Geplaatst op

De kleren maken de vrouw

In de krokusvakantie waren Merel en ik al een eerste keer gaan kijken voor kleren voor haar lentefeest. Heel veel hadden we toen niet gevonden: enkel een broek voor haar.

Vandaag reden we naar Lochristi: de volledige Antwerpsesteenweg is daar één grote galerij van winkels, en vooral: het was er niet echt druk. We gingen opnieuw winkel in, winkel uit, maar deze keer vonden we het geen van beide zo erg. En jawel: score! In de JBC paste ze iets anders en griste ik in het passeren nog een T-shirtje mee naar de paskamer: bingo! Een heel eenvoudig, poepsimpel zwart croptopje met korte mouwen, maar dat was precies wat ze wilde!

We keken verder en vonden voor mij warempel ook nog een kleedje, in zwart-wit. We weten dus al wat het thema zal zijn ^^ Merel kreeg ook nog haarknijpers die eindelijk groot genoeg waren en nog een paar kleine dingen, en ze was helemaal opgewekt! Nu enkel nog schoenen, en ze is er.

Morgen gaan we ook kijken voor een zaal, al heb ik die eigenlijk al min of meer vastgelegd, aangezien ik er zeker van ben dat het in orde zal zijn.

Enfin, voor een keer een bevredigende namiddag shoppen zonder dat we er allebei een slecht gevoel en koppijn aan overgehouden hebben.

Nu nog de zaal, de schoenen, het kapsel, de foto’s en de uitnodigingen. We hebben nog een goeie maand…

Geplaatst op

Een dagje Planckendael

Als we dan toch uitgenodigd waren in Planckendael, konden we er maar beter meteen een complete dag van maken, nee? Tegen half twaalf liep ik met ma en kinderen het park binnen, en gingen we meteen op toch doorheen het Europese gedeelte. Wolf nam meteen het fototoestel in beslag, maar moet toch nog wel een en ander leren. Af en toe pikte ik het weer even in, wanneer ik zelf een mooie kadrering of lichtinval of zo zag.

We begonnen met gieren, bizons, een klauterpartij, en de vogelkooien.

en gingen toen ellenlang in de rij staan in het restaurant. Gelukkig was het allemaal best wel eetbaar, en hadden we meer dan genoeg gegeten. We deden nog een snel ommetje, en hadden de prachtigste timing bij de olifanten: die gingen net zwemmen! Ik wist dus niet dat olifanten konden zwemmen, laat staan duiken! Maar als je plots twee grote kolossen kwijt bent, om ze even later op te zien duiken, is dat wel wijs om zien, ja. Zelfs dat kleintje Qiyo verdween regelmatig volledig onder water, om dan plots weer een klein slurfje als een periscoopje boven water te steken. Prachtig zicht, echt waar! We haastten ons nog langs de sneeuwluipaarden – kadering, Wolf, kadrering, zijn staart staat er niet op! – en waren netjes op tijd voor de modeshow.

Na de fantastische taart wilden we uiteraard nog meer zien, en liepen op het gemakje langs onder andere de neushoorns, wasberen en prachtige runderen verder tot aan een speeltuin.

Daar bleek ons ma toch echt wel moe te zijn, en ook voor Merel mocht het wat minder, ook al hadden we intussen een fantastisch bollende ‘buggy’ gehuurd. We lieten beide dan maar achter in de schaduw aan de speeltuin, en de jongens en ik zetten er stevig de pas in richting Afrika en Noord-Amerika.We wilden vooral de ringstaartmaki’s, giraffen, jachtluipaarden en pinguïns zien, en dat was wel een eindje stappen. Vooral de luipaarden waren indrukwekkend: ze zitten deels gewoon achter glas, en aangezien ze rondjes liepen langs hun toch wel grote terrein, passeerden ze rakelings langs ons. Was het glas er niet geweest, we hadden ze kunnen aaien.

Een dik uur later waren we terug aan de speeltuin, bij twee volledig heropgeleefde dames. Samen deden we nog een toertje doorheen Oceanië, maar behalve een bizar slapende koala viel daar nauwelijks iets te bespeuren, helaas.

Met een ijsje sloten we deze bijzonder fijne dag af. En dankten we de hemel op onze blote knietjes voor het prachtige weer! Gisteren behoorlijk veel regen, en morgen voorspellen ze eigenlijk de hele dag regen, maar vandaag, hier in Mechelen? Stralende zon, af en toe een wolkje, en 26°, waardoor we regelmatig zelfs de schaduw opzochten. Fantastisch, toch?

Bedankt, JBC! En nog eens gelukkige verjaardag, Zulupapuwa!

Geplaatst op

Zulupapuwa wordt tien jaar!

Ontwerper Walter Van Beirendonck werkt dit jaar tien jaar samen met de modeketen JBC: hij ontwerpt er de bijzonder kleurrijke kinderlijn Zulupapuwa. Om dat te vieren, gaf JBC een groot feest in Planckendael, waarbij naast een aantal VIPS ook de pers werd uitgenodigd, en daar rekenen ze gelukkig ook bloggers toe. En we mochten ook de hele dag rondlopen in het dierenpark, wat een fantastische deal was met de drie kinderen. Bart moest uiteraard werken, en dus had ik ons ma meegenomen. Ziek? Nah, daar doet ze – gelukkig – niet aan.

Tegen twee uur waren we verwacht in het paviljoen voor de modeshow: een retrospectieve van tien jaar Zulupapuwa, het verjaardagslied door Stijn, en dan de nieuwe collectie. Uiteraard.

Ik moet het toegeven: ik was niet onder de indruk van de prestatie van Stijn, ik had hem eerlijk gezegd zelfs niet eens herkend. Maar het liedje is wel een ongelofelijke oorwurm, en hier thuis heb ik het zelfs moeten downloaden van de kinderen, ze lopen het continu te zingen.

De nieuwe collectie daarentegen, daar zitten heel erg leuke dingen in! Merel is zot van het kleedje met de poes, Kobe wil een tijgerpull, en Wolf vindt het heel jammer dat zijn maat er niet meer bij zit, want dat met die olifant, dat kon bijzonder hard zijn goedkeuring wegdragen. En zelf vind ik de broekkousen de max, ware het niet dat dat bij Merel nooit erg lang mee gaat. Tsja…

Op het einde kwam uiteraard Van Beirendonck zelf op, werden de beide Claes-kinderen erbij gehaald, en kwam er een fantastisch lekkere verjaardagstaart.

En toen was het tijd voor de receptie, met voor de kinderen fruitsap, fristi of chocomelk, veel taart, een ijsjeskar, een chocoladefontein met fruitspiesjes, en vooral heel veel confetti op de catwalk.

Ik ga in elk geval dit najaar even tot bij JBC. Want als ik eerlijk ben, vind ik er sowieso gerief dat mij aanstaat, Zulupapuwa of niet. En die kousen… Geef toe, die zijn het toch helemaal?

Bedankt, JBC, voor een prachtige dag!

 

Geplaatst op

Rainbow City Warriors

Een tijdje geleden werd ik gecontacteerd door de reclameregie: dat JBC een nieuwe lijn kinderkleren uitbracht, en dat ze zó overtuigd waren van het product, dat ik een stuk mocht uitkiezen voor Merel. Want ja, ze “kopen” daarmee misschien wel aandacht in een blog, maar lang niet mijn mening. Als het niet goed is, dan schrijf ik dat ook wel. Of schrijf ik gewoon niks, dat ook.

Enfin, na enige misverstanden had ik hier dus een supergrappig licht kleedje in handen, uit de nieuwe lijn Rainbow City Warriors. Het is 98% biokatoen, en 2% elasthan, en ze beweerden dat het supergemakkelijk wast. Ons Merel kennende is dat ook wel nodig, ja. Merel was in elk geval al bijzonder enthousiast: een nieuw kleedje, en dan nog vol lachende stukjes watermeloen!

Het kleedje heeft inderdaad het einde van de dag niet gehaald. “Ha ja, mama, er was lasagne, en die viel zo van mijn vork, en ik kon dat dan niet pakken, en jah…”

Maar ik moet toegeven, ik heb het zonder plichtplegingen in de was gekegeld, aan de draad gehangen, en het was vlek- en rimpelloos, dus strijken is niet nodig. ’t Is dat ze meer dan kleren genoeg heeft, en dat dit zowat het enige kleedje in de lijn is, of ik ging inderdaad wel eens kijken naar de rest van de collectie. Want ze is supervrolijk, en wat ze beweren, klopt: het is voor kleine straatboefjes, die graag ravotten en waarbij het dus niet erg is dat de kleren vuil worden.

Mja. Ze mogen me nog zo van die kleedjes sturen. En het is eigenlijk nog wel jammer – en die commentaar had ik ook al via Facebook gekregen – dat de lijn niet doorgetrokken wordt voor grotere kinderen en volwassenen. Want ik ken er een hoop die dit ook zelf met plezier zouden dragen!

Geplaatst op

T-shirts en andere rommel

Wolf moest dringend T-shirts hebben: door zijn recente groeischeut waren plots de mouwen van al zijn T-shirts te kort, en meestal nog geen klein beetje ook. Strikt genomen zijn het nu nog geen solden, maar met die koppelverkoop zit je ook al goed natuurlijk.

Bon, Wolf zat wel nog bij Wout, en ik ging hem daar dus ophalen. Maar eerst mocht ik om twee uur Kobe afzetten bij Jonathan, en Pascale had speciaal gewacht met koffie te drinken tot ik er was, en ze haalde zelfs taart boven. We hebben een dik uur gezellig zitten kletsen, tot ik het zo langzamerhand toch wel tijd vond om Wolf op te halen.

DSC_0237

We reden nog snel even langs huis om Merel op te pikken – zodat Bart rustig kon slapen – en reden daarna naar Decathlon voor een cadeautje voor Merels meter, en verder naar Oostakker, om voornoemde T-shirts. In de H&M hadden ze ongelofelijk wijze T-shirts voor helaas de jongere reeks, voor Wolf was er totaal niks te vinden. Merel kreeg twee diadeems, en wij liepen verder naar de JBC. Daar vond hij een aantal heel knappe stuks, 50 euro voor vijf. Kon erger, dus. Tegen dan hadden we het al gehad met alle drukte – nooit verwacht, eigenlijk – en reden we nog naar de Carrefour.

IMG_0890

Ik had van Pascale stickers gekregen, en kocht me een Brabantia grillpan voor 25 euro in plaats van de vooropgestelde 99. Goed gereden dus ^^ We zochten er nog naar brood en yoghurt, namen nog twee T-shirts mee voor samen zes euro, en pikten tegen half zeven Kobe op, die het nog altijd veel te vroeg vond.

Ik viel doodop in de zetel. Serieus zeg, hoe moe kunt ge worden van wat in de winkels rond te dweilen?

Geplaatst op

Soldekes

Ook al had ik gezegd dat ik niet naar de solden ging gaan, toch heb ik me donderdagnamiddag laten vangen. Nu ja, er waren wel een paar dingen die aan vervanging of aanvulling toe waren.

De eerste dag van de solden was ik al snelsnel om schoenen gegaan. Ik had die de vrijdag voordien al uitgekozen, dus dat kon inderdaad snel. Kobe moest dringend nieuwe schoenen hebben omdat hij erdoor zat op zijn tippen. Wolf had een paar stevige stappers nodig voor de scouts, en ook Bart kon wel een paar nieuwe klassieke schoenen gebruiken. Op een kwartier stond ik terug buiten, met alle voornoemde schoenen bij de hand, met nog een sjaal voor de schoonma en een legging voor mezelf. 109 euro betaald, in plaats van 253. Niet slecht.

Donderdag was ik naar de kapper gegaan in Sint-Amandsberg, en was meteen doorgereden naar Oostakker/Lochristi, naar die shoppingsteenweg ginder. Wolf moest namelijk wel nog een paar nieuwe Tshirts hebben (dat kind groeit terwijl je erop staat te kijken). Kobe verslijt zijn broeken sneller dan ik er kan kopen, hij zit voortdurend op zijn knieën, vandaar ook de versleten schoenen, en kon dus wel een nieuwe broek gebruiken, en zelf ben ik al serieus lang op zoek naar een lange zwarte wollen vest tot minstens aan mijn knieën, maar ik vind er maar geen. Mijn huidige is in een zodanige toestand dat ik er niet meer mee buiten durf komen.

Soit, ik een paar winkels binnen en buiten. In de JBC heb ik eindelijk een vest naar mijn goesting gevonden. Grijs, dat wel, en net boven de knie, maar wel gezellig dikke wol, en volgens Bart een waardige vervanger voor mijn slunse (sic). Ik heb er ook nog een retrokleedje in zwart en grijs gescoord, en twee Tshirts voor Wolf. Go me. 63,40 euro vind ik dan heel goed meevallen voor de vier stuks, zeker als je weet wat zo’n vest aan wol alleen al kost.

Bel&Bo lag ernaast, en ook daar ben ik binnengewaaid, met succes. Ik heb er een Tshirt voor Merel gekocht, eentje voor Marne (gewoon zo schattig, ik kon het niet laten), een broek voor Kobe en een rode souspull voor Bart. Net geen 26 euro, en gij nu.

Alleen het kleedje en het Tshirtje voor Marne zijn pure luxe, de rest had ik eigenlijk wel nodig.

En vrijdag ben ik ook in ’t stad geweest (was gaan lunchen met een vriendin, vandaar), maar heb gewoon niks gekocht, zelfs niet in de Cora Kemperman en de H&M. Ik heb getwijfeld, maar moest toen aan de blogpost van Kelly denken, en ik gaf haar gelijk.

Enfin, mijn winkelhonger is in elk geval weer een tijdje gestild nu.

Het enige wat nog op mijn verlanglijstje staat, is een mooie knalrode handtas, maar da’s niet dringend.