Intussen zijn er ook andere mensen die foto’s online hebben gezet, en daarvan krijgt u er hier een paar, waar vooral ook Wolf op staat natuurlijk.
En zowaar zelfs een filmpje, van de hand van An Willems:
365 – 15 september
Gitaarles
Gisteren zijn Wolf en ik al even tot bij de gitaarlerares gegaan met mijn twee oude gitaren. Enfin, een oude gitaar van mijn vader, en mijn gitaar van vroeger, die ook al zowat de halve wereld heeft gezien. Beide gitaren hebben de nodige blutsen en builen, en eigenlijk ook barsten. De juf kon zich wel vinden in de gitaren, op voorwaarde dat ze hersteld werden, en gaf me het adres van een gitarenmaker/hersteller in Sint-Amandsberg.
Omdat ik niet graag half werk doe, trok ik vandaag al naar de luthier. Die keek even na wat er mis was, en schudde het hoofd: de herstellingen zouden meer kosten dan wat de gitaren nog waard waren. Helaas.
Nu had ik op zijn site (ha ja, altijd eerst even checken waar je naartoe gaat) gezien dat hij starterspakketten aanbood: een nieuwe gitaar, een stevige gitaarzak met rugriemen, een voetsteuntje, een pupiter, een stembakje voor aan de hals en een staander om de gitaar in te zetten, voor 290 euro. Ik had eigenlijk alles nodig, want stemmen doe ik op het gehoor (als violist heb ik daar geen problemen mee), mijn oude gitaarzak was versleten, net zoals mijn pupiter, en de rest heb ik nooit gebruikt.
Tsja. Ik heb dus meteen veel geld uitgegeven, maar nu heeft Wolf tenminste alles wat hij nodig heeft, en niet de oude brol van zijn mama. En geloof me: hij blonk van contentement!
Wolfs verjaardagsfeestje
Wolf is weliswaar in februari al negen geworden, maar toen was ik doodziek van de griep, en moesten we het feestje noodgedwongen afblazen. Sindsdien is het er niet meer van gekomen, en eigenlijk was het bij Marthe ook zo’n beetje. En dus besloten Delphine en ik om het feestje dan maar samen te doen, aangezien zij de beste vrienden zijn, en zowat dezelfde vriendenkring hebben ook.
Het werd een zwembadfeestje in Zomergem: een klein kinderbadje, maar ook een heel fijn groot zwembad waar ze in het eerste deel makkelijk kunnen staan. Er is een feestjesformule: eerst ga je zwemmen (en is de jarige gratis), daarna kan je in de cafetaria voor 4,80 euro per persoon twee pannenkoeken krijgen met een drankje erbij. Wij hadden zelfs het aparte zaaltje, zeer aangenaam. We hadden ons ingedekt tegen slecht weer met gezelschapsspelletjes, maar het toffe is, dat er naast het sportcomplex een speelplein ligt, en in dat zalige weer hebben ze dus alle vijftien samen ook buitengespeeld.
Ik denk, dat het een fijn feestje was. Nee, eigenlijk weet ik dat wel zeker.
Nieuwe fiets
Blijkbaar – zo’n blog is eigenlijk gewoon een archief – is het vandaag dag op dag drie jaar geleden dat Wolf een nieuwe fiets kreeg. Toen was hij zes, intussen is hij negen, en die grote fiets van toen toch wel ontgroeid. Omdat ook zijn broertje dringend een grotere fiets moest hebben om eindelijk te kunnen leren fietsen, kreeg Wolf dus ook een groter model. Een volwassen fiets is nog te hoog gegrepen, het is toch nog een tussenmodel van 24″ geworden.
We zijn opnieuw naar Eriks Fiets gegaan hier in Mariakerke, en hadden geluk, want het was zijn laatste werkdag. Hoewel het druk was, werden we hartelijk en toch zakelijk ontvangen. Terwijl de rem van de vorige fiets in orde werd gezet, keken we in de kelder rond naar een nieuwe versie. Een volwassen fiets bleek inderdaad echt nog te groot, zo’n 24 inch was perfect. Nieuw kostte die 315 euro, maar, zo wist de fietsendame ons te melden, ze hadden ook nog een hele mooie tweedehandse staan, die ook van hen kwam, en waar niks aan was. De helderblauwe fiets had inderdaad enkel een paar schrammen op de dwarsbuis en een klein plekje roest waar ooit een kilometeriekske had gezeten, maar zag er verder perfect uit. Hij werd grondig nagekeken, ingevet, opgepompt, afgesteld, en kreeg een nieuwe fietsbel, en dat was dat. Voor negentig euro, trouwens.
En als Wolf hem nu achteloos in de berm gooit, ga ik er ook niet van wakker liggen. Bon, bij deze dus de obligate foto’s van een trotse Wolf op zijn nieuwe fiets.
Laatste schooldag, en dus rapport
Ik was wel blij met Wolfs rapport, ja. Alleen aan dat schrift gaan we een beetje moeten werken, heb ik de indruk.
Als je dan toch een globaal cijfer wil hebben, is het blijkbaar de bedoeling dat je de vier jaarcijfers even sterk laat meetellen, dus godsdienst is even belangrijk als wiskunde. Tsja. Op die manier heeft Wolf 94, 35 % in het derde. Op naar het vierde, zou ik zo zeggen.
Wolfs muziekrapport, eerste jaar
Dat het goed was, zijn eerste jaar notenleer. Ik hield, om eerlijk te zijn, een beetje mijn hart vast. Wolf is namelijk niet echt een zangwonder, om een eufemisme te gebruiken. Hij kan dus absoluut geen toon houden. Maar zijn theorie is zeer goed, zijn ritme is dik oké, en zijn toonvastheid, tsja, daar wordt aan gewerkt. Hij kent zijn noten, en het is er gelukkig stevig op vooruitgegaan. Voor een instrument mag dat dus eigenlijk niet echt een probleem zijn. Hij heeft overigens gitaar gekozen. Volgend jaar dus het tweede jaar notenleer (gelukkig niet meer zo vroeg op zaterdag, maar pas om half tien) en het eerste jaar gitaar.
Ik ben dus echt trots op mijn Wolf. Iets dat voor hem niet vanzelfsprekend is, en waar hij toch 87% op haalt. Proficiat, lieverd!
365 – 8 juni
zelfportret
365 – 22 mei
Wolfs Paasrapport
Ik was het zo’n klein beetje vergeten, maar bij deze. Zijn wiskunde is duidelijk beter dan zijn taal, al hebben we daar ook niet te klagen.
