Geplaatst op

De booknooks voor de Kleine Cervantes

Ik had het hier al een paar keer over de Kleine Cervantes, de Gentse boekenjury waar zowel Merel als ik deel van uitmaken. Elke school krijgt ook een boek toegewezen waarover we een soortement verslagje moeten maken: een filmpje, een ’toneeltje’, een poster…

Wij kregen “Met jou is het anders” van Hanne Eerdekens toegewezen, maar geen van de leerlingen zag het zitten om echt iets te filmen, en een stop-motion neemt echt wel veel tijd in beslag.

Toen besloten we dat de leerlingen elk een booknook zouden maken, zo’n doosje dat je perfect tussen je boeken kan zetten, als een soortement versiering. De zes doosjes zouden elk een cruciale scene uit het boek uitbeelden. Ik ging op zoek en vond enkel maar kleine betaalbare postdoosjes – van die uniforme ‘schoendoosjes’ kostten al vlug 15 euro per stuk – maar die deden ook wel wat ze moesten doen. Mochten de leerlingen nu ook nog geluisterd hebben naar de opdracht en allemaal de doosjes rechtgezet hebben, zoals de bedoeling was…

Maar het resultaat mag er wel zijn, bij de ene al beter gelukt dan de andere.

Scène 1: het dansje van Nolan als Britney, waarmee alles begonnen is:

Scene 2: het interview bij Richard Ray

Scene 3: een baskettraining

Scene 4: de kus onder de boom

Scene 5: het gesprek op het dak

Scene 6: het gevecht naast de school

Wie het boek gelezen heeft, herkent alle scenes probleemloos. En hopelijk kunnen we er een aantal anderen nieuwsgierig mee maken.

Thomas, een van de collega’s, heeft de booknooks deze middag gefilmd en zet er een aantal quotes onder die de leerlingen zelf hebben ingesproken.

Ik ben benieuwd, maar ik kijk er wel naar uit, ja.

Geplaatst op

Lectuur: “Wat ons nog rest” van Aline Sax

Ik zit wat achter met de besprekingen van mijn lectuur, dus je krijgt even wel wat boeken voorgeschoteld.

Dit jeugdboek is er eentje dat ik moest lezen voor de Kleine Cervantes, de jeugdboekenwedstrijd van Stad Gent. Het was niet te krijgen in digitale versie en dus kocht ik het ergens tweedehands maar duidelijk nog ongelezen, met harde kaft want met zachte kaft bestaat het (nog) niet. En nee, daar heb ik geen spijt van: het is een uitstekend boek, en ook Merel – die leest mee – vond dat en heeft het meteen in haar eigen boekenkast gezet.

Het verhaal is nochtans behoorlijk stevig: we volgen een meisje van 17 in het door de oorlog verscheurde en verwoeste Berlijn van 1945. Ze zit samen met haar moeder en broertje en een hele reeks buren in de kelder van haar appartementsblok te wachten op het einde van de oorlog, wanneer ze niet meer op gevaar van eigen leven water moet halen, of wanneer er eindelijk weer voldoende eten zal zijn. En wanneer er ook geen Russen meer zullen zijn die haar als weerloze prooi zien.

Zoals Merel het stelde: het is vreemd om plots ook de Duitsers als slachtoffer te zien, om te realiseren dat ook het Duitse volk meegesleurd is in een oorlog die ze niet wilden. Het is een hard, schokkend verhaal dat eigenlijk niet bedoeld is, vonden wij in de leesjury, voor jongeren van 12 jaar. Het is overigens wel zeer vlot geschreven, in een typografie die doet denken aan een lang gedicht, met korte zinnen en zeer tekenende beelden.

Een aanrader? Welzeker, maar misschien toch niet voor twaalfjarigen.

Geplaatst op

Lectuur: “Duizend en ik” van Yorick Goldewijk

Nope.

Dit boek is een van de genomineerden voor de Kleine Cervantes, de Gentse jeugdboekenjury. Normaal gezien ben ik bijzonder fan van alles wat science fiction en fantasy is, maar dan moet het wel goed geschreven zijn. Dat was hier dus niet het geval. De premisse is nochtans niet slecht: Acht staat elke dag op en volgt elke dag exact dezelfde routine, net zoals enkele duizenden andere meisjes die er exact uitzien zoals zij, om dan een trein te nemen, een hele dag zinloze vragen te beantwoorden, terug te keren naar haar kleine appartementje en op het verplichte uur te gaan slapen. Totdat ze zich ervan bewust wordt dat ze misschien toch anders is. Dat ze zich vragen begint te stellen, en dat ze vooral ook een Ander ziet. Een Ander die ook anders is…

Ik had al vrij vroeg door hoe de vork aan de steel zat, gewoon door het type vragen dat Acht moet beantwoorden, maar dat ga ik hier nu even niet uitleggen want dan geef je gewoon meteen de plot weg.

Maar laat me zeggen dat, nu ja, het eigenlijk geen goed boek is, dat het veel te oppervlakkig blijft, dat het in dit thema veel diepere vragen had kunnen stellen, dat het zich had kunnen focussen op een existentieel probleem.

We hebben het intussen al in groep besproken, en zowat iedereen was dezelfde mening toegedaan: niet goed uitgewerkt, niet bijzonder goed geschreven… Geen kanshebber om de wedstrijd te winnen dus, wat ons betreft.