Geplaatst op

Vakken

Ugh. De hele dag al bezig geweest, meer dan acht uur, voor de schoolwebsite: elk vak – en dat zijn er blijkbaar 38 bij ons op school – krijgt zijn eigen subpagina met uitleg en foto’s per graad.

Ik heb dat vrijdagavond aan de collega’s gevraagd en de tekstjes stromen binnen, en ik ben een gelukkig mens. Maar er kruipt echt pokkeveel werk in, want elke pagina moet apart aangemaakt worden, de teksten erin geplakt, gelayout, de juiste foto’s gezocht, alles nalezen en corrigeren waar nodig…

Vakken

En daarnaast dus ook nog wel een aantal andere dingen, dat ook: ik moet nog hetzelfde doen voor alle activiteiten bij ons op school, maar dat zal niet voor dit weekend zijn.

Ik ga blij zijn als dat achter de rug is, maar aan de andere kant is dat informatie die eigenlijk al langer op de website had mogen staan, toch? Enfin ja, als ge een deftig gestoffeerde website wilt, tenminste.

Geplaatst op

Mediacoach

Ik ben zo content als een katjen, en eigenlijk ook wel nog geen klein beetje “preus”.

Laat mij uitleggen. Ik doe dus al een paar jaar de website van de school en daarnaast ook de Facebook en de Instagrampagina. Ik schrijf de folders, de flyers en de boodschappen van algemeen nut. Externe communicatie, quoi.

Nu had onze directie wel iets speciaals te melden voor de STRAPdag (stappen en trappen, geen auto’s). We doen daar al elk jaar aan mee, maar nu ging onze nieuwe fietsenvloot ook voor het eerst gebruikt worden. Directie vroeg me dus om een persbericht op te stellen en dat door te sturen links en rechts.

Vorige zondag heb ik dat ook gedaan, heb ik ook AVS aangeschreven met de boodschap dat dit eigenlijk wel visueel attractief ging zijn – leerlingen van het middelbaar + 50 identieke fietsen + een park – en of ze niet kwamen filmen. Idem naar het VRT nieuws en het… Hé tiens, da’s waar ook, ik ken de hoofdredacteur van het VTM nieuws. Iets voor elven die avond stuurde ik Nicholas een messenger berichtje, en ik kreeg zowaar nog meteen antwoord ook. Hij ging niks beloven, alles hing van het nieuws van de dag af, maar hij zou het wel op de planning zetten. En jawel, toen ik donderdag tijdens Merels fluitles in ’t stad liep, werd ik gecontacteerd door een van de redactieleden: dat er de volgende morgen iets voor achten een journalist ging staan met een cameraman om te filmen voor het nieuws.

Effectief, Wim Naert stond bij ons rond achten, kwam filmen, luisterde naar het verhaal achter de fietsen, en stuurde de gegevens ook nog eens door naar een reporter van HLN, want die hebben daar een link mee. In de voormiddag stuurde ik ook nog een persbericht uit met foto’s, waarop ik prompt gebeld werd door HLN en er meteen een berichtje op de website stond.

Het leverde een hoop gegniffel in de leraarskamer op – “Mediacoach? LOL!” – maar dat is effectief mijn nieuwe titel én ik was nog geen beetje trots. Niet elke mediacoach haalt met succes het VTM nieuws naar school, toch? En haalt de krant? Missie geslaagd, zou ik zo zeggen.

Het filmpje van VTM:

En het hele “officiële” verslag van de Strapdag staat uiteraard op de schoolwebsite, en wel hier. Of wat had u gedacht?

Geplaatst op

Glunder

Ik loop al de halve dag te glunderen, en dat gewoon door een stom mailtje.

Ik geef dus 16 uur les, en vier lesuren per week word ik betaald voor de website van de school, omgerekend zo’n 6 volle uren. Met het nemen van foto’s, schrijven en publiceren van een artikel per dag (ook weekends en kleine vakanties), rondsturen van een wekelijks overzicht, onderhouden van de site, het foto-archief en het youtubekanaal steek ik daar eigenlijk wel meer tijd in, maar bon, het is een hobby als een ander, ik doe het gewoon graag. Intussen zijn mijn collega’s ook volledig geconditioneerd – allez, de meeste toch – om ook overal foto’s en verslag van te maken. Zalig, gewoon.

Ik krijg ook regelmatig complimentjes over de site, van collega’s en ouders, en ik weet dat ook de directie dit naar waarde schat (of ze zouden er de uren niet voor vrijmaken). Mocht ik genoeg hebben van het lesgeven – quod non – ik zou probleemloos fulltime de websites van verschillende scholen van de scholengroep kunnen onderhouden, ik weet dat de meeste scholen er jaloers op zijn, maar gewoon niemand vinden onder hun personeel die zo zot is om het te doen.

Maar vandaag kreeg ik dus het volgende via Smartschool, van de ouder van een leerling.

Geachte mevrouw

Beste Gudrun

Ik vind jullie aanpak van schoolwebsite in combinatie met het wekelijks overzicht een prima manier om de ouders te informeren.

Zelf maak ik deel uit van het directieteam van Scholen Da Vinci. Graag had ik geweten via welke onderneming jullie website tot stand is gekomen en hoe jullie dat aanpakken op schoolniveau (maw hoeveel uren worden leerkrachten hiervoor vrijgesteld van lesgeven).

Als je nog bijkomende info heb, dan hoor ik dat graag.

Het is één ding om geapprecieerd te worden, het is een ander om geïmiteerd te (willen) worden. Ik heb haar dus moeten teleurstellen en zeggen dat er geen bedrijf aan te pas is gekomen, alleen ikzelf met idealistische overwegingen, met de onschatbare hulp van Michel, en dus vier uur per week, als enige.

Yup. Ik ben vandaag wel in mijn nopjes, ja. Misschien kan ik een bedrijfje starten dat websites maakt, hmm?

 

Geplaatst op

Misère misère

Ik weet het wel, het zijn first world problems en het stelt allemaal niks voor, maar ik was er toch ferm mee geambeteerd: een virus op mijn website hier. Zucht.

Blijkbaar was iemand erin geslaagd een stukje code toe te voegen in mijn WordPress, waardoor er een zogenaamde veiligheidspagina naar boven sprong en de rest van de computer blokkeerde. Niet bepaald praktisch dus.

Ik begon met de hosting te contacteren, en kreeg prompt alle hulp die zij me konden bieden. Alleen… het lag aan mijn code, niet aan hun servers, en dus moest ik het zelf zien op te lossen. En ik heb dan wel een felle muil, maar eigenlijk weet ik daar zo veel niet van. Mja.

Ik zette iets in die trant op mijn twitter en Facebook, en kreeg prompt antwoord van iemand die vroeger bij Bart werkte, maar nu al lang ergens anders werkt, na een tijdje lesgegeven te hebben op de hogeschool. Hij wilde er met plezier eens naar kijken, en dus gaf ik alle FTP en andere gegevens door, en wachtte af met een bang hartje.

En jawel, een paar uur later kreeg ik het bericht dat hij inderdaad een hoop malicious code had verwijderd, dat alles geüpdatet was, en dat het weer zou moeten werken.

Yippie ende yihaa! Dikke zoenen voor Bramus, want ik mag dan al lang een blogger zijn, ik schrijf, en voor de rest weet ik er geen zak van :-p

Geplaatst op

Cantandum

Doordat mijn rug kapot is, geraak ik uiteraard ook niet in mijn koor. Ik heb daar hartzeer van, echt, want ik kon de repetities goed gebruiken. In januari hebben we namelijk twee concerten, en ik heb nog serieus wat oefenwerk. Maar bon, ik zal dan maar hier thuis zorgen dat ik alles instudeer zeker? Het is niet hetzelfde, maar het zal wel helpen, en hopelijk lukt het me tegen december om toch tenminste die twee uur in het koor te zitten. Ach, we zien wel.

Ik heb van hen in elk geval al een allerliefst kaartje gekregen om me beterschap te wensen en me een hart onder de riem te steken. Ze missen me, zeggen ze…

Ik kan gelukkig wel op mijn laptop werken, hier al liggend in de zetel, en dus had ik tijd genoeg om aan de website van het koor te werken. Veel is het nog niet, want het is niet alsof we een echte historiek hebben, en voorbije projecten en zo, maar bon, er staat tenminste al iets op.

Voor wie het eens wil zien: www.cantandum.be. En wie over een goeie stem en een stevige dosis notenkennis beschikt, mag ook altijd gerust komen meezingen hoor!

Geplaatst op

Γνώθι Σεαυτόν

Sinds ik twee jaar geleden begonnen ben met de schoolwebsite, heb ik daar ook al serieus wat uren ingestoken. Met alle plezier, overigens, maar met nog meer plezier sinds ik daar dit jaar ook voor betaald word. Ik heb uit de centrale pot van de scholengroep vier uren per week gekregen voor kamariakerke.be. Dat is op zich niet toereikend qua tijd, maar het is in elk geval meer dan vorig jaar, toen ik het volledig vrijwillig deed, en dus ook met zeer veel dank aanvaard. Ne mens voelt zich op die manier ook net iets meer geapprecieerd. En het extra loon is meer dan mooi meegenomen.

Maar ge moet ook uw grenzen kennen. Ik kan schrijven, en ik kan dingen op een wordpress site zetten, en foto’s toevoegen. Daar houdt het ongeveer mee op. Ja, ik kan net genoeg html lezen om de kleurtjes van het gekozen thema om te zetten, dat ook nog. Maar de website optimaliseren, of er beter doen uitzien? Euh…

Toen dan ook het aanbod kwam van een vriend die dit soort dingen voor zijn werk doet, daar goed in is, en me al eerder geholpen had, om ook nu eens samen de website te herwerken, sprong ik een gat in de lucht. Serieus zeg, een aanbod als dat kunt ge niet naast u neerleggen, zeker niet omdat hij ervan kan maken wat ge altijd al wilde, maar zelf niet kon. En zonder budget moet ge daar bij een ander niet mee afkomen uiteraard.

Vanavond hebben we dus een paar uur samengezeten, om doelgroep en structuur en zo te bespreken. Hij had al een eerste mock-up gemaakt, en ik zat te grijnzen van mijn ene oor tot mijn andere. De website ziet er momenteel best wel oké uit, is pakken beter dan wat hij vroeger was, maar is in feite nog steeds bijzonder amateuristisch.

Volgende stap is met de directie eens brainstormen, en dan via post-its bepalen wat zij op de website willen qua inhoud, en hoe die dan moet gestructureerd worden.

Man man man, ik kijk daar nu al zo hard naar uit! Ik kan de mens wel zoenen, moest ik niet weten dat hij daar zo hard van zou achteruit deinzen.

 

Geplaatst op

Schoolwebsite

In september ben ik in een opwelling begonnen met een schoolblog. Ik vond het zo jammer dat er zoveel gebeurde bij ons op school, en dat niemand daar eigenlijk iets van wist. Onze school kan wel wat PR gebruiken, want we krijgen eigenlijk nog heel vaak de reactie van mensen uit Mariakerke zelf: “Moh, is daar een school?” Ja dus. Crèche, kleuter, lager, en dus ook een atheneum met meer dan 600 leerlingen.

Intussen is dat schoolblog uitgegroeid van een onnozel wordpresssiteje tot een heuse website (nog steeds wordpress, dat wel) met alle extra info op onze eigen servers. Directie is volledig mee, mijn IT-collega is volledig mee (en heeft alles overgezet op de eigen servers, zonder hem was dat nooit gelukt) en intussen zijn ook de meeste collega’s mee: ze sturen me van elke activiteit wat informatie en een paar foto’s. Het resultaat is een haalbare website (ik ga ooit wel eens van theme veranderen) met vooral elke dag een nieuw postje over wat er op school gaande is. Ja, ik besef best dat je ziet dat het niet door een professional is gedaan, maar daar is geen budget voor. Ik doe dit ook gewoon allemaal achter mijn uren, ik word er niet voor betaald. Maar het trekt wel volk, het wordt gretig gelezen, en hopelijk geeft het nieuwe leerlingen inspiratie.

Enfin, ge moet zelf maar eens gaan kijken op www.kamariakerke.be, en zeg gerust wat ge ervan vindt. Het kan alleen maar verbeteren daardoor.