Merelbeeks quizke

Het quizconvent heeft nog steeds geen nieuwe locatie en is dit jaar dus niet opgestart. Bummer, ik mis het wel, mijn maandelijkse quiz.

Maar Richard the Turd tekende present in Merelbeke, in de lagere school aldaar. Edward, de opperturd, zijn kinderen gingen daar naar school, vandaar, en ook Nicolas zijn kinderen zitten daar. We werden aangevuld door Eddy’s dochter, want de rest van de Turds zaten op een andere quiz.

Grappig was dat ook mijn adjunct-directeur daar was, samen met de directeur van de Middenschool Voskenslaan en de ICTer van de scholengroep.

Het was best een amusante maar behoorlijk wisselende quiz, en bij de eerste tussenstand stonden we nog eerste. Helaas, een uitgebreide tafelronde over de Hundelgemsesteenweg heeft ons de das omgedaan, denk ik. We waren uiteindelijk derde, ook niet slecht, maar ik heb me echt wel goed geamuseerd. Meer moet dat niet zijn.

Geocachen in Munte: deel 1

Het moet gezegd zijn, de streek van Munte (Merelbeke) is ronduit prachtig: zacht glooiend, zeer veel velden en weiden en akkers, boskanten, hagen, veldwegen, wegeltjes…
Het is dan ook geen wonder dat het er vol ligt met geocaches. De Gentsche Geocaching Sosseteit heeft er verschillende reeksen gelegd, waaronder de reeks “Gewoon een mooie lange wandeling”. Ik stuurde gisteren Véronique een berichtje met de vraag of ze geen zin had om, met de nodige afstand, te gaan cachen ginder. Lang hoefde ik niet te wachten op een antwoord, en om drie uur stonden Merel en ik haar op te wachten aan de kerk van Munte.

Het weer was maar half en half, en het werd gradueel slechter: eerst bewolkt, dan gedruppel, en op een bepaald moment zelfs regen. Merel was blij dat ze niet alleen een regenjas maar ook nog een sweater meehad.

Maar we vonden 11 caches, hadden een heel mooie wandeling, en merkten ook dat we echt geen klop meer waard zijn wat conditie betreft: die vijf kilometer was eigenlijk een beetje te veel van het goede.

Het vervolg van de wandeling – of meerdere vervolgen – is voor een andere keer.

Gelegenheidsquizploegje

Elke maand speel ik nog steeds mee, al jaren, met de universitaire quizploeg van het Oud-VEK. Het doet nog steeds vreemd zonder ons ma, maar het blijft wel leuk.

En heel af en toe doe ik eens mee met een extra quiz. De echte quizzer van ons team is Tom, en als het met hem is, dan heet ons quizteam onveranderlijk Ali Chemicali.

Maar nu had Eddy gevraagd aan mij, Stijn en Nicolas om eens mee te doen met een quiz in Merelbeke, eentje van handbalploeg Floriant. Blijkbaar hadden ze al een keer eerder gespeeld, en waren toen gewonnen. Tsja, dan konden we niks anders dan ook maar voor de overwinning gaan, zeker? En jawel, Richard The Turd is tot hiertoe onverslagen. Het heeft echt niet veel gescheeld: we dachten eigenlijk al dat we gelijk spel hadden gespeeld met een ander team, waarbij dan blijkbaar de score van de eerste ronde telde, en daar hadden zij een puntje meer gehaald. Maar toen bleek dat we op een bepaalde ronde volgens ons een punt te weinig hadden gekregen, en jawel, de jury gaf ons gelijk. Overwinning voor Richard The Turd!

Oh, en meteen ook prijs, vond ik zo, voor de meest puberale ploegnaam. Dat komt ervan als je met drie economisten speelt. Heh.

Wie heeft de bonus gepikt!

Er waren hier de voorbije dagen al genoeg luie dagen, en de jongens waren gisteren zowat vergroeid met die Playstation. Tijd om ze toch even de buitenlucht in te sleuren, dacht ik dan. Drie toch wel onwillige kinderen kwamen mee, en bleken ervan te genieten. Enfin, het eerste anderhalf uur toch, het laatste half uur was er te veel aan. Stel u voor zeg, vier kilometer wandelen en 16 geocaches zoeken, da’s er wel over he!

Soit, ik genoot intens, zocht en vond (bijna altijd) en we deden lekker onnozel. En trokken zalige foto’s. De Scheldevallei in Merelbeke, te starten aan het sportcentrum, voor wie het zou willen weten.

Het begon te schemeren toen we naar huis reden, de kinderen waren moe en we hadden er twee niet gevonden, de bonus zal dus voor een andere keer zijn. Maar ik was wel helemaal uitgewaaid.

Van Gentbrugge en Merelbeke

Bart had al even gezegd dat hij gewoon eens naar de Wok King op de Brusselsesteenweg wilde. Het is – nog maar eens – een hectische week voor iedereen geweest, en dus zag hij het ook niet echt zitten om nog voor de middag boodschappen te doen en te koken en zo.
We stapten daarom in twee auto’s, en reden naar de Wok King. Waarom twee auto’s? Ik wilde daarna namelijk nog gaan geocachen, ik had echt behoefte om even in de buitenlucht te zijn en stevig door te stappen.

Het leuke aan de Wok King is dat het buffet is, zowel koud als warm, en dat je daarnaast ook gewoon je eigen wok kunt samenstellen, die ze daar ter plekke voor je wokken. En natuurlijk ook een dessertbuffet. Veel te veel gegeten, voor de verandering.

Om al dat eten wat te laten zakken, had ik extra behoefte aan een stevige wandeling. Helaas begon de zon al te verdwijnen, maar bon. Ik reed een beetje verder naar het Liedermeerspark om er 7 caches op te pikken en een mooie wandeling te maken die me ook even langs het vogelasiel bracht. Er waren ook twee puzzels bij die nogal wat denkwerk vroegen, maar die ik gelukkig wel opgelost kreeg.

Helaas heb ik op een bepaald punt een half uur staan zoeken naar een tag die er niet was: de opdracht stond bij de waypoints, wat ik niet had gezien. Al bij al was het dus een drie uur durende tocht, in plaats van anderhalf uur, en eindigde ik in de gietende regen. Maar ik heb er wel intens deugd van gehad.

Vakantie, maar iets minder druk

Iets minder druk, ja, want we hadden een heerlijk rustige voormiddag. Boodschappen hoefden we ook niet echt te doen, want we proberen de diepvries ietsje leger te eten, het ding zit eivol.

En toen kwam ietsje na de middag een telefoontje van Dreamland: er waren Skylanders binnen! Echt een superservice van Dreamland, ik ben enorme fan: gisteren waren we langsgeweest of er nog nieuwe Skylanders waren, en toen had het IT-meisje van dienst voor ons opgezocht of er nog in aantocht waren. Ze had gezien dat er zestig klaar stonden in de truck om naar de winkel getransporteerd te worden, maar ze kon niet zien welke het waren. Ze heeft dan ons nummer genoteerd, en effectief: ze hing aan de telefoon om te vragen welke we precies wilden. Bleek dat er zes soorten waren, en we er vijf nog niet van hadden. Ze ging die netjes op naam opzij zetten voor ons. De jongens waren door het dolle heen, en dus zijn we er rond een uur of drie omgereden. Je had hun stralende gezichten moeten zien! Kobe stond gewoon ter plekke te springen van opwinding!

Daarna zijn we, op algemeen aanraden van de mensen op Facebook en twitter, richting Merelbeke gereden, naar het zwembad aldaar. Ik had de kinderen beloofd om te gaan zwemmen deze week, en Merelbeke hadden we nog niet uitgeprobeerd. Duur, dat wel, maar heel erg leuk: een groot, vrij koud “zwem”bad, een lekker warm plonsbad voor de kleintjes, dat aan de ene kant toch al een halve meter diep is, en dan een bad waar Wolf net kon staan, qua temperatuur tussen de twee, met een stroomversnelling, van die emmers die omkiepen, en vooral ook een lange buisglijbaan. Anderhalf uur zijn we gebleven, en da’s lang voor een kleintje zoals Kobe. Vooral als je bedenkt dat er nieuwe Skylanders stonden te wachten :-p

Maar wel een fijne dag, oh ja.