Geplaatst op

Proclamatie

Yup, het is weer die tijd van het jaar: de proclamatie. Waar ik vorige jaren me bezig hield met de muziek, is dat nu vooral Nicolaas die dat overgenomen heeft, en ik doe nog wat assistentie. Zo ben ik gisteren nog de piano gaan ophalen bij Maarten, een van onze werkmannen, en ben ik die dan vandaag gaan afzetten. Daardoor heb ik ook nog even geluisterd en wat feedback gegeven bij de twee muzikale nummers, ook al was dat eigenlijk niet nodig. Vooral Ben, een van mijn zesdes, heeft me van mijn sokken geblazen met My Way van Sinatra: hij zingt echt wel goed en meende het vooral ook heel hard, want hij is echt ook wel op zijn eigen manier doorheen zijn middelbaar gegaan.

Het was gelukkig niet al te warm tijdens de proclamatie, en onze eigenste Kamiel De Bruyne, die destijds een reeks prijzen wegkaapte waaronder die van Latijn, hield een schitterende laudatio. Sommige mensen kunnen echt wel spreken…

En toen was er de receptie en bleef ik alweer te lang voor mijn rug, en nam ik nog een fijne foto met mijn twee vrouwelijke Griekjes, en was ik alweer pas na middernacht thuis.

Maar bon, de laatste loodjes.

Geplaatst op

Proclamatie van Kobe

Jawel, vandaag heeft ook Kobe officieel zijn diploma van het middelbaar gehaald, in de Wetenschappen-Wiskunde.

Bart zat met Merel en Wolf in het publiek, ik deed als vanouds de begeleiding van de muzikale intermezzi tijdens de proclamatie. En deze keer had ik extra reden om trots te zijn: Kobe speelde namelijk mee. Hij had met enkele vrienden een gelegenheidsbandje opgericht en ze brachten “Come as you are” van Nirvana, met Kobe op basgitaar. Ja, hij meent het echt: hij heeft echt veel geoefend en speelt zeker niet slecht!

En nu is hij dus afgestudeerd, en doet hij maandag zijn ijkingsproef voor de studie Bio-ingenieur, net zoals zijn peter Roeland.

Trotse mama, het zal wel zijn!

 

Geplaatst op

Proclamatie 2023

Het was weer een lange dag vandaag: een rustige voormiddag, maar in de namiddag een laatste repetitie van het gelegenheidsgroepje van de zesdes, en dan ’s avonds de proclamatie zelf.

Voorafgegaan door de chique klasfoto’s van onze zesdes, compleet met groepsfoto en hoedjesgooifoto. Voor mij is dat altijd een pak gedoe en stress, en de foto’s zijn vaak ook niet ideaal, maar bon. Het is gelukt om ook de net getrokken foto als basisachtergrond voor de powerpoint te gebruiken, hehe.

En dan was er de proclamatie zelf: speeches (ernstig en/of grappig), quasi honderd leerlingen die geproclameerd werden, boodschappen van ouders, en ook de toch wel geslaagde muzikale nummers.

En daarna de uitgebreide receptie. Ik ben niet heel lang gebleven, want ik was stikkapot en morgen wordt het helaas ook opnieuw druk. Meh.

 

Geplaatst op

Proclamaties!

Jawel, meervoud, jammer genoeg.

De ochtend verliep vrij probleemloos met klassenraden, maar waar ik gedacht had nog naar huis te kunnen vooraleer er gerepeteerd werd voor de proclamatie, was ik eraan voor de moeite. Ach ja…

Ik had nog voldoende tijd om me te douchen, klaar te maken, even de rug te laten rusten, en om half zeven stond ik alweer op school, klaar om de jaarfoto’s te maken.

Tegen zeven uur begon Wolfs proclamatie, maar enkel Kobe was er, Bart en Merel waren er niet want die waren naar… Merels proclamatie!

Zonde dat die op hetzelfde moment vielen, maar bon… Bart was dus naar die van Merel, ik naar die van Wolf (aangezien ik ook verantwoordelijk was voor de muziek) en Bart ging daarna achterkomen naar Mariakerke, terwijl Merel bij haar vriendinnen ging blijven en dan met Lieze mee naar huis komen.

Bart nam wel wat foto’s en filmpjes voor me, zodat ik ook kon meegenieten.

Bart kwam goed halverwege toe, nog op tijd voor de speciale prijzen. Arwen won die van Ambassadeur van Scholengroep Gent, Wolf greep blijkbaar net naast de prijzen, tot mijn teleurstelling, dat geef ik eerlijk toe.

Kobe ging quasi onmiddellijk naar huis, wij bleven nog wat hangen, dit keer in mijn capaciteit als moeder en minder als die van leraar, hoewel…

Ik werd toch nog verschillende keren aangesproken door ouders die me bedankten, en ik voelde Bart naast me stralen van trots. Het was uiteraard de eerste keer dat ook hij aanwezig was op een proclamatie van mijn school en hij vond het wel leuk de complimentjes voor zijn vrouw te aanhoren. En ik glom zo mogelijk nog harder van trots, net omdat hij naast me stond.

En uiteraard omdat ik een stralende, afgestudeerde, volwassen zoon heb die nu richting unief trekt.

Geplaatst op

Promotie 2021

Het was een knappe proclamatie vandaag, waar we met een gans leerkrachtenteam veel werk in gestoken hebben.
Er waren verschillende emotionele momenten, maar vooral ook een schitterende promotor in de vorm van oud-leerling Senne Guns. Die nam mijn verslagen op de website eigenlijk behoorlijk op de korrel, maar dan op een heerlijke manier. Goed gelachen!

Maar wat ik vooral onthouden heb, is een stukje van de speech van twee leerlingen. Zij zeiden dat ze onze school vooral warm vonden, met luisterende leerkrachten, een van de weinige scholen waar de leerkrachten zo dicht bij hun leerlingen staan, een tweede thuis. En nee, die speech wordt hen echt niet voorgekauwd.

Awel, er zaten nog ontroerende momenten in het geheel, maar dat zal me bijblijven. Echt. Bedankt, lieverds, om ook ons door dat loodzware jaar heen te loodsen. Het werkt in twee richtingen.

Ik ben trots op mijn atheneum.
Oh, en mijn verslag? Dat kan je hier nalezen op de site van de school, uiteraard.
Geplaatst op

Einde van een vreemd schooljaar

Dat het een speciaal schooljaar was, dat zal niemand ontkennen. Ook onze proclamatie verliep helemaal anders dan anders, maar eigenlijk best nog wel oké. We hadden onze zesdes in hun bubbels over de lokalen verdeeld en van de meeste dingen, zoals de speeches, hadden we filmpjes opgenomen. De eigenlijke proclamatie, zijnde het uitdelen van de diploma’s en de speciale prijzen, werd live gefilmd en gestreamd zodat ook de ouders thuis konden volgen en de leerlingen vanuit hun lokalen ook zichzelf en elkaar konden zien. Er is veel werk in gekropen, maar het was zeker oké en vooral ook feestelijk. Allez ja, toch voor zover het kon.

Ikzelf had op voorhand met een collega de leerlingen die muziek speelden begeleid en ook opgenomen, en op het moment zelf nam ik dus de foto’s van alles en iedereen.

Het hele verslag, compleet met de hele livestream, is uiteraard op de website van de school te vinden.

Proclamatie 2020

Daarnaast is er ook een heel leuk filmpje gemaakt door enkele collega’s. Aangezien we zelf niet echt afscheid konden nemen van onze leerlingen, hebben we het maar op deze manier gedaan.

En nu, nu ga ik genieten van de vakantie, want ik ben moe. Maar echt, diep, intens, moe.