Muziekrapporten

Ik moet zeggen: ik had nooit durven hopen dat mijn jongens met zoveel plezier en zoveel succes muziekschool zouden doen. Zowel Wolf als Kobe doen het prima, en de juf is zeer tevreden.

Wolf haalde zomaar eventjes 89%, en Kobe zelfs 89,5% op hun tussentijds rapport (met examens en al): dik in orde! Wolf kan nog altijd voor geen meter toon houden, maar zoals de juf zegt, geeft zij geen zangles, maar beoordeelt ze of het ritme, de notennamen en alles daarrond wel juist is, en dat klopt blijkbaar wel.

Allez hup, trotse mama!

Muziekacademie

Zaterdag krijgt Wolf zijn notenleerrapport, vandaag had hij dat van de gitaarles mee. Zijn juf was ronduit lovend, en zijn jaarrapport kwam op 87% uit, bijzonder goed dus, en grote onderscheiding.

Ik ben heel erg blij dat hij het nog steeds zo graag doet: ik moet hem nooit aansporen om gitaar te spelen, dat doet hij volledig uit zichzelf, en vaak zelfs meermaals per dag.

Volgend jaar wordt het opnieuw wat schipperen qua timing, hij heeft nogal een druk leven. Dit jaar had hij op woensdag van 13.50u tot 15.00u gitaar, dan aansluitend van 15.00u tot 16.30u notenleer, en van 18.00u tot 19.30u rugbytraining. Op vrijdag was er opnieuw rugby, en op zaterdag zat hij weer in de notenleer van 9.30u tot 10.30u, tenminste als er geen match was. En dan nog op zondag scouts. Poeh.

Volgend jaar wordt het op woensdag wat minder druk, maar worden de zaterdagen wel wat moeilijker. Hij gaat namelijk op dezelfde uren gitaar hebben, maar enkel nog op zaterdag notenleer, van 10.30u tot 13.00u. Helaas is er nog steeds regelmatig match, zodat hij nogal wat lessen gaat missen. Maar bon, ik heb met zijn lerares afgesproken dat ze hem dan op voorhand huiswerk meegeeft – de matchen zijn uiteraard vooraf bepaald – zodat ik dat met hem thuis kan overlopen.

Doordat Kobe intussen naar het derde leerjaar gaat, mag ook hij beginnen met notenleer. Op woensdag is dat van 13.30u tot 15.00u, wat eigenlijk zo goed als samenvalt met Wolfs gitaarles, gelukkig maar. Dan hoef ik maar een keer te rijden, en hebben ze nog genoeg tijd tot aan de rugby.

Op zaterdag word ik helemaal een taxi: van 8.30u tot 9.30u notenleer voor Kobe, en om 10.30u tot 13.00u voor Wolf. Jammer dat ze niet zelf kunnen gaan, het is net te ver en vooral te gevaarlijk om alleen met de fiets te doen.

Tsja, ne mens moet wat over hebben voor de culturele opvoeding van zijn kinderen zeker? Maar intussen zijn ze dus allebei ingeschreven voor volgend jaar.

EDIT: Wolf heeft, ondanks het feit dat hij absoluut geen toon kan houden, 84% voor notenleer: hij kent zijn theorie en dictee, heeft een feilloos gevoel voor ritme, en kent zijn noten, zowel in solsleutel als fasleutel. Het is per slot van rekening geen zangles, zoals zijn juf zegt.

En toen was er Ikea. En gitaar. En teleurstelling. En toch weer opluchting.

Sommige van die dagen, die zijn er gewoon te veel aan. Zeker als je moe bent. Wat zeg ik? Doodop. Aan het eind van mijn Latijn. En in mijn geval wil dat wel wat zeggen, ja.

Deze morgen begon rustig: ik moest pas om half tien op school zijn, om de overblijvende rapporten uit te delen, en de leerlingen examens te laten inkijken. Het laatste uur heb ik hen zelfs Imaginatio laten spelen (de Latijnse versie van Pictionary) omdat het wat te lang duurde…

De receptie van de collega’s die met pensioen gaan, heb ik aan me laten voorbij gaan – sorry, dames! – wegens absoluut geen receptiemens, en eigenlijk ook geen tijd. Want die receptie begon pas om 13.15u, en ik had nog te veel te doen.

Ik moest namelijk nog dringend naar de Ikea. Dringend, ja, want ik heb nu een inductiekookplaat, en geen inductiekookpotten. Klein probleempje om te koken dus. Tsja. De potten van Ikea waren me langs alle kanten aangeraden als prima prijs-kwaliteitsverhouding, en dus stond ik om kwart voor een in de Ikea. Tot mijn grote verwondering was er amper een rij in het restaurant, en had ik dus zelfs genoeg tijd om er te eten.

Ik laadde mijn kar vol met Ikeaspullen, reed naar huis voor – alweer – een afspraak met de planner en de schrijnwerker die de kastdeurtjes kwam hangen, pakte nog snel wat cadeautjes in, en haalde de kinderen van school.

Ze kregen een vieruurtje, we werkten samen aan de kerstboom, en ik gooide tegen vijf uur Wolf af aan de muziekacademie voor zijn kerstconcert later.

En toen liep het mis. Om zes uur begon zijn gitaarconcertje, en de juf had ons gemaild dat het niet in de academie zelf was, maar in het Muda, dat er net naast ligt. Ik reed er met Merel naartoe en ging blijven, Bart ging met Kobe, en ging dan met de twee kleintjes terug naar huis om Kobe tegen half zeven af te zetten aan de scouts, en Merel in bed te steken.
Waar we beiden niet op gerekend hadden, was de gigantische file aan het kruispunt R4-Evergem. Geen van ons moet dat ooit nemen op vrijdag op dat uur, vandaar. We hadden nog elk een andere route genomen, waardoor ik net iets eerder was, en stipt om zes uur op de speelplaats stond met Mereltje aan de hand. En toen vond ik de ingang niet. Ha ja, want ik zocht naar het Muda, en daar waren alle deuren dicht. De secretaresse wist van niks, want alle klassen en instrumenten hadden tegelijk kerstconcert op alle mogelijke locaties. Ik heb alles afgelopen, ben uiteindelijk toch in de Academie binnengegaan, via een gang of drie naar de gitaarklas gelopen, en daar stonden inderdaad wegwijzers. Blijkt dat je binnendoor naar het MUDA kan, via overdekte speelplaatsen en een resem gangen. Het was tien over zes toen ik puffend met een kleine Merel binnenstoof in de zaal, om vast te stellen dat Wolf al klaar was met spelen. Zucht.

Bart was intussen net op de speelplaats aangekomen. Ik heb Merel terug bij hem gebracht, en zij zijn weer weggereden, waarop ik me terug bij Wolf voegde, me uitputtend in verontschuldigingen tegenover het ventje. Ik was er echt het hart van in.
Blijkbaar was dat ook zijn juf opgevallen, want na het stuk van de middelbare graden, vroeg ze of iemand het erg zou vinden dat ze de eerstejaartjes nóg eens zou laten spelen, omdat er een mama was die het gemist had. Ik vond het ongelofelijk lief, en Wolf en zowat vijftien anderen haalden hun gitaar weer te voorschijn en speelden voor mij het Vredeslied en Adeste Fideles.

IMG_0679

En ik, ik vond het leven toch nét weer dat ietsje aangenamer.

Wolfs muziekrapport, eerste jaar

Dat het goed was, zijn eerste jaar notenleer. Ik hield, om eerlijk te zijn, een beetje mijn hart vast. Wolf is namelijk niet echt een zangwonder, om een eufemisme te gebruiken. Hij kan dus absoluut geen toon houden. Maar zijn theorie is zeer goed, zijn ritme is dik oké, en zijn toonvastheid, tsja, daar wordt aan gewerkt. Hij kent zijn noten, en het is er gelukkig stevig op vooruitgegaan. Voor een instrument mag dat dus eigenlijk niet echt een probleem zijn. Hij heeft overigens gitaar gekozen. Volgend jaar dus het tweede jaar notenleer (gelukkig niet meer zo vroeg op zaterdag, maar pas om half tien) en het eerste jaar gitaar.

Ik ben dus echt trots op mijn Wolf. Iets dat voor hem niet vanzelfsprekend is, en waar hij toch 87% op haalt. Proficiat, lieverd!

diploma Wolf muziek1 klein

Hmmm.

Daarnet was ik eigenlijk toch wel behoorlijk nijdig, geef ik toe.

Wolf heeft tweemaal per week muziekles, op woensdag tussen 13.30 en 15.00u, en op zaterdag van 8.30u tot 9.30u. Ik geef het toe, op een zaterdagmorgen vind ik dat niet evident. Hijzelf is wel altijd al wakker om zeven uur, en dus is die half negen geen probleem. Ik moet echter mijn wekker zetten om acht uur, en dan trek ik gewoon wat kleren aan, haal een borstel door mijn haar, en spring de auto in. Het is niet alsof ik moet uitstappen of zo, niemand ziet me.

Vanmorgen leek er me nogal wat volk op de parking te staan, dus ik wachtte even om te zien of er wel les was. En effectief, er brandde nog geen licht in het klaslokaaltje, wat vreemd was. Toen zag ik ook de juf op de parking staan: de deur was nog op slot, ze konden niet binnen!

Ze heeft wel een sleutel van de grote deur, maar dat slot is al een tijd kapot, en dus hangt er een ketting met een hangslot. Waar de secretaresse een sleutel van heeft, en ook de leraar gitaar. Die laatste was echter ziek, en de secretaresse was te laat, zoals meestal. En dus stond de juf al een kwartier in de vrieskou te wachten, en wij dus ook. Om 8.43u besloten wij (de ouders + een vijftiental kinderen) dat het welletjes was geweest, en de juf zei ook dat de secretaresse soms wel een half uur te laat was, en dat we dus echt niet langer moesten buiten wachten bij -2°. Net op het moment dat er al menig auto gestart was, kwam de secretaresse uiteindelijk toch doodgemoedereerd de parking opgereden, kon de deur open, en kon er lesgegeven worden.

Tsja.

Uiteraard heb ik een klachtenmail gestuurd om te zeggen wat ikzelf en alle ouders vonden, namelijk dat dat eigenlijk allemaal niet kon, zeker omdat het verder echt wel een goeie school is met fijne leerkrachten.  Ik vermoed dat het antwoord niet echt lang op zich zal laten wachten.

LOL!

Toen ik daarstraks Wolfs afwezigheid op de muziekles zaterdag wilde doorgeven via de site van de academie, moest ik blijkbaar niet alleen de startdatum van zijn afwezigheid invullen, maar blijkbaar ook de einddatum. Normaal gesproken krijg je dan een droge melding in de stijl van: “Niet alle verplichte velden zijn ingevuld. Gelieve na te kijken”.

Deze site pakt het iets… awel ja, Gentser aan, naar mijn mening. Ik moest echt lachen.

Ewel

Muziekles

En toen, zomaar plots, was Wolf al zo groot dat hij in de notenleerles zat. Poeh.

Ik had wat rondgekeken, en had twee mogelijkheden gezien: Ars Musica hier op ’t eind van de straat, en de officiële academie van het GO! met een afdeling in Evergem. Toen ik begon uit te pluizen, was de keuze eigenlijk snel gemaakt.

Ars Musica pakt het misschien wel zeer aangenaam en speels aan, maar is niet gesubsidieerd en kan ook geen officiële diploma’s geven. Een jaar muziekles kost 160 euro (waarvoor je trouwens moet mailen, de tarieven staan niet op hun site, en dat vind ik persoonlijk een beetje… not done, fishy, dat soort dingen). Als je er later een instrument bij neemt, betaal je acht euro voor een half uurtje, en dat is ook niet zo weinig. Aan de andere kant hebben ze wel een goeie naam, is het dichtbij, en ligt het op woensdagnamiddag. En beginnen ze al met blokfluit in het eerste jaar.

De muziekacademie van het GO! is daarentegen officieel deeltijd kunstonderwijs, en bijgevolg gesubsidieerd. Daardoor kost een jaartje notenleer 70 euro (en blijkbaar dertig voor het handboek en dergelijke). Zelf heb ik gans mijn muziekcarrière aan de academie gezeten, en heb ik daar het volste vertrouwen in. De methode is op zich misschien wat saaier, maar ze werkt, en goed ook. Je hebt ook een enorme keuze aan instrumenten, en je krijgt ook een officieel erkend diploma. Nadeel: het is wat verder, zodat we de auto moeten nemen (al moet de fiets ook wel kunnen), het is twee keer per week, en het is op zaterdag al om half negen, en da’s toch wel serieus vroeg in ’t weekend.

Maar het is dus wel degelijk de academie geworden. En toen ik Wolf ging inschrijven en hij al meteen naar de les mocht, werd ik er zowaar emotioneel van. Het begin van een hopelijk bloeiende hobbycarrière, en vooral een extra vorming en inzicht. En daarvoor heb ik dat vroege opstaan echt wel over.

*pinkt traantje weg*