Geplaatst op

Ochtendlicht

Het zaligste aan de zomer zijn de ochtenden. De wereld is nog niet goed wakker, maar wel al fris en vrolijk, de zon schijnt en er hangt zoiets van verwachting in de lucht. Dat ochtendlicht, dat bevat ongeziene mogelijkheden, die je nooit zult ontdekken onder een loodgrijze zware wolkenlucht.

Deze morgen ging ik eerst de jongens afzetten, en dan pas Merel. Op hun sandalen met een giletje aan huppelden ze naast me, mijn blonde kroost. Het zal misschien aan dat ochtendlicht gelegen hebben, maar hun gezichtjes straalden, de een al meer dan de ander.

Merel liep tussen Wolf en mij in, hield onze handen stevig vast, stapte onverschrokken voort, en keek ondertussen haar ogen uit. Wat een ramuistering! Bontgekleurde kinderen met nog bontere boekentassen, mama’s, papa’s, opa’s, oma’s, auto’s, fietsen, fietskarren, kleine fietsjes met vrolijke vlagjes, fietshelmpjes, fluo hesjes, buggy’s en stepjes, allemaal door elkaar als de eerste de beste verstoorde mierenhoop. Alleen nog een geluk dat mieren niet het lawaai maken van een kinderspeelplaats. Want ook die moest grondig in ogenschouw genomen worden: al die kinderen joelend en spelend door elkaar, met ballen, springtouwen, op en onder en over en achter de speeltuin…

Ons kleine blonde krullenkopje wist niet waar ze eerst moest kijken, struikelde af en toe over haar eigen voetjes, en keek beteuterd toen haar beide broers door het schoolhek verdwenen na een stevige knuffel voor mama en zus, hand in hand en met een klein huppeltje in hun stap.

Ik nam haar op mijn arm zodat ze beter kon kijken  op terugtocht naar de auto, en zette haar af bij de crèche. En toen was het mijn beurt om beteuterd te kijken. Want op haar beurt hing ze haar jasje weg, zette de schoentjes die ik vervangen had door slofjes in het rek, gaf me een laatste knuffel, en verdween zonder omkijken door het hekje. Want ja, er moest wel dringend gespeeld worden.

En mama’s? Da’s voor thuis, wanneer de spannende wereld verkend is voor die dag, en het beloftevolle ochtendlicht plaats heeft geruimd voor het zachte, genadige avondlicht. Want dan moet er geslapen worden, zodat er opnieuw plaats is voor dat ochtendlicht van de volgende dag.

Geplaatst op

GWP dag vier

Yup, dag vier, want dag drie (een dagje Rijsel) was gisteren en toen was ik niet mee. Ik werk namelijk vier vijfden, en dus kon ik een dag thuisblijven. Niet dat ik Rijsel niet interessant vond, verre van, maar wat ging ik dan met de jongens aanvangen op woensdagnamiddag?

Dag vier dus. Een dagje Brussel. Voor de leerlingen waren er acht verschillende fotozoektochten uitgewerkt: dertig verschillende foto’s die ze moesten opzoeken en aan de juiste straat toewijzen (ze hadden een routeplan en een stratenlijst), en tien foto’s die ze moesten natrekken in zoveel mogelijk dezelfde kadrering/opstelling/afstand/whatever. De winnende groep kreeg elk een cinematicket.

Voor ons, leerkrachten, viel er dus niet bijzonder veel te doen. We liepen wat rond doorheen de straten waar de groepen zowat allemaal moesten passeren, maar hebben er amper gezien. Mijn collega en ik, die met vier van de groepen waren uitgestapt in Brussel Centraal, hebben dus eerst maar een ontbijt genomen op een terrasje, en zijn dan gaan rondlopen. Tot we een winkeltje tegenkwamen dat aan het uitverkopen was, en dat wintermantels verkocht aan 40 euro, en al de rest aan 10 euro. Ik vermoed dat mijn collega zowat de ganse winkel heeft gepast :-p Ik heb een knappe rode winterjas meegenomen, een zwarte wollen vest en een zwart rolkraagtruitje, voor in totaal dus zestig euro.

Ook na de middag –  na een moussaka in een typisch Brusselse brasserie – hebben we nog rondgelopen, zijn bij Cora Kemperman binnengewaaid omdat mijn ene collega daar ook zo fan van is, en hebben dan nog samen een koffie gedronken. En dan de leerlingen weer opgepikt aan het station, met alle antwoordformulieren en dergelijke.

Om half vijf stonden we in Gent Sint-Pieters, en nog voor vijf uur stond ik per motor thuis 🙂 Mijn helm en ander motorgerief had ik de hele dag in een bagagekluisje gelaten, wreed gemakkelijk. Wel duur, vond ik: drie euro. Tsja, ik had er niet voor kunnen parkeren per auto.

In ieder geval een fijne dag gehad. Alleen jammer dat bij de terugreis een gemene koppijn was opgekomen: ik heb daarstraks een Dafalgan 1000 genomen, en het lijkt niet echt te helpen. Meh.

Geplaatst op

GWP dag één

Jawel, het is weer GWP-week, ofte Geïntegreerde WerkPeriode. Concreet houdt dat in dat de eerstes in de Ardennen zitten, de vierdes in Tsjechië en de zesdes in Italië. Vroeger kregen de andere jaren gewoon les, maar voor sommigen was er meer studie dan wat anders, dus heeft iedereen nu projectweek.

Ik ben ingedeeld bij de vijfdes op fotografieweek, en zowel het onderwerp als de leerlingengroep vind ik wel fijn.

Deze voormiddag was er een theoretische uitleg over Camera Obscura, kadrering, belichting, sluitertijd, ISOwaarden, en een overzicht van een aantal bekende fotografen. De leerlingen kregen dan ook meteen een aantal opdrachtjes om uit te voeren op de speelplaats. In de namiddag kregen ze een opdracht in Gent Centrum. De workshops heb ik met interesse gevolgd, maar de namiddag is doorgebracht met terrasjes doen, een ijsje eten, en even de Hema binnenlopen.

Goh, ik heb al op slechter manieren mijn geld verdiend.

Geplaatst op

English Day

Sinds een paar jaar zijn er af en toe themadagen op school. De Journée de la Francophonie is al een tijdje een vaste waarde op school, met een Frans versierde eetzaal, een Frans menu, en een Franse film voor alle jaren.

Vandaag was het English Day op school. Twee jaar geleden kan ik me het niet eens herinneren, vorig jaar was ik in zwangerschapsverlof. Maar dit jaar werd het werkelijk goed opgevolgd: een groot deel van de leerlingen was ‘verkleed’: de jongens met hemd, das en blazer, de meisjes met kort plooirokje, witte bloes en das. Quite a sight to see.

Ik heb nu niet direct dat soort kleren, maar heb me gewoon aan de kleuren gehouden: een rood Tshirt, lange donkerblauwe jurk, witte sjaal en rode laarsjes.

Ik heb ook geprobeerd om in het Engels les tegen, maar dat viel niet altijd vol te houden: bij mijn zesdes ben ik er na een half uur mee gestopt, omdat ze duidelijk begonnen af te haken. Het is zo al niet echt een gemakkelijke leerstof, en het Engels maakte het blijkbaar nog een pak lastiger.

In de vijfdes ging het dan wel weer zeer vlot: ik ben er poëzie van Tibullus aan het lezen, en dat kon dan wel weer. Ik kreeg zelfs vragen, antwoorden en interacties in het Engels 🙂

Nice day indeed.

Geplaatst op

Schoolmama

Kobe leert op dit moment op school over muziekinstrumenten. Op zijn kleuters, uiteraard, maar toch: ik vind dat wijs. Vorige week mochten ze muziekinstrumenten meenemen, en ik had hem een (slechte) blokfluit meegegeven, zijn mondharmonica, en een paar castagnetten.

Er kwam ook een oproep of er mama’s of papa’s waren die instrumenten bespeelden, en dat even wilden laten zien in de klas. Dus toog ik deze voormiddag (ik begin pas zelf om 11.15u met lesgeven) naar de kleuterklas met een viool en een mandoline, en had Kobe ’s morgens al een klaroen meegenomen, die ik geleend had van een collega.

De juf had geprobeerd om er een geluid uit te krijgen, maar dat was niet zo’n succes gebleken. Kobe had toen blijkbaar nogal hard met zijn ogen gerold, en gezegd: “Maar juf toch, ge moet daar zo’n protje in laten, ik zal het ne keer tonen”, en toen had hij een zeer enthousiaste klaroenstoot ten beste gegeven.

Ik heb ze de mandoline laten vasthouden, ze hebben van dichtbij mogen kijken naar de viool, mogen voelen aan de strijkstok, een stemvork tegen hun oor gehouden, en ik heb meegespeeld op viool en blokfluit met een liedje dat ze zongen.

Ik had wel het gevoel dat ze het wijs vonden.

En Kobe, die glunderde.