Gekostumeerd

Wolf is een dure vogel deze maand januari, maar het is hem volledig en van harte gegund.

Eergisteren kreeg hij een heuse set gitaren, vandaag trokken Merel en ik met hem de stad in: hij wilde graag een kostuum, en dan kreeg hij dat ook.

Eerst waaiden we even de C&A binnen, maar de kostuums daar waren toch niet dat, en al zeker niet helemaal Wolfs goesting. Dan maar verder gewandeld naar de WE, die ons ook aangeraden was. Met wat zoeken vonden we daar effectief een knap zwart kostuum voor hem: heel slank in de lendenen, vrij breed in de schouders, want ja, dat is nu eenmaal hoe mijn knappe zoon gebouwd is. Meteen kochten we er ook een zwart en een wit hemd bij, en een lichtpaarse changeant das, kwestie van volledig te zijn.

Yup, hij zag er schitterend uit, en vooral bijzonder volwassen.

Maar na afloop gingen we wel nog lekker een warme wafel eten en bij de Hema nog wat voorraad inslaan, het is en blijft een puber natuurlijk.

Bon, hij is klaar voor mondelinge examens en galabals, me dunkt.

Van schoenen, rode kleedjes, paarse truien en zonsondergangen

Merel gaat vrijdagavond met haar vriendinnen op trick or treat in de Lange Velden, zoals elk jaar. Qua outfit heeft ze haar zinnen gezet op “Evil Roodkapje”. Daar heeft ze al de cape, het mandje en de dode wolf voor, maar ze had graag een rood kleedje gehad, dat ze dan ook kan aandoen voor kerst en dergelijke.

Aangezien ik dringend nieuwe schoenen moet hebben – er zitten gaten in mijn zolen – trokken we deze namiddag richting Lochristi. Helaas, we hebben tal van winkels afgelopen maar geen resultaat. Allez ja, toch niet wat we zochten, want Merel zag en kreeg een prachtige paarse pull.

Die schoenen en dat kleedje, helaas, dat vonden we dus niet. En we waren, dankzij de fijne files, ook net te laat voor haar muziekles, maar bon, ze was er toch nog.

En ’s avonds bracht ik Wolf naar de rugbytraining en wilde meteen mijn natte geocache daar aan de Blaarmeersen vervangen, maar ook daar moest ik onverrichterzake terugkeren: er zat een ganse troep jonge gasten op de pier, en dan kon ik nu niet meteen aan die cache beginnen prutsen. Maar het leverde me wel een paar mooie beelden op.

Girls’ Day Out

Deze morgen kwamen Merel en ik plots tot de vaststelling dat we vandaag maar met zijn tweetjes gingen zijn: Kobe is op kamp, Wolf zit bij Arwen en Bart is gaan werken.

Snode plannetjes? Well du-uh.

Tegen de middag gingen we de fiets op richting ’t stad. Merel kan perfect fietsen, maar is vaak nog te bang in het verkeer. Maar als mama verkeersarme en tramspoorvrije routes kiest, valt dat best mee. Al kan dat op zich dan weer nefaste gevolgen hebben voor de bips, wanneer die route dan langs kasseistroken loopt: de Sint-Antoniuskaai, Lievekaai en Gewad liggen er nu niet bepaald gestreken bij.

De fietsen werden geposteerd op de Korenmarkt, en wij gingen lunchen op het terras van de Godot. Merel ontfermde zich over een stevige spaghetti, ik nam dan weer sliptongetjes tot mij.

Een museum zat er vandaag niet in: er moesten schoenen voor Merel gevonden worden. En bandjestouw, en eventueel een lang kleedje met mouwtjes voor mij.

Het ging dus van winkel-in, winkel-uit, iets wat ik absoluut niet graag doe en dat ook Merel na verloop van tijd ging tegensteken. We vonden gezichtscrèmes, washi-tape met houdertje, pandaspullen voor haar kamer, allerhande andere kleine spulletjes en – zo schrijft de traditie het voor – ijsjes. Uiteraard.

Schoenen werden helaas niet gevonden, en de kleedjes die ik bij andere vrouwen zo mooi vind, transformeren mij dan telkens weer in een bomma. Ik vrees dat het voor mij niet weggelegd is, zo’n fleurig enkellang geval.

Tegen zessen waren we weer thuis, en Merel was uitgeput. Die vijf kilometer fietsen is ze niet gewoon, en er stond een stevige tegenwind bij het terugkeren. Gelukkig kon mama met de elektrische fiets haar af en toe een beetje duwen.

Maar we waren het er wel over eens: een hele fijne meisjesdag!

Snel momentje Gent

Ik moest vandaag even in ’t stad zijn om een paar dingen te halen – vaderdag, en korte broeken voor de jongens en shorts voor Merel – en deed dat uiteraard per fiets. Eigenlijk was het zelfs om 11.00 uur al warm, moet ik toegeven. Maar ik wilde ook nog twee caches oppikken, de bonussen van de labcaches die in Gent Centrum liggen. Eentje daarvan ligt aan de Sint-Antoniuskaai, wat zorgde voor toch wel knappe foto’s met die staalblauwe lucht.

Ik fietste verder ’t stad in, haalde wat ik moest halen, en merkte dat een van de zijdeuren van Sint-Baafs toch echt wel knap is.

Enfin, ik repte me naar huis en wist andermaal dat het idioot is om vanuit Wondelgem met de auto naar ’t stad te gaan. Tenzij het regent natuurlijk, of je massa’s gerief nodig hebt.

Shoppen

Toen ze kleiner was, wilde Merel enkel en alleen rokjes en kleedjes dragen. Stàpels kousenbroeken heeft ze versleten.

En toen was dat plots gedaan. Zomaar. Ik heb nog nieuwe kousenbroeken, in de verpakking en al, doorgegeven aan het nichtje. Tsja. Ze wilde enkel nog van die soepele stretchbroeken dragen. Je weet wel, bijna zoals leggings, maar in dikker stof en wel degelijk met een rits en opgenaaide broekzakken. Oh, en rokjes, dat kon wel, maar dan met leggings, niet met broekkousen.

Nu kwam ze af met een gat in een van haar broeken, en blijkbaar was dat niet het enige gat, maar was de hele broek zo goed als versleten. Idem een tweede en zelfs een derde exemplaar. “Thuisbroeken” maar dus niet meer om mee naar school te gaan.

Merel en ik zijn dan gisteren maar gaan shoppen. We doen dat allebei niet graag, maar soms moet dat gewoon. Ze had les tot kwart voor zes in de Poel, maar gelukkig is de C&A, onze favoriete winkel, open tot half zeven. Na een heuse kies- en pasbeurt kwam ze met drie broeken, waaronder een gouden exemplaar, en een kersttrui die ongelofelijk schattig en wollig is, buiten.

Je had haar moeten zien glunderen! Yep, mijn dochter en ik, dat zit helemaal goed!

Vakantie!

Deze morgen heb ik de drie kinderen om negen uur netjes op het sportkamp hier in Wondelgem afgezet, en ze hadden er zin in!

De overgang tussen school (zeer druk) en vakantie (niks te doen) is daardoor wat minder groot, ze hadden er massa’s vriendjes van op school (bij Wolf ging het om een geplande bende die samen had ingeschreven) en vooral: ik heb een leeg huis! Stilte! Vakantie zowaar!

Maar dat betekende niet dat ik niks te doen had. Enfin, gelukkig zonder enige vorm van dwang 🙂

Eerst ben ik nog op ’t gemakske naar de school van de kinderen gereden, om eens te gaan zoeken naar gilets van Merel. Die is er in de loop van juni drie kwijtgespeeld, en ’t is niet alsof ze er nu nog stapels heeft. Ik heb haar blauwe onmiddellijk teruggevonden, maar haar mooie nieuwe roze van op Kobes communie was helaas al na één dag verdwenen. Ik heb een andere, zeer gelijkaardige dan maar meegenomen. Ook haar roze met vlinders is verdwenen 🙁 Tsja.

Even later zat ik te genieten van de stilte bij een koffietje. Heerlijk gewoon. Maar na een stevige lunch mocht ik wel eens in gang schieten, vond ik. En dus ging ik de moto op, richting ’t stad. Eens kijken of er al ergens “acties” of solden te scoren waren, zo’n dag voor de officiële start.
Mijn favoriete kledingwinkel stond vol met nieuwe collectie, maar ging wel om 16.00u sluiten om de solden naar beneden te halen. Die stond al helemaal klaar boven, beneden stond er nog maar één rekje. Gelukkig kent de verkoopster me al, en toen ik zei dat ik dringend T-shirts en tops zocht met een kort mouwtje – ik heb ofwel lange mouwen, ofwel helemaal geen – wilde ze wel al eens boven gaan kijken. Slotsom? Ik ging met vijf stuks naar huis, allemaal al netjes in de afprijzing. Ik kan zo stilaan zelf een winkel beginnen van dat merk, ik heb er zeker dertig stuks van, denk ik.

Bon, helemaal in mijn nopjes wandelde ik terug, voorbij een standje met ijsjes. Lekijsjes, ja, maar ook potjes Ben&Jerry’s. En dus werd er op het muurtje aan het Braunplein, heerlijk in de zon, een ijsje verorberd. Op mijn eentje, in stilte, genietend van alle vreemde mensen om me heen, en in mezelf commentaar gevend ^^

Enfin, nog net genoeg tijd om even langs de Sleepstraat te gaan om stof te halen voor Kobes indianenkostuum. Dat is namelijk het kampthema dit jaar, en dus mag mama weer iets verzinnen. Tsja.

Om vier uur stond ik overigens netjes aan het kamp, en om half vijf met Kobe bij de logopediste. Die infantiele slikreflex, weet u nog?

Maar ge kunt niet geloven hoeveel deugd dat deed, zo’n dagje voor mezelf, zonder de druk van schoolwerk of andere dringende zaken. Vakantie noemen ze dat, geloof ik. Ik denk dat ik de rest van de week ook nog vrijaf neem…

Wolfdagje

Nee, ik ben niet een dagje naar het wildpark in Han gegaan, al zou ik dat wel willen. Ik ben gewoon een namiddag op stap geweest met mijn oudste zoon.

Eigenlijk doe ik dat te weinig, tijd spenderen met de kinderen apart. Ze hebben elk hun eigenheid, en die gaat vaak verloren met de broers en zussen erbij.

Maar ik moest dus naar de Zelfbouwmarkt om een badkamermeubel te kiezen voor de kleine badkamer voor de jongens, en wie kon ik dan beter meenemen dan mijn oudste? Zo kon hij me helpen beslissen, en ook zijn eigen goesting kiezen. Ha ja, want ons huis is ook hun huis natuurlijk. Na serieus wat heen-en-weergeloop en getwijfel wilde hij een bepaald wit meubel, met een vrij brede en diepe kolomkast erbij. Ik vind het best mooi, anders had ik nooit toegestemd natuurlijk.

Na afhaling van de meubels in kwestie reden we richting Aalst. Het is amper een kilometer of twee voorbij de oprit van de snelweg, en hij moest dringend kleren hebben. En scoutsgerief, want die scoutshemden krimpen verschrikkelijk in de was (en droogkast), en hij heeft een groeischeut gekregen. En deze scoutswinkel heeft net iets meer parkeergelegenheid dan die in Gent, waar we al een tijdje gewoon niet geraakt waren.

Scouts dus: een hemd maat 14, een dikke scoutspull, en de nodige kentekens voor erop. Ha ja, want zijn oude hemd gaat naar Kobe, en dus kan ik een aantal kentekens gewoon laten staan. Al een chance, want dat kentekens naaien, da’s dus een bezigheid, en vooral het afhalen van de kentekens van het oude hemd.

Daarna parkeerden we iets dichter, en liepen op goed geluk een winkelstraat in. We bleven hangen bij Bel&Bo waar hij een nieuwe jeans, een rode broek en een zwarte broek kreeg. En ‘de max van een gilet’, ene in het zwart met witte en rode letters. We namen ook nog een bijzonder leuk felblauw rokje voor Merel mee, en een lekker warm slaapkleedje. Ha ja, want net zoals de dochter overdag geen broeken wil dragen, maar enkel rokjes en kleedjes met broekkousen, zo wil ze ook geen pyjama’s dragen, enkel slaapkleedjes. Zucht.

In de Hema vonden we nog een groene broek (voor de scouts dus) en nog een gilet, een zaklamp voor Kobe, en twee hele leuke adventshuisjes (een tip die ik vond op het net, maar ik weet begot niet meer in wiens blog dat was). Iedereen blij met de cadeautjes dus.

En toen was ons pijp uit. We slenterden terug naar de auto, dronken eerst nog een warme chocomelk, en dat was dat. En Wolf, die toegaf dat hij er eerst geen zin in had gehad, vond dat hij al bij al toch een fijne namiddag had gehad. Zo met zijn kleine mamaatje.

Benieuwd hoe lang dat nog zal duren. Ik geniet alvast van elk moment.