Geplaatst op

Frollitchkay Forrel

Intussen ben ik helemaal fan van mijn wasmachine. Ja, het is nog even wennen en kijken welk programma het beste bij welk type was past en zo, maar verder? Ik word nog steeds vrolijk van dat muziekje wanneer ze klaar is, “Die läunische Forelle” van Schubert.

Maar intussen is er meer…

Bart heeft het ding op onze wifi aangesloten, en wanneer de was klaar is, krijg ik hier beneden op de Google Home een gesproken boodschap: “Ik ben een vrolijke forel”. Zo vergeet ik de was dus niet, al gebeurt dat eigenlijk sowieso niet vaak. Alleen… om één of andere vreemde reden blijft die dat halsstarrig in het Engels doen, en krijgen we dus te horen: “Ik ben an frollitchkay Forrel” wat elke keer opnieuw grappig is en de kinderen intussen doet oogrollen.

Daarenboven is er een heel nieuw vocabularium ontstaan in ons huis: “Ik doe de forel wel!” wil zeggen dat iemand het muziekje heeft gehoord en de was wel naar beneden gaat brengen. Of ik kan vragen aan Bart: “Ga jij even vissen?” om hetzelfde resultaat te krijgen. En ik verklaar zelf dat ik nog moet forellen als ik een was ga insteken. Of: “Aha, de forel is gebakken!” Enfin, woordspelingen alom, om ter flauwst, maar intussen wel gewoon ingeburgerd.

Yup, daarom alleen al ben ik blij met mijn nieuwe machine.

Geplaatst op

De wasmachine is dood, lang leve de wasmachine

Woensdag stak ik een was in, hoorde de machine netjes haar werk doen, en ging een kwartiertje of zo na het einde van de cyclus de boel in de droogkast steken.

Zoals altijd ben ik al bezig met het sorteren van vuile was, terwijl ik op de “open deur”-knop duw. Euhm? Geen reactie. Tiens. Nu, als de machine al een tijdje gestopt is, schakelt ze zichzelf uit. Ik moet ze dan eerst weer inschakelen voordat ik de deur kan openen. Ik duw dus, nog steeds vrij achteloos, op de “aan”-knop.

Niks.

Bon, ondertussen laat ik de vuile was voor wat hij is, en concentreer me op de recalcitrante machine. En merk ik dat er een vrij penetrante geur hangt van verbrand plastiek. Ik roep daar, voor de zekerheid, Wolf even bij, en jawel, ik heb me de geur niet ingebeeld.

Exit mijn wasmachine dus, een Miele van 12 jaar oud met serieus wat kilometertjes op de teller: een gezin van vijf personen met scouts en rugby en alles erop en eraan. Want de geur zegt dat er op zijn minst een kabel is doorgebrand, als het al de motor zelf niet is. Een hersteller laat een tijd op zich wachten en rekent 100 euro om langs te komen alleen al, nog zonder de kosten van reparatie, en hoe lang zou ze dan nog meegaan, als ze überhaupt nog te herstellen valt.

Bon, we keken wat rond links en rechts en kozen toen een Samsung die hele goeie reviews krijgt. Vandaag werd die al geleverd, geïnstalleerd boven en de oude werd meegenomen.

Alleen was ze niet gebruiksklaar: de afvoerslang paste niet in onze afvoerbuis. Ik ben eerst gaan kijken in de Brico voor een geschikt tussenstuk en heb toen besloten gewoon een stukje van die afvoerbuis af te snijden. Er zat namelijk een ietsje dikker stukje rubber op, zonder ogenschijnlijk nut, en na verwijdering kon het allemaal wel.

Intussen heb ik de eerste was al gedraaid, tot voldoening. Geen idee of ze ook twaalf jaar zal meegaan, maar bon. We zijn toch alweer zo ver.

Geplaatst op

Wasmachine

En toen ging mijn wasmachine dood. Acuut kan ik het niet noemen, er waren al een tijdje wat stuiptrekkingen. De timer klopte aan geen kanten, en soms was het wasgoed kletsnat, terwijl het eigenlijk had moeten uitgezwierd zijn. Opnieuw op zwieren zetten, na een goeie mep op het bedieningspaneel, bracht soms soelaas.

Vorige week had hij plots een machine gedraaid zonder water. Bizar gevoel, als ge uw was wilt pakken en alles nog droog is. En daarstraks was het definitief gedaan: een wolwas die niet uitgezwierd was, maar daar was geen lievemoederen meer aan deze keer. Foutmelding, storing in de elektronische sturing. Ja, zo ver was ik ook al, ja.

Nu, een Whirlpool van acht jaar oud, in een gezin met drie kinderen, die heeft haar dienst gedaan. De reparatie zou meer kosten dan de machine nog waard is: 108 euro verplaatsingskosten alleen al.

Tsja, dan maar een nieuwe.

Ik ben gezwind de motor op gesprongen en richting station gereden, naar mijn all time favourite elektrowinkel AST. Hun service is zonder vergelijk, en de prijzen zijn concurrentieel. Na wat wikken en wegen, en vooral na de nodige raad op twitter en Facebook, ben ik gegaan voor een Miele. Duur, maar door zijn langere levensduur komt het op hetzelfde neer als een vergelijkbare machine van pakweg Siemens.

En het mooie? Morgen rond vier uur wordt ze hier al geleverd, geïnstalleerd, krijg ik wat uitleg, en wordt de oude meegenomen. Service dus, en dat is wat telt voor mij.