Geplaatst op

Verandaperikelen

Half november schreef ik dat we met een waterlek in de veranda zaten, en dat ik dus een doosje moest zetten om het water op te vangen dat langs het raamkozijn naar beneden liep. Dat lukt niet altijd even vlot, waardoor er op het halfparket daaronder intussen een ganse zwarte plek is ontstaan. Hmm.

Ik kreeg eindelijk de verandahersteller te pakken die ook in 2010 alle dichtingen is komen vervangen. Die had toen prima werk geleverd. Ergens eind november kwam er effectief een man langs om op te meten – er zat ook een binnenraam gebarsten – en kregen we een offerte, waarvan we prompt het voorschot betaalden.

En dat was dat.

Grote stilte.

Nog meer stilte.

Ik belde ergens in februari en kreeg te horen dat ze het ongelofelijk druk hadden want dat ze alleen maar konden werken op de droge dagen en dat het eigenlijk nog zo goed als niet gestopt was met regenen. Maar het raam was besteld en geleverd, hij ging zien wat hij kon doen.

Stilte.

Ik belde terug eind maart: nog steeds veel te druk, en madammeke, er zijn mensen met veel erger problemen dan uw lek, en die pakken we sowieso eerst.

Ik snapte dat. Maar dan nog…

Stilte.

Ergens in mei belde ik nog eens. Ik vond dat ik eigenlijk al bijzonder geduldig was geweest, maar er zijn niet bepaald veel alternatieven en we hadden al een voorschot betaald. Ha, madam, doe mij desnoods een proces aan, ik kan niet op tegen het weer he, en het stopt niet met regenen.

Zucht.

Stilte.

Eind juni: maar madam, voor ’t bouwverlof gaat dat echt niet meer lukken, we zitten volgeboekt. Maar ik bel u na de 15de augustus, oké?

Euh, ja zeker? Ik kon er toch niks aan doen.

Bon, het werd eind augustus: geen telefoontje. In september had ik het zelf veel te druk om mij hier ook nog eens druk in te maken, want ja, ik was al behoorlijk boos geworden aan de telefoon.

Maar vorige week had ik de telefoon in Barts handen geduwd en hem gesommeerd ook eens te bellen. De man wist blijkbaar onmiddellijk wie we waren en verklaarde: “Uw vrouw doet mij dood!” Het school inderdaad niet veel, maar bon…

Vandaag stonden er hier dus plots zes man: de baas zelf en vijf van zijn werkers, want ja, die nieuwe ruit is echt wel smal en lang en kan dus zeer makkelijk breken. En ook het lek pakten ze aan: er zat blijkbaar iets verstopt daar ter hoogte van het lek, waardoor het water zich een andere uitweg zocht.

En toen ik het lief vroeg, ging een van de mannen ook nog eens met een spons over de ruiten, zodat het ook eindelijk gekuist was en niet meer groen.

Ne mens zou kunnen stellen dat het precies een beetje lang heeft geduurd, maar het is eindelijk in orde. Allez, hoop ik toch. Ik hou het nog even in de gaten.

Geplaatst op

Lekken

Nee, het wordt geen post over lekstokken en frisco’s, helaas. Het gaat wel over water, en dan een teveel aan water op plaatsen waar dat niet zo gewenst is.

We hebben er namelijk twee en ze beginnen op mijn zenuwen te werken. Het eerste is een kleintje in een hoekje van onze veranda, hier in de woonkamer. Bart en Wolf hebben deze zomer al geprobeerd dat dicht te spuiten met siliconen, ergens vanboven in het gootje, maar blijkbaar is het meer onvindbaar dan gedacht. Als het stevig regent – en dat heeft het vooral nog niet gedaan de laatste weken – loopt er een straaltje naar beneden, langs het raamwerk tot onder het parket. Kan niet gezond zijn. Er staat een doosje tegen met een vodje, zodat het water op het vodje loopt en zo het bakje in, maar dat is buiten de katten gerekend die bij voorkeur daar gaan drinken natuurlijk, zo zijn katten wel.

In 2010 is de beglazing vervangen, maar nu is dat dus weer prijs. Helaas, ik kan de verandabouwer/hersteller niet bereiken….

Daarnaast is er ook, als het stevig regent én tegelijkertijd ook nog hevig waait, een lek op het plat dak boven de nieuwbouw van de kleine badkamer en Kobes kamer. In 2022 hebben we het dak volledig laten vernieuwen en wellicht is er ergens een stuk terrepapier niet helemaal goed dichtgeplakt of zo, waardoor er in het gangetje naar de kleine badkamer dan een plasje ligt. De daklegger is gecontacteerd, geen idee hoelang het zal duren voor die iets van zich laat horen. Die mannen zitten natuurlijk niet te springen om een gratis herstelling wegens garantie.

Mja…

Geplaatst op

Van veranda’s vlagen en verdomde waterpompen

Lang slapen zorgt er ook voor dat je relatief laat ontbijt, en dus ook buiten kan zitten. Ik genoot intens, voor de kinderen moest zelfs de parasol al open wegens teveel zon in de ogen. Tsja.

IMG_5523

Maar ik bleef nog even zitten om de krant te lezen, maar dat was buiten het weer gerekend: plots begon het te druppelen! Ik haalde snel de overgebleven dingen binnen, net op tijd voordat het begon te gieten. Effectief gieten. Juist ja.

Tot zover de plannen om vandaag met de fiets naar ’t stad te gaan: dat ging ik me echt niet riskeren. Intussen was het gestopt, en waren de kinderen onnozel aan het doen: ze zaten achter elkaar aan, en Wolf had op een bepaald moment zichzelf buitengesloten. Ik hoorde Kobe de voordeur opendoen, en dacht dat hij Wolf terug had binnengelaten. Blijkbaar niet: even later zag ik Wolf plots door het venster van Merel kruipen! Hij was op de stapel stenen tegen de muur geklauterd – levensgevaarlijk! – en zo op de veranda, en vandaar naar Merels kamer, waar hij op het raam had geklopt. Ik gaf hem onder zijn voeten, maar het had me wel op een idee gebracht: het dak van mijn veranda moest dringend gekuist worden! Ik haalde de nodige borstels en de tuinslang, en zette Wolf aan het werk. Ik geef toe: ik stond duizend angsten uit dat hij zou uitglijden en er door zou schieten of naar beneden donderen, maar hijzelf vond het de max!

En ik, ik heb een propere veranda!

Maar toen dook er een nieuw probleem op: de regenwaterpomp bleef draaien! Ik controleerde de drie kranen en de leidingen op lekken, maar aan het tempo dat die pomp draaide, was het niet een klein lekje, maar alsof er ergens een kraan vollen bak openstond. Hmpf. Overschakelen naar leidingwater hielp niet, en ik kon blijkbaar niet aan de stekker, ook niet na de hele kast leeg te halen en het extra paneel los te maken. Zucht. Ik heb dan maar de plomb afgelegd, zodat de oververhitte pomp stilviel, en belde de aannemer. Maar toen een van de kinderen een tijdje later naar het toilet ging en ik dus de plomb weer even aanlegde, deed alles weer normaal. Bizar, maar ik was wel content. Oef.

We hadden dus oorspronkelijk ook plannen gemaakt om naar Zomergem te gaan, maar doordat ik initieel dan op de aannemer moest wachten die rond vijf uur ging komen, was ook dat in het water gevallen. Geen nood, de kinderen verveelden zich naar eigen zeggen toch niet, en ik had nog genoeg kleine dingen te doen, zoals met Merel op de aanhangfiets tot aan den Delhaize te rijden, en er maar meteen een gans fietstochtje/pokemonhunt van te maken. Ach ja…

Geplaatst op

Van kapotte glazen en deuren

Weet je nog, anderhalf jaar geleden, toen dat speciale blinde raam gesprongen was?

Wel, vandaag zijn ze het eindelijk komen vervangen. Niet dat het aan de firma lag, verre van, die hadden al eeuwen geleden een deftige offerte doorgestuurd. Maar Bart en ik, wij lieten het gewoon aanmodderen. Tot Bart plots de koe bij de hoorns vatte, en er werk van maakte. Niet dat we nog opnieuw zo’n Colorbel glas wilden, hoe mooi het ook is. Maar als het volgens de fabrikant normaal is dat dat zomaar springt na een paar maanden, dat dat gebeurt en dat dat geen fabricagefout is, nee dank u, dan willen we dat niet meer.

En dus zijn ze vandaag de plank komen vervangen door een aluminium plaat in dezelfde materie als de ramen. Ook proper, en het valt niet eens op. Oef.

Maar wat nog een veel grotere oef opwekte, is dat ik de mannen gevraagd had om te kijken naar mijn verandadeur die nog altijd niet deftig wil sluiten. Destijds hebben ze het klinkje vervangen en kon ik eindelijk de deur weer openen, maar ze staat wat bol, en zelfs de extra dikke isolatierubber kon niet verhelpen dat er gigantisch veel koude door kwam. Om eerlijk te zijn: ik plakte de deur gewoon af met duct tape.

Maar toen ik vandaag thuis kwam van het werk, sloot de deur perfect! Hij heeft gewoon ook in het midden van het raam een ijzertje geplaatst waardoor het sluitingsmechanisme zichzelf vast trekt. Ik ben echt ongelofelijk content! Serieus zeg…

Geplaatst op

Taking procrastination to a whole new level

Dat ik het bij het verbeteren lastig heb, heb ik u een paar dagen geleden al verteld. Maar als ik terugkijk naar wat ik vandaag allemaal heb uitgespookt, dan sta ik er eigenlijk zelf van te kijken. Pas op, ik heb mijn quotum verbeteringen ook gehaald. Maar ik heb het dus lastiger en lastiger om stil te zitten op een stoel.

Wat heb ik dan gisteren en vandaag wel allemaal gedaan, naast mijn obligate verbeterwerk?

* in de tuin gewerkt: ik wilde een frisse neus, en heb dus alle potplanten verzet en water gegeven, gans het bloemperk vooraan gewied, en de hele boordsteen grondig opgeveegd en opgeruimd

* de krukjes aan de hoge keukentafel van nieuwe rubberdoppen voorzien

* nieuwe planken opgehangen in het toilet beneden. Er hingen twee oude, lelijke berkenfineerplanken op witte steunen. Ik zei er iets van tegen de kuisvrouw, en die zei: “Kan je niks doen met die zwarte plankjes van in de badkamer?” En toen had ik geen rust meer voor ik de witte steunen vervangen had door zwarte die ik nog liggen had, en de plankjes geïnstalleerd had

IMG_9826
* nog een poster opgehangen in Wolfs kamer

* het dak van mijn veranda gekuist. Het was nog maar twee jaar geleden… Maar er lag dus een dikke groene film op, en ik was beugezeten en had het koud. Ik heb dus de tuinslang doorheen het huis gesleurd, via Merels kamer het dak van de veranda natgespoten, er kuisproduct op gespoten, en dan deels door dat raam, deels vanop een wankele ladder het dak gekuist met een lange rubberen borstel met telescopische steel. Het is niet gedaan zoals ramenwassers dat zouden doen, maar het is meer dan proper genoeg, vind ik. De voor-en-na-foto’s zeggen genoeg. Het feit dat het intussen helemaal was opgeklaard, doet er ook wel iets aan ^^

IMG_9523

IMG_9522

IMG_9521

IMG_9524

En uiteraard moest dat *nu* gebeuren. Kon dat niet nog heel even wachten, na die twee jaar.

Maar bon, ik had het warm, en ik zat tenminste proper!

 

Geplaatst op

Jungle

Ik ben verzot op planten. Wie me kent, weet dat wel. Als het aan mij lag, stond mijn ganse huis vol planten. Bart tempert me daar een beetje in, en hij heeft wel gelijk.

Maar in mijn bureau heb ik een slingerplant: zo’n echt junglegeval, met luchtwortels die zich ergens aan vastklampen, en die meters lang wordt. Ze stond een beetje verloren in de hoek achteraan, en ik had de uitlopers vastgemaakt aan gordijnrails in mijn veranda (mijn bureau is dus een verandageval), maar omdat ik wist dat ik ze ging moeten verzetten, had ik ze eigenlijk wel wat verwaarloosd.

Vandaag ben ik speciale zelftappende vijzen gaan halen om in te draaien in het aluminium van de veranda, zodat alles een pak steviger wordt, en ik de plant zonder scrupules of beperkingen kan ophangen. Mijn grote bureaukast is verzet, en de plant is van links naar rechts verhuisd, waar ze een pak meer in het zicht staat. De uitlopers zijn opgebonden, en helaas heb ik er eentje van een meter of vier afgebroken. Ik heb ze dan maar in het water gezet zodat ze wortels trekt, en ik ze later opnieuw in de pot van de moederplant kan zetten.

De plant zelf moet zich nu nog ‘zetten’: de bladeren moeten nog draaien, ze zal nog meer doorhangen links en rechts. Maar ze heeft nu vooral ook weer ruimte en lucht om te groeien, en da’s het belangrijkste.

IMG_7686

IMG_7685