Laatste Sinterklaas?

Merel zit intussen ook al in het zesde studiejaar, en waar ze vorig jaar nog in de Sint geloofde, hoorde ik aan haar manier van doen dat ze het dit jaar eigenlijk wel wist…

Er zijn dan ook geen brieven meer geschreven, de jongens hebben ook niet echt iets meer gevraagd. Merel, nu nog in de lagere school, kreeg wel nog een cadeautje, en ze vroeg zo’n klein rugzakje dat nu blijkbaar volop in de mode is. We zochten vonden samen een heel mooi paars exemplaartje.

Deze morgen kwam ze dan ook teleurgesteld bij mij: “Euh mama, Kobe en ik gingen vanmorgen vroeg naar beneden, maar de Sint is niet geweest?”

Ik was het rats vergeten, maar ter mijner verdediging: zij hadden ook geen schoentje gezet, ze waren dat ook compleet vergeten.

Ik ben dan nog snel “hét bankje” gaan halen, ben naar beneden gecrosst en heb alles nog klaargezet, want ja, de chocolade en snoep had ik wel degelijk in huis.

Een foto trouwens uit 2009, zonder bankje maar met de stoeltjes.

Volgend jaar is het enkel nog snoep, of misschien van die kleine cadeautjes, als ik er vind.

Alweer een tijdperk achter de rug. We worden oud, meneer.

(En ik heb nog even zitten bladeren in mijn blog en ik lag vooral strijk met de post uit 2009 met ongelófelijk schattige filmpjes. Onvoorstelbaar ook hoe goed Kobe al kon spreken voor een kleintje van 2 jaar en 4 maanden.)

Nieuwe schoentjes

Die kleine van mij, daar zit pit in! We gaan daar later nog wat mee tegenkomen, medunkt.

Ik had al een paar dagen zitten denken dat haar schoentjes precies wat te klein werden, omdat ze niet echt stevig doorstapte. Deze morgen bevestigde ze dat: ik wilde haar schoenen aandoen, en ze weigerde categoriek. Ze trok haar benen terug, spartelde, greep een schoen en gooide die weg, en zei resoluut: “Nee!”.

Ah bon. Aandringen en opnieuw proberen resulteerde alleen maar in een onaards gekrijs. Die schoenen ging ze duidelijk niet meer aandoen. Toen ik haar dan maar op haar kousen op de grond zette, nam ze de schoentjes en ging ze in het schoenenrek zetten. Weg ermee dus.

sandalen1

Bart heeft haar dan maar meegenomen op haar kousen en in de creche haar pantoffels aangedaan, en ik ben deze namiddag om nieuwe schoenen gereden, twee maten groter dan wat ze nu had. Veel keuze was er niet, toch niet in wat ik haar eigenlijk wilde kopen: zo van die gesloten schoentjes met een riempje, zomerschoenen maar geen sandalen. Tenzij ik felroze wilde, of iets met gigantische harten op. Nee dank u.

sandalen2

Het zijn zachtpaarse sandalen geworden, de meest neutrale die er tussen zaten. Ook hier weer bijzonder veel felroze of glitter en zo. Merel vindt ze duidelijk mooi, stapt er stevig op, en sputtert hoegenaamd niet tegen. Zij blij, ikke blij.