Geplaatst op

Het Leen

Gisteren zaten we in Brussel, vandaag reed ik naar Ronse om Nelly te bezoeken in het ziekenhuis – ze is gevallen en heeft haar heup gebroken – en wat spulletjes te halen op haar appartement.

Maar eergisteren was het al bij al wel mooi weer, en wilde ik opnieuw niet gewoon binnen zitten. Ik dacht dat de magnolia’s nog zouden bloeien en reed naar Eeklo, naar het Leen, om daar in het arboretum de prachtige collectie te bewonderen. De laatste keer dat ik geweest was, was in 2016 met ons ma en pa, en toen stonden ze op 05 april nog volop in bloei. In 2015 was ik er op 16 april, dus nog een week later dan dit jaar, en ook toen kon ik ze nog in al hun glorie aanschouwen. Helaas, op die tien jaar is de lente duidelijk opgeschoven, want ik was op 10 april dus te laat. Hier en daar bloeide er nog een laatbloeier, maar ik genoot al meer van de rododendrons die het beste van zichzelf aan het geven waren.

Meteen pikte ik vijf labcachekes daar ter plaatse mee, en enkele gewone caches. Ik genoot van de camelia’s en ook van de uitkijktoren, al vond ik dat ding wel wat griezelig. En toen reed ik ook nog Eeklo zelf binnen om nog enkele extra caches te vinden, wat niet altijd even vlot lukte.

Mooie dingen gezien, dat wel. Ik was pas na zevenen thuis, dat zegt genoeg. En gelukkig ook geen regen gehad, ik heb zelfs in mijn T-shirt kunnen lopen. Komt dat tegen, zeg!

Geplaatst op

De eerste tekenen…

Ze zijn nog pril en ze zijn eigenlijk ook veel te vroeg, maar in dit rotweer doet het deugd om tussen de regenbuien door toch snel even naar buiten te kunnen lopen – allez ja, hupsen met de krukken – en te kijken hoe de lentebloeiers al wakker aan het worden zijn. Tulpen, narcissen, muscari en zelfs al botten in de azalea japonica praecox én de magnolia!

 

Geplaatst op

Wat ruist er in het struikgewas?

Tijd om ook zelf een beetje de handen uit de mouwen te steken in de tuin: ik heb nu wel een mooie border, maar er staat niet echt veel in. Alhoewel, in de vroegere border staat het overvol. Dat kon ook niet anders: twee jaar geleden heb ik met mijn ouders een paar azalea’s japonica uitgegraven uit de tuin van mijn grootouders, als herinnering. Die zijn toen gewoon in de bestaande border gepleurd, om ze voorlopig toch érgens kwijt te geraken, maar alles stond er veel te dicht op elkaar. Daarnaast waren er ook nog de hortensia en vooral de magnolia die eerst vooraan stonden, en die de mannen met de graafmachine hadden uitgegraven en netjes opzij in de grond hadden gestoken, kwestie van ze te laten overleven.

Omdat mijn rug niet bepaald meewerkt in dit soort zaken, was het vooral Wolf die aan het werk werd gezet: putten graven, de planten uitgraven, en ze daarna netjes uitplanten. De magnolia werd aan het verlengde van het lange grasveld geplant, de japonica ergens halverwege, en de hortensia ter hoogte van de zandbak. De andere japonica’s, nota bene nog een verlovingscadeau van mijn oma, heb ik laten staan waar ze stonden, ze staan daar niet slecht. Op deze manier is er ademruimte gekomen. We zijn meteen ook een aantal zakken boomschors gaan halen, maar – zoals altijd – toch weer te weinig. Dat bijhalen zal voor de lente zijn, denk ik. Alles is intussen ook gewied, proper gezet, opgeruimd, en ook Kobe en Merel hebben keihard meegewerkt, al was het maar door alles op te vegen en proper te maken.

In elk geval ziet het er alweer helemaal anders uit. Nu nog wat siergrassen, bloemen en bollen, en we beginnen ergens te komen.

Geplaatst op

Magnolia overload

U bent gewaarschuwd: deze post gaat enkel en alleen over magnolia’s!

Ons ma had me gezegd dat ik eigenlijk echt wel naar het Leen in Eeklo moest, want dat ze zelf gisteren was geweest, en dat de magnolia’s prachtig stonden! En dus trok ik met de kinderen ernaartoe vandaag. De jongens vonden het maar “Mwoah, wel mooi, maar ja…” terwijl Merel haar ogen uitkeek en volop genoot.

Bij deze dus een ganse collage aan magnoliafoto’s. Als u op de eerste klikt, ziet u ze in het groot, en kan u naar de volgende gaan.