in je leven zijn. Maar gelukkig blijf ik voor altijd je
mama
Bijzondere kunststof
Het is intussen al een tijdje geleden, maar Wolf kwam op een middag thuis van UGR – UGent Racing – met een speciaal stukje kunststof. Hij had een workshop gehad over het fabriceren van een stuk oersterke maar vooral ook bijzonder lichte carbon fiber.
Het ziet eruit als gewafeld karton, voelt aan als iets dat geprint is, is lichter dan dat een gelijkaardig stuk karton zou zijn, en ge kunt erop slaan en staan en dat beweegt niet. Niet.
Hij heeft hier meer dan vier uur aan gewerkt en dan is het nog niet perfect, volgens hem. De bedoeling is dat ze dit uiteindelijk kunnen gebruiken om de schelp van de raceauto te maken: zeer sterk en superlicht.
Geen idee wat hij nog allemaal zal doen bij UGR, maar dit is al gewoon wreed wijs, toch?
Bijles
Wolf zocht eigenlijk een extra bron van inkomsten. Na zijn zesde middelbaar had hij regelmatig in de Wasbar gewerkt, maar afgelopen vakantie zat dat daar niet echt in: hij had tweede zit en dus was ook juli niet echt geschikt voor een maand werken, als hij nog een beetje op adem wilde komen.
Ergens in oktober kwam hij bij mij met de vraag of hij misschien bijles kon geven: wiskunde, wetenschappen, dat soort dingen. Het leek me een prima idee: hij kan het goed uitleggen, heeft voldoende geduld en bezit uiteraard de kennis om alle wiskunde uit het middelbaar uit te leggen. Plus: hij kan dan zelf zijn uren leggen, hij zit er niet aan vast. En geen tijd meer? Tsja, dan kan hij dat ook opzeggen.
Ik postte een berichtje op Facebook en had diezelfde dag nog vier aanvragen. Serieus! Er is dus duidelijk vraag naar bijles wiskunde. Zijn prijs varieert al naargelang of ze tot bij hem op kot komen of hij bij hen moet langsgaan, en hoe ver dat dan is.
Een van de ouders bood hem zelfs 50 euro per uur. Dat vond hij zelf veel te veel, en zei dat hij maar 30 vroeg, waarop zij erop stond om hem dan 40 te geven, maar wel aan huis. Wolf zei niet nee ^^
Maar op deze manier kan hij wel zijn zakgeld aanvullen en sparen voor een reis tijdens de zomer, of een skireis met zijn vrienden of zo. En vooral: hij doet het graag. Dik in orde, zou ik zo zeggen.
Voor alles erdoor!
Jawel, Wolf kreeg daarstraks zijn punten, en hij is voor alles geslaagd en mag volledig naar het tweede jaar!
Allez ja, voor één vak had hij een 9, maar daar is hij op gedelibereerd, dus dat maakt eigenlijk geen verschil.
Ge hebt er geen idee van hoe trots ik ben op mijn oudste zoon!
Hij heeft het ook wel verdiend, vind ik: hij heeft er keihard voor gestudeerd, honderden oefeningen gemaakt – letterlijk: voor één vak zat hij aan meer dan 300 – en uuuuuren aan zijn bureau gezeten. En blijkbaar is maar 15% van degenen die het eerste jaar hebben aangevat, volledig door naar het tweede jaar.
Hij gaat voor computerwetenschappen, iets wat hij al op voorhand had gezegd. Op zich mag hij dit jaar nog wijzigen, ze krijgen nu vooral een grondiger kennismaking met wat dit dan precies inhoudt. Vanaf volgend jaar zitten ze definitief georiënteerd. Eigenlijk maakte het hem niet zoveel uit, zei hij, als het maar geen bouwkunde was.
Enfin, op kot met Tiemen – die was in eerste zit volledig geslaagd en gaat ook voor computerwetenschappen – naar het tweede jaar en lid van UGent Racing. Het wordt een interessant jaar, me dunkt.
Maar eerst nog een weekje Malta met de maten. Dubbel en dik verdiend.
365 – 14 september 2023 – richting Malta
Rijbewijs!
Veel valt daar niet over te zeggen, eigenlijk feitelijk, maar Wolf heeft eindelijk zijn rijbewijs!
Donderdag heeft hij dat gehaald, bij poging twee. Hij kan eerlijk gezegd echt goed rijden, ik zit op mijn gemak bij hem, maar door een onnozele fout had hij het de eerste keer verprutst. Enfin, woensdag mag hij zijn rijbewijs afhalen op het dienstencentrum en vanaf dan kan hij eindelijk ook echt rondrijden met Arwen of zijn zusje erbij. En dan hoef ik bijvoorbeeld Arwen niet meer op te halen, of naar huis te brengen. Gelukkig kon hij wel al zelf op zijn eentje naar haar rijden, maar dan waren we natuurlijk wel altijd een auto kwijt.
Soit, het zal voor hem nog steeds grotendeels de fiets worden hoor. Maar opa halen op zondag, dat kan misschien ook wel eens voorvallen, ja.
Ze worden zo groot, meneer…
365 – 04 augustus 2023 – met de zoon naar Rammstein
