Uitslapen, het is iets dat ik eigenlijk niet echt meer kan. Toch niet zoals vroeger, wanneer je als student gemakkelijk tot na de middag in je bed kon liggen.
Ik hoor dat wel vaker van mensen, dat ze, sinds ze werken en kinderen hebben, niet echt langer meer kunnen slapen, ook al zijn ze moe. Mij lukt het geregeld om tot negen uur te slapen in ’t weekend, als de kinderen stil genoeg zijn uiteraard. Alleen moet Wolf elke zaterdag om 8.30u op de muziekschool staan, dus dan heb ik sowieso pech.
Vandaag was er afgesproken dat Bart ging opstaan voor de kinderen. Wolf was weg op scoutsweekend, er waren er dus al maar twee meer. Rond half tien ben ik wakker geschoten van een huilende Merel, en ben ik gaan kijken. Bart zat net in de douche, en Kobe had een schaar afgepakt van Merel, want die mag daar uiteraard nog niet mee spelen. Gevolg: bleiting, natuurlijk. Tsja, nu ik toch op was, heb ik maar ontbeten met hen. En daarna vond ik dat ik eigenlijk toch nog wel een uurtje terug in bed kon kruipen, Bart had alles onder controle, ging boodschappen doen, en ging koken.
Ben ik wakker geworden om 14.15u. Echtig waar. Nooit gedacht! Maar ik was wel fijn uitgeslapen nu, natuurlijk ^^
