Geplaatst op

Een mini beetje shoppen

Vandaag moest Merel naar de orthodontist om aan te spannen, maar vooral ook aan de ene kant een rekker en aan de andere kant een veertje te krijgen: haar onderkaak moet lichtjes verplaatst worden. Het installeren deed geen pijn, maar ik vermoed dat ze het tegen vanavond echt wel zal voelen.

Om de mentale pijn nu al te verzachten, fietsten we daarna verder richting de Zeeman en het Kruidvat: ze had een effen wit T-shirt nodig om die te bewerken voor het optreden van Taylor Swift: de bedoeling is dat er een tekst op komt ‘WHO IS TAYLOR SWIFT ANYWAY? EW.” Dat is blijkbaar een vaste outfit en daar gaat ze voor.

Bon, T-shirt binnen en een resem sokken en dergelijke, en dan naar het Kruidvat voor extra zonnecrème en nog wat, en dan naar de Atita, want ja, die tekst moet er ook nog op komen. Alleen hadden ze daar geen opstrijkletters, maar wel opstrijkvellen papier die je zelf kan beprinten. Misschien is dat nog beter, want dan is het meteen het lettertype en de grootte van de letters die ze wil.

De bibliotheek ging pas open om half vier, daar waren we te vroeg voor, zodat ze dat dan morgen maar moet regelen. Maar yup, ze was wel goed gezind geworden van het geheel, ondanks het tandengedoe.

We hopen dat het zo blijft…

Geplaatst op

Beugel voor Merel

Jawel, Merels beugel is een feit!

Eigenlijk ging dat bijzonder snel bij de orthodontist: de blokjes werden gelijmd en aangegeven door een assistente, hij plaatste ze, hing de draad erin, deed de lavendelkleurige – Swifties weten waarom – rekkertjes errond, en op minder dan een half uur stonden we weer buiten.

Op het moment zelf viel het nog mee, zei Merel, het spande wat, maar niet veel meer dan dat. Helaas, zoals voorspeld werd het inderdaad erger, en eten ’s avonds was geen sinecure: alles deed gewoon pijn. Het werden boterhammen zonder korst en yoghurt. Maar bon, over een dag of twee mag eten geen pijn meer doen, over een kleine week zou het eigenlijk al helemaal geen pijn meer mogen doen, alleen nog lastig omdat er eten tussen kruipt.

We kennen het al van Wolf een goeie drie jaar geleden, en Merel weet ook dat die nu een fantastisch mooie lach heeft en dat het dus echt de moeite waard is, maar daar is ze nu niet mee geholpen natuurlijk.

Ach, vanitas vanitatum, omnia vanitas zeker?

Geplaatst op

Van rekkers en bijna gemiste lunches

Merel moest vandaag bij de orthodontist zijn: ze kreeg rekkertjes rond haar kiezen, zodat er een mini beetje plaats ontstaat en ze donderdag minder last heeft bij het aanbrengen van haar beugel. Jawel, ze is er bijna aan voor de moeite.

Soit, dat duurde amper vijf minuten, tegen goed twaalf uur stonden weer buiten op een stralende zomerdag en gingen we nog even langs de school langs voor een praktische zaken.

Half één, terrasjesweer, geen jongens thuis, en geen zin om te koken: wat doe je dan? Ergens iets gaan eten, toch? Maar dat bleek gemakkelijker gezegd dan gedaan op een vakantiemaandag, zo bleek. ’t Kolleke? Met vakantie. Villa Ooievaar? Het menu stond Merel niet meteen aan. Mauro? Dicht op maandag. Maxine? Dicht op maandag. Koe-Vert? Definitief dicht. Brasserie Wondelgem? Goh, wellicht volzet wegens niet gereserveerd. Euh…

Ahaa! Batist! Juist! We zagen nog plek op het terras en gingen vol goeie moed binnen. Oi, sorry, volzet! Ja, er gingen nog mensen komen, maar ook: de keuken was onderbezet, zodat ze geen volle zaal konden aannemen, en de keuken had al laten weten dat het meer dan voldoende was.

Bedremmeld dropen we af… In de auto overlegden we nog even wat de mogelijkheden waren, maar het ging wellicht een boterhammetje worden en dan vanavond koken.

En toen kwam de gastvrouw van Baptist aankloppen aan het autovenster: ze had het nog even nagevraagd in de keuken en twee man kon er nog wel bij. En dus was ze ons nagelopen. Met een groot hart gingen we alsnog eten op het aangename terras van Baptist en we zagen vooral dat het goed was. Nog eens merci!

Geplaatst op

Stomatoloog

Gisteren zaten Merel en ik bij de stomatoloog: ze moet een beugel krijgen, maar er is wel degelijk meer aan de hand, dat wisten we van de orthodontist. Hij had ons doorgestuurd, maar eerst een CT-scan aangevraagd, want zonder ging de stomatoloog sowieso niet kunnen zien hoe de tanden zich precies tot elkaar verhouden.

Daar zit namelijk het probleem: Merel heeft twee tanden die nog aan geen kanten op hun plaats zitten, net omdat ze niet voldoende plaats krijgen. De ene zit bijna door haar verhemelte, de andere ligt dwars en duwt op de wortel van een andere tand. Het is nog maar te hopen dat die wortel nog niet beschadigd is en de tand in kwestie te redden valt.

Maar bon, wij dus deze morgen netjes om half negen in het ziekenhuis: bleek de CT-scan verkeerd genomen te zijn, zodat de wortels van de tanden – waar het dus om draait – niet op de foto staan.

Terug naar af, dus. Maar, zo vroeg de stomatoloog, zagen we het niet zitten om naar haar thuispraktijk te komen? Daar kon ze dan zelf een scan nemen tot ze perfect zou zien wat ze moest zien. En ze ging er niet voor rekenen, want wij waren niet in fout.

Euh… ja zeker? Enfin, wordt dus binnenkort vervolgd.

 

Geplaatst op

Het begin van Merels beugel…

Wolf kreeg zijn beugel in 2020, toen hij al 16 was. Kobe heeft de perfecte glimlach en dus helemaal geen beugel nodig, maar bij Merel, daar staan de tanden behoorlijk scheef. Ik denk niet dat ze een verkeerde beet heeft, zoals Wolf, maar dat moet de orthodontist uitmaken.

Vandaag over de middag stond ik met haar bij de ortho om foto’s en scans te laten maken: op basis daarvan gaan Bart en ik over een paar weken eens luisteren naar wat er nodig zou zijn. Nog een chance dat we Dentalia hebben, een extra tandverzekering…

Geplaatst op

Tandartsbezoekje

Grote vakantie en dus ook tijd voor de halfjaarlijkse tandartscontrole. De afspraak lag al enige tijd vast: met vier na elkaar is dat ook geen evidentie.

Merel kreeg een pluim omdat ze zo goed poetst, maar moet wel eens langs bij de orthodontist: haar tanden staan echt scheef. Saar heeft meteen ook twee melktanden getrokken – Merel was een beetje gedaan – en de laatste dag van de vakantie volgt er nog eentje. Bij mij moet er dan een gaatje gevuld worden, meh.

Wolf had een schitterend gebit en onderhoudt het ook zeer goed, Kobe kreeg de opmerking dat hij iets beter mag poetsen. Maar vooral: ze moeten beide naar de stomatoloog wegens wijsheidstanden die voor problemen gaan zorgen. Die afspraak ligt ook al ergens eind augustus vast, toch voor een intakegesprek en dan kijken wat er precies nodig is.

Allez hup, al een chance dat we Dentalia Plus hebben, denkt ne mens dan.

Geplaatst op

Beugel

Jawel, Wolf heeft sinds deze morgen zijn beugel. Ik was aan het lesgeven en Bart kon zich wel vrijmaken, maar Wolf wilde liever alleen gaan: we gingen toch niet mee binnen mogen, zei hij, en daar had hij wel een punt. Enfin, tegen half elf stond hij per fiets in Mariakerke, tegen half twaalf was hij terug, een beugel rijker en een 700 euro armer.

Eerst deed het niet echt veel pijn, zei hij: het trok wat aan zijn tanden, maar niet zo veel meer dan dat. Tegen ’s avonds was het al anders: toen deed gans zijn mond pijn. Nog niet zijn lippen, die zullen ook nog wel openliggen, maar zijn tanden zelf, want daar zit behoorlijk wat spanning op nu.

We hebben voor zacht eten gezorgd: puree, yoghurt, zachte madeleintjes, en ik had echt bij momenten medelijden met hem. Zijn uitspraak is ook een klein beetje veranderd, maar dat komt wel weer goed.

Enfin, het is even op de tanden bijten (pun intended) maar daarna gaan zijn schots-en-scheve tanden eindelijk ook netjes recht staan, en daar heeft hij het echt wel voor over.