Zwarte gat?
Spreken van een zwart gat is sterk overdreven, maar ja, mijn woensdag vandaag voelde bijzonder onwennig aan.
Ik had les tussen tien en twaalf, reed toen fluks naar huis, kookte snel, en… toen was het gedaan. Leeg, Vrij. Dat is dus voor het eerst in acht jaar, sinds Wolf begon met muziekles, dat de woensdagnamiddag gewoon vrij is. Kobe heeft geen notenleer meer, die volgt AMC en dat is op vrijdag, net zoals zijn samenspel en zijn fagotles. Merel heeft maar één keer per week notenleer – excuseer, muzieklab – en dat valt bij haar op zaterdag. En Kobe is gestopt met rugby, en Wolf zit in het Zeepreventorium. Ik ben momenteel zelfs doorheen het corrigeren/redigeren van de boeken van Dirk, zodat zelfs hij niet meer langskomt op woensdagavond.
Heh. Vreemd. Zeer vreemd, maar niet onaangenaam gevoel, zo’n vrije middag. We hebben dat dan maar opgelost door naar de bibliotheek te gaan – ook niet onbelangrijk! – en daarna naar de nieuwe kapper hier net voorbij het kruispunt. Kobes haar was veel te lang geworden, maar de kapper was dicht op maandag, en natuurlijk was er net gisteren de schoolfotograaf…
Om half zes zat ik bij de dokter – borelia, en dus doxycycline, een stevige antibiotica – en gelukkig was er ’s avonds de start van het nieuwe quizseizoen, zodat ik nog niet helemaal verloren liep in mijn woensdag.
Ik voorzie nog mooie woensdagen in de toekomst, jawel.
365 – 16 mei 2018 – quizteam
Quizconvent
Gisterenavond – eigenlijk al deze morgen – sloten we het quizseizoen van het SQ af met een tweede plaats en een klinkende overwinning. Een en ander zorgde ervoor dat we nipt tweede werden in onze tweede klasse, waardoor we richting eerste klasse stijgen. Wij hangen er echt tussen: in eerste eindigen we altijd bij de laatste, in tweede zijn we altijd bij de eerste. Volgend jaar wellicht dus weer degradatie, maar dat laten we aan ons hart niet komen. Vorig jaar speelden we in eerste, het jaar daarvoor in tweede, enzoverder. En eigenlijk is tweede plezanter, want dan winnen we, en krijgen we een rondje :-p
Twee jaar geleden postte ik nog, op onze overwinning, deze foto:
Het was het eerste seizoen zonder ons ma, en dat deed raar, maar we hebben ons stevig geweerd.
Enne… we hebben het regelmatigheidscriterium van de horecabeker gewonnen als meest gemiddelde drinkers van de hele groep. Kan niet missen, we drinken inderdaad altijd hetzelfde!
Op naar een volgend seizoen!
365 – 11 mei 2017 – promotie naar eerste klasse!
365 – 08 februari 2017 – SQ
Quiz
Het dringt nog steeds niet echt door dat ons ma weg is. Voorgoed weg. Ik heb altijd nog het gevoel dat ik haar nog kan bellen, dat ik nog met haar zal kunnen praten, dat ik haar nog kan vastpakken, dat ze hier nog gewoon zal binnenwandelen. ’t Is niet alsof ik haar alle dagen zag, en het voelt eerder aan alsof ze op reis is, en ik haar daarna weer zal horen.
Het missen zit hem vooral in de kleine dingen. Zoals een aflevering van Downton Abbey zien, kijken naar de kleren van Lady Edith, en denken dat ons ma dat een knappe mantel zou vinden, en dat ik daar straks maar eens iets moet van zeggen.
Of zoals gisterenavond, de laatste SQ-kwis van het seizoen. Zonder ons ma. Akkoord, ze had de vorige ook niet meer meegedaan, maar die daarvoor wel nog allemaal. Hoe dikwijls heb ik niet luidop de bedenking gemaakt: “Goh, dat zou ons ma geweten hebben”.
Ik mis u, ma.
365 – 07 mei 2015 – quizteam
Het quizteam van het Oud-VEK, waarmee we dit jaar in het quizconvent eerste plaats hebben gehaald in tweede klasse, en dus volgend jaar in eerste spelen. Merci, Tom (de beste quizzer en ons ticket naar eerste), Stijn, Nicholas, en ma. En ook nog Freek, die er niet kon bijzijn vanavond. En ma, ge kunt zien dat ge er nog bij zijt volgend seizoen!