Geplaatst op

Paaseieren rapen

Vorig jaar was ik weer begonnen met het wegsteken van paaseieren, en toen hadden Merel en Kobe zich zo geamuseerd dat ik dat dit jaar opnieuw deed. Kobe zat wel op jamboreeweekend, maar deze keer was Wolf er, en ook hij gunde zijn zusje geen gemakkelijke overwinning. Gelukkig kon zij rekenen op wat tips van haar mama…

Ik heb nog wat eitjes overgehouden voor volgende week, want dat had Kobe gevraagd. Alleszins goed gelachen vandaag.

Geplaatst op

Moestuin

Ik zei het al eerder: mijn lieftallige echtgenoot is een buitenmens aan het worden. Een jaar of twee geleden had ik je voor gek verklaard, en hijzelf ook, als je dat ook maar had durven opperen.

Maar bon, na de talrijke bloemen, de stapels extra klimplanten – passiflora, witte rozen, kiwibessen – de frambozenstruiken, de vijgenboom, de perelaars, hazelaars en kerselaars, appelboompjes en twee kruidenbakken, is er nu ook al een eerste heuse moestuinbak. Bart had die nog voor de winter gekocht, en die had de hele tijd in de garage gelegen. Buiten stond er nog een halve kubiek teelaarde en een hoop schors in van die grote zakken te wachten.

Deze week hebben Wolf en hij de koe bij de horens gevat en zijn ze beginnen bouwen. Met de nodige verbale assistentie van mij, want hoe graag ik ze ook zie, ze zijn niet altijd even praktisch, die heren van mij.

Het in elkaar zetten verliep vlotjes, het ophangen van het worteldoek eigenlijk ook, eenmaal ik hen het nietjespistool had bezorgd. Daarvoor hadden ze samen een gans stuk omgespit, effen gelegd en aarde weggeschept met tal van onkruid bij.

Maar toen realiseerde Bart zich dat hij niet genoeg aarde ging hebben om de bak te vullen, waarop ze netjes de oude aarde begonnen te scheppen. Je weet wel, die vol met onkruid… Soit, die aarde ging toch ergens gebruikt moeten worden, maar dat worteldoek was een maat voor niks. Tot ik opperde dat ze dan misschien wel nog een laag karton konden aanbrengen, zoals onderaan, gewoon om het onkruid tegen te houden. Je zag het gewoon dagen in beider koppetjes. Karton genoeg, dankzij mijn vooruitziende echtgenoot.

Een dikke laag karton later kon er verder geschept worden, maar dan wel met de teelaarde. Er was net genoeg om de bak helemaal te vullen, en toen werd er zelfs nog een paadje rondomrond aangelegd. Het zag er gewoon fantastisch uit! En nu wachten op worteltjes, pluksla, snijbiet en al de rest dat Bart van plan is te planten.

De bedoeling is dat er nog een grotere zelfgemaakte bak naast komt, en dan een klein serretje voor tomaten.

Ik ben benieuwd, maar ik kijk er wel naar uit!

Geplaatst op

Verder bouwen aan de tuin

Bart blijft volop bezig in de tuin: naast de twee kerselaartjes, die hij eind september had geplant, zijn er nu ook twee appelboompjes bijgekomen. Het oorspronkelijke plan van de tuin was dat er naast de lange gevel een veld was om te rugbyen, te voetballen en algemeen onnozel te doen, en aan de korte kant, rond het terras, een bloementuin.

Maar intussen weten we dat dat grasveld niet meer nodig is, en dus is hij er een eigen kleine boomgaard van aan het maken. Langs de haag komen er ook nog hazelaartjes, en hem kennende zal er nog wel ergens een perelaar komen ook. Hij had ook nog vanalles besteld, maar ik ga me vooral laten verrassen, want ik heb er geen idee van wat het nog allemaal is.

Geplaatst op

Kerselaartjes

Bart is nog altijd verwoed met de tuin bezig, en ik vind dat helemaal niet erg.

Na de verschillende bessenstruiken  kwamen er vandaag twee boompjes bij. In samenspraak, uiteraard, want deze zijn wel invasief in het grasveld. Dat grasveld hadden we destijds voorbehouden voor rugby en voetbal en andere spelletjes, maar echt veel is dat niet gebruikt.

En nu staan er dus twee laagstam kerselaartjes. Over een jaar of vijf zouden ze vruchten moeten dragen, en ik kijk daar nu al naar uit. Ik hoop alleen maar dat ze ook willen groeien, dat ze het zien zitten in onze tuin. Bart geeft ze in elk geval al alle goede zorgen en de juiste grond en bemesting en zo.

Op hoop van zege dus.