Geplaatst op

Eventjes ’t stad in

Vorige donderdag ging ik even met Merel in ’t stad. Met de fiets, wel te verstaan, want het was zalig weer en het is net iets makkelijker in de vakantie om je fiets kwijt te geraken dan je auto.

Merel moest vooral nieuwe broeken hebben, want de hare zijn ofwel te kort geworden, of gewoon versleten. Shoppen doen we eigenlijk geen van beiden graag, maar soms is het nu eenmaal nodig, en zij moet broeken echt passen, want ze heeft een mooie ronde kont en een smalle taille, iets wat blijkbaar niet altijd standaard in het aanbod zit. Soit, we hadden vrijwel meteen een deftige blauwe én een knappe zwarte gevonden, en konden ook nog schoenen passen in de juiste maat. Alleen hadden ze die niet in de kleur die ze wilde, zodat we ze dan maar online hebben besteld. Tsja.

We keerden op onze stappen terug, vonden een leuk paar oorringetjes voor Merel, liepen nog even de Pull&Bear en de C&A binnen, kochten nota bene nog een jeans voor Kobe, gingen voor een deftige koffie in de Izy, sprongen nog de Zeeman binnen voor extra wol voor Gwen, plunderden de Hema voor pepernoten en dergelijke, en fietsten een kleine twee uur later opnieuw naar huis. Langer hoeft dat voor ons echt niet te duren, en we hadden meteen wat we wilden. Voilà.

Geplaatst op

Kringwinkelgeluk

Eigenlijk was ik van plan Merel gewoon met de fiets naar haar orthodontistafspraak te laten gaan, maar ik was eigenlijk geen halve zak aan het doen en het dreigde te regenen, en dus streek ik met mijn hand over mijn hart en bracht ik haar met de auto. Tsja…

En toen stelde ik voor om nog even langs de Kringwinkel te gaan, maar dan liefst die aan de Reinaertstraat, daar was ik al lang niet meer geweest en die is behoorlijk groot. Merel kende die nog niet, heeft ook een voorliefde voor kringwinkels en dus zei ze ja. Ginder keek ze haar ogen uit: die is echt stukken groter dan de andere. En jawel, ze vond er een boek dat ze wilde hebben, en toen nog één. En ze weet maar al te goed dat ik geen nee kan zeggen tegen boeken. Of muziekinstrumenten, dat ook. En toen keken we ook nog even door de kleren en zag ze een zeer leuke overgooier in zwarte jeans die haar perfect paste. Voor die vijf euro hoefde ze het niet te laten van mij.

In het terugkeren passeerden we nog voorbij de kringwinkel van Mariakerke en hielden we ook daar even halt. En jawel, ook hier werd een boek gescoord, maar ook een bijzonder fijn zwart chique kleedje voor haar, een Little Black Dress, als het ware. Ze stond te springen van contentement, en dan maakt ook mijn moederhart van die kleine blije sprongetjes.

Een dochter, het is toch echt iets anders dan twee zonen, geloof me.

Geplaatst op

Nog meer shoppen…

Nee, gelukkig was ik dat niet die ging shoppen, maar wel Merel. Die had namelijk afgesproken met Arwen. Merel is zot van haar broers en vice versa, maar soms mist ze wel eens een grote zus. En aangezien Wolf en Arwen intussen al acht jaar samen zijn, kent Merel Arwen ook al van haar vijf jaar en is dat intussen soms echt een beetje een grote zus. Gelukkig ziet ook Arwen dat zo, en dus hadden die twee vandaag afgesproken om samen te gaan shoppen. En Wolf zou Wolf niet zijn, mocht hij zich niet hebben laten ringeloren door zijn lief en zijn zusje, en hen dus niet met de auto naar ’t stad had gebracht.

Enkele uren later kwam een stralende Merel terug thuis – opgehaald door haar broer, uiteraard – met een grote glimlach en eigenlijk nog niet te veel spullen. Ze had al veel gevonden op onze eigen shopping trip natuurlijk, maar nu kwamen daar nog enkele crop tops bij, en een zeer fijne lichte trui die Arwen blijkbaar ook had, maar dan in een ander kleur. En een kettinkje, dat ook.

Ik heb zo de indruk dat ze er allebei van genoten hebben, ook die grote. Ze heeft er in elk geval mijn kleintje een groot plezier mee gedaan.

Geplaatst op

Shopping spree

Zoals ik hier al ettelijke keren heb vermeld, shoppen Merel en ik niet graag. Maar soms moet dat nu eenmaal gebeuren omdat er dingen nodig zijn en je niet alles gewoon online kan kopen, zonder te passen.

En dus trokken wij vandaag na het eten samen op pad: eerst naar de Lovisa om gaatjes te laten schieten. Vijf jaar geleden had ze al eens gaatjes gekregen, maar die waren beginnen ontsteken, deden veel pijn en die heeft ze laten toegroeien. Nu wilde ze er dus opnieuw, gewoon omdat ook al haar vriendinnen er hebben en ze dus oorringen wil kunnen dragen. Ze was er niet helemaal gerust in, maar het deed eigenlijk geen pijn, zei ze. Nu moet ze dus nog even alles blijven ontsmetten, maar ze stond wel even te dansen van contentement.

Bon, stap één achter de rug dus. We passeerden eerst langs de C&A en vonden daar zowaar een nieuwe bikini voor haar en enkele T-shirtjes, die ze ook dringend nodig had. En toen was het tijd voor koffie in de Izy, gewoon omdat het kan en ik wel eventjes wou zitten.

Het ging verder langs de Hema – drie perfect passende BHtjes voor haar, een goeie fit en zonder beugel. Score! En het laatste item op de lijst waren schoenen, waarvoor we naar de Torfs moesten aan de andere kant van de Veldstraat. Die had ze al op voorhand uitgezocht: Converse All Stars Chuck Taylor high rise platform in het zwart, maat 39. En ja hoor, die hadden ze binnen, zelfs in maatje 39.5 die nog beter pasten. Zoals altijd was de service subliem, zelfs met een persoonlijk compliment: de winkeldame is de mama van een oud-leerlinge van meer dan tien jaar geleden, en ze vertelde me dat ik nog steeds haar favoriete leerkracht ooit was. Jawel, we zaten allebei te stralen, mijn dochter en ik, om verschillende redenen.

En toen was het welletjes: we stapten linea recta terug naar de auto, beladen met een stevige buit, maar echt wel tevreden: niet te lang, recht door zee, zoals het hoort. Oef.

Geplaatst op

Nog meer geslaagde shopping

Ook Merel moest nog een nieuwe broek hebben, maar aangezien die de hele week toneel had gehad, kon ze donderdag niet mee. Vandaag stonden we dus om kwart over tien in ’t stad, kwestie van de drukte te mijden. We moesten – noodgedwongen, ge kent dat misschien wel – passeren langs de M.A.R.T.H.A. en hoorden daar dat de fabriek van mijn favoriete collectie ermee gestopt is. Ik kon dan ook niet anders dan alsnog een ring en een ketting kopen voordat die helemaal weg zijn, toch?

Enfin, wij naar de H&M, en jawel, Merel vond er meteen een perfect passende jeans met wijde pijpen en zowaar een korte, beige pull met kabels. Ze heeft staan springen van contentement. Missie al meteen geslaagd dus.

In de C&A keken we nog even rond, hoewel we niks meer nodig hadden, en gingen dan naar de Izy voor een stevige koffie. Lekker, dat zeker, maar de twee koffies plus één chocolate chip cookie kostte evenveel als haar pull. Dat zegt veel over zowel de koffieprijzen in zo’n bar als over de kledingprijzen…

We liepen nog even het Kruidvat binnen om er krulspelden voor haar te kopen, en dat was gewoonweg dat!

Happy mama, nog veel meer happy Merel.

Geplaatst op

Noodgedwongen shoppen met Kobe

Als er iets is dat Kobe en ik allebei niet graag doen, dan is het wel shoppen. Maar soms moet dat nu eenmaal: hij moest namelijk een kostuum hebben voor de eindejaarsbals en dergelijke, en dat kan je niet online kopen, dat moet je echt passen.

Soit, wij nog even getwijfeld of we met de auto of met de fiets gingen gaan, maar tegen vijf uur zou het beginnen regenen, en dankzij de website van Stad Gent kan je altijd de ad hoc bezetting van de parkeergarages zien. Wij dus naar de Sint-Michiels met de auto.

Van daaruit ging het vlotjes doorheen de mensenmassa naar de WE, waar we een fijne verkoopster aanklampten bij de kostuums. De eerste broek en het eerste hemd waren meteen de juiste, bij de vest moest hij een tweede exemplaar passen, en dat was dat. Op nog geen kwartier had hij een kostuum, voilà. 210 euro samen, dat valt al bij al nog mee.

Bon, nu nog een zwarte baggy broek voor hem. Binnen en buiten in een veel te drukke Zara, idem in de Brooklyn, maar in de H&M viel het mee van drukte én vond hij een prima broek, meteen ook de juiste lengte. Niet in solden, uiteraard, maar ik ben al lang blij dat hij überhaupt een broek hééft.

Langs de Australian Icecream passeren is altijd riskant, en dus had ik een ijsje en hij een warme wafel mee, en daarmee wandelden we tot aan de Izy voor respectievelijk een Maple Chestnut koffie – veel te zoet – en een warme chocolademelk. We waaiden nog even de C&A binnen en vonden daar de perfecte “Rory Gilmore” trui voor Merel, alleen niet in de juiste maat. Die hebben we dan daarna thuis online besteld, ze stond te springen van blijdschap.

En toen deed Kobe me nog een immens plezier door samen met mij nog tot aan de achterkant van het Gravensteen te wandelen en daar een cache te loggen.

Al bij al een fijne, productieve middag gehad met mijn middelste zoon, en we hebben zelfs geen enkele keer ruzie gemaakt! Missie volledig geslaagd!

Geplaatst op

Shoppen…

Merel en ik moesten dringend gaan shoppen, en we doen dat dus allebei niet graag… Maar volgende week gaat ze een week op zeeklas en ze moest dringend nog een paar extra dingen hebben, zoals schoenen die niet uit elkaar vallen… Ze wist welke ze wou – exact dezelfde Nikes die ze gekregen had voor haar lentefeest en sindsdien quasi ononderbroken had gedragen – maar wilde ze niet online bestellen, want met haar steunzolen kon het best zijn dat ze een maat groter nodig had. Oh, en een extra broek ware ook fijn geweest, zei ze.

Bon, wij dus op deze druilerige zaterdag naar ’t stad, maar ik had me stevig misrekend in de drukte: de parkings waren zo goed als allemaal volzet. Aan de Poel draaiden we dus ons kar en reden richting de Kouter, maar aan de Papegaaistraat vonden we alsnog een plekje. Een stevige wandeling, maar bon. Wij dus de Snipes binnen, en jawel, de juiste schoenen in de juiste maat. En dan was het winkel in – winkel uit, meestal aan sneltempo, omdat we nogal goed wisten wat we wilden. In de H&M haalde ze een prachtige strik (op een speld) in de stijl van Gracie Abrams, en daar vonden we ook een nieuwe groene broek voor Kobe.

Verder kreeg ze nog een soortement yogabroek uit de C&A, en gingen we uiteindelijk nog in de Izy een koffie drinken. Verschoning, niet zomaar een koffie, maar een Pumpkin Spice Latte, een PSL. En toen schoten we gigantisch in de lach, want toen waren we echt wel twee Middle class White Bitches die gaan Shoppen en PSL drinken. Het ergste was nog dat er naast ons een roedel dames zat van in de dertig, met hippe maar comfortabele kleding, de designer handtas schuin over de borst, op sneakers. Helemaal het stereotype, en wij lagen strijk.

Maar toen moesten we wel nog terug naar de auto. In het passeren sprongen we nog binnen in de Dille en Kamille die ze nog niet kende en waar ze helemaal weg van was. We vonden er nota bene nog enkele cadeautjes voor Barts verjaardag over een paar weken, en waren helemaal opgetogen.

Zere voeten, maar gelukkig wel met de spullen die we zochten. Zo moet dat.

Geplaatst op

Shoppingdagje met Merel

Merel is alweer zodanig gegroeid, dat ze dringend nieuwe kleren nodig had. Ik denk dat er misschien nog twee lange broeken zijn die ze deftig kan dragen, en één shortje of zo. We shoppen allebei niet graag omdat we meestal niet vinden wat we zoeken, maar bon, als het moet, dan moet het.

Wij dus op de fiets richting centrum, en tegen half twaalf de C&A binnen. Vreemd genoeg vinden we daar meestal wel wat we zoeken. En jawel: twee jeansbroeken, een paar slippers, een broeksriem en warempel een jurkje. Vooral dat laatste wilde ze, omdat haar lievelingskleedjes van vorig jaar echt wel te kort zijn geworden. Ze was enthousiast, ja.

Van ronde één waren we meteen zo uitgeput dat we gingen eten in de Godot, voorzien van een stevige mocktail en een tataki van tonijn.

Ronde twee leverde enkel nog een fijn jeansshortje op. We hadden wel nog een bijzonder mooi kleedje gezien, enkellang, maar dat was in de solden nog steeds 150 euro, dus dat vonden we er gelijk wat over. Een passage in de Hema later kropen we rond half vier op de fiets, omdat het tegen vier uur zou beginnen regenen.

Alleen… begon het net dan al te druppelen. Nog een chance dat we meteen besloten om onze regenjassen aan te trekken, want even later begon het te gieten. Schuilen had niet veel zin  omdat onze benen toch al kletsnat waren, en dus fietsten we door. De bui was blijkbaar bijzonder plaatselijk, want in het nog steeds kurkdroge Wondelgem kregen we rare blikken: twee verzopen waterkiekens, druipend en kletsnat qua benen, schoenen en bril, dat hadden ze daar niet verwacht.

Maar bon, missie geslaagd dus. En nu nog een oudercontact van drie uur, we zijn  er bijna vanaf voor dit schooljaar.

Geplaatst op

Smile Safari en shoppen

Bart had een voorstel: Lieze kwam slapen, hadden de meisjes dan geen zin om naar Wijnegem Shopping Center te gaan, naar Smile Safari? Die zeiden geen nee. En toen bleek dat Bart eigenlijk om half drie in Antwerpen zelf moest zijn. Hij heeft ons dan eerst afgedropt, zodat de meisjes konden shoppen, en om vijf uur moesten we dan aan de Smile Safari zijn.

De dames hebben zich blijkbaar geamuseerd. Eerst ben ik met hen in enkele winkels gedoken omdat Merel een nieuwe zwarte broek moest hebben, en die vonden we vrij snel in de Berschka. En toen ben ik maar een koffie gaan drinken, met mijn boek erbij, terwijl zij samen de winkels afschuimden. Behalve een paar ringetjes en een diadeem hebben ze niks gekocht, maar dat kon de pret niet drukken.

Zelf ben ik een bloesje tegengekomen, en een compleet over the top winterjas, in groene nepbont. Heerlijk ding, voor 35 euro. Of ik hem ga durven dragen is een ander paar mouwen, maar dat zien we dan wel weer.

En die Smile Safari? Dat is instagrampret ten top. Stapels foto’s genomen, ik geef er hier enkele van de best gelukte weer, maar dat zijn ze lang niet allemaal.

En toen gingen we eten in de McDonalds die daar ook is, en reden we op ’t gemakje terug naar huis.

Ik dacht dat die twee doodmoe gingen zijn, maar The Masked Singer, dat bleek nog geen probleem te zijn. Vakantie, zeker?

Geplaatst op

Ambiance aan de Zuid

Marleen, mijn vroegere voordrachtlerares van intussen 73, heeft zelf geen auto meer en durft het openbaar vervoer niet nemen uit schrik voor corona. Ze heeft een auto-immuunziekte waardoor ze niet mag gevaccineerd worden en waardoor ze ook extra vatbaar is. Ik doe dan ook al sinds het begin van de pandemie wekelijks haar boodschappen, meer dan twee jaar dus.

Gisteren belde ze in een halve paniek: ze moest vandaag naar twee dokters, allebei in de buurt van het Muinkpark, maar haar ziektevervoer was weggevallen wegens zelf ziek. Nu zat ze dus in zak en as, en of ik het niet zag zitten haar te brengen? Euh…

Ik overlegde even met Merel en we besloten dat we haar tegen kwart voor vier best wel konden afzetten en dan zelf doorrijden naar de Zuid, om dan daar eens rond te lopen en te “shoppen”. Dat laatste doen we allebei niet graag, maar Merel moet dringend extra zomerkleren hebben, want ze groeit zodanig hard dat alles van vorige zomer zo goed als te klein is. Tsja…

We stelden vooral vast dat  het shoppingcenter Zuid momenteel meer gesloten ruimtes dan winkels bevat, dat er ook geen ijsjes meer zijn maar wel nog een Panos, en dat we dan maar beter nog wat verder de stad in wandelden.

Het leek alweer een vruchteloze, frustrerende tocht te worden, maar last minute kwamen we terecht in de Mango waar Merel een perfecte jeansshort vond: de exact gewenste lengte, het juiste kleur én een perfecte pasvorm rond dat bolle poepje. Ze is gezegend met een prachtig paar ronde (maar niet té) billen maar dat wil zeggen dat veel broeken voor haar leeftijd, waar de meeste meisjes nog van de platte soort zijn, gewoon niet passen. Enfin, ze zit al bij de damesmode maatje 36.

En toen waaiden we, eigenlijk tegen haar zin, alsnog een schoenenwinkel binnen en vonden we de juiste sandalen: hetzelfde paar als haar vorige twee paar, maar dan volledig zwart. Dik in orde, en alsnog een geslaagde trip. Oef.

Oh, en Marleen stond nét te wachten toen we haar opnieuw oppikten. Karmapunten katching!