Tuinexploten

Ik weet niet wat er in mijn lieftallige echtgenoot gevaren is, maar hij die vroeger met geen stokken buiten te krijgen was, van wie zelfs de kinderen vreemd opkeken als hij zich in de tuin vertoonde, zit nu quasi meer uren in de tuin dan binnen. Echt.

Het is begonnen met het kweken van eigen kruiden in een moestuinbak voor het venster. Voor zijn vaderdag had ik er hem zelfs een tweede bijgekocht omdat hij zoveel deugd had van die eerste.

En toen, ergens dit voorjaar ook, was hij een strook beginnen graven midden in ons grasplein. Bleek het een bloemenstrook te moeten worden met wildbloemen. Ik snapte het niet helemaal maar liet hem – uiteraard – rustig doen. Ik moet het toegeven: het is echt mooi geworden en we genieten er elke dag van.

En toen was plots het hek helemaal van de dam en stortte hij zich met ijver en overgave op het tuinleven. Hij knoopte nieuwe draden voor onze klimplanten, snoeide de blauwe – allez ja, witte – regen bij, en een van mijn grote bloembakken werd geleegd en ik bracht een Passiflora Victoria mee voor daarin, compleet met een hekje. Prompt werd de andere bak ook geleegd, werd de arme passiflora Caerulea die al sinds jaar en dag achteraan aan de noordkant wanhopig haar best deed om toch iet of wat te groeien, naar voor gebracht en kregen beiden de nodige bedrading. En toen kwamen er nog bloembakken bij en werden er zowaar zelfs plantjes geleverd: een kiwibes als klimplant, verschillende soorten kruisbessen en frambozen, een vijgenboom… Er kwam een nieuwe strook naast ons garagepad met die verschillende bessenstruikjes, er kwamen gigantische zakken met zowel teelaarde als mulch, de oude speeltoren werd afgebroken om plaats te maken voor moestuinbedden – die zijn er nog niet maar komen nog – en hij verpotte al mijn planten die dringend verse aarde nodig hadden. De solanum schiet als nooit tevoren, de kumquat is opnieuw beginnen bloeien en eigenlijk ziet het er allemaal schitterend uit. Vooral die ene passiflora amuseert zich kostelijk en zit al halverwege de gevel, vol bloemen!

Het gras is zowaar zelfs bijgezaaid.

Zoals Bart zelf zegt: had hem dat een jaar geleden voorspeld, hij had je voor gek verklaard. Maar ik heb intussen een zalige tuin.

Binnenkort komen er nog twee kleine kerselaartjes bij die hopelijk binnen een jaar of vijf vruchten dragen. Daar kijk ik naar uit, man!

Passiflora Victoria

Eind juni kocht ik in een opwelling een passiebloemplant, ofte passiflora. En hoe zot ik ook ben van de originele kleur (groen-paars-wit, foto genomen hier een paar straten verder, op wandeling naar de school),

img_1983

ik vond deze cultivar ongelofelijk mooi, een paarsrode grote bloem, Victoria genaamd.

Ze bloeide een paar dagen in huis, maar stopte dan met bloeien. Da’s ook niet echt een binnenplant, en het was eigenlijk ook wel echt warm binnen. Ik besloot om ze buiten te planten, kocht een grote bloembak en teelaarde, en zette ze buiten, achteraan in mijn kleine tuintje. Ze heeft er geen direct zonlicht, maar staat er wel beschut, en staat in de winter tegen de buitenmuur van de schouw, zodat ze ook niet te veel last zal krijgen van de vorst, hoop ik.

En jawel, een dikke maand later ging ze weer volop aan het bloeien:

Ik heb ze intussen ook nog ijzerdraad gegeven om langs te klimmen, en ik hoop nu dat ze zich voldoende goed voelt in die bak om gans de lelijke muur te bedekken. Als het lukt, koop ik volgend jaar een tweede bak en een gewone passiflora voor in de andere hoek, en dan mogen ze elkaar beconcurreren.