Geplaatst op

Mechelen en omstreken

Kobe moest vandaag tornooi spelen in Mechelen, en ik besloot mee te gaan met hem. Auto’s genoeg, dus het was gewoon wij tweetjes in de auto. Ik vond dat niet erg, want ik vind dat ik te weinig Kobetijd heb. Met Merel ga ik regelmatig wandelen of picknicken aan de Blaarmeersen, en met Wolf ga ik naar de muziekles of geocachen, of praten we in de auto. Maar Kobe, die valt er zo’n beetje vantussen.

Kobetijd dus. We kletsten heerlijk in de auto, en rond negen uur waren we aan het rugbyterrein. Ik gooide hem af bij zijn trainers, en vond dat ik toen niet zomaar een uurtje ging wachten, maar dat ik beter kon cachen in de omgeving. Aangezien ik nog een moeilijke Travel Bug bij had, reed ik naar het perfecte Travel Bug Hotel in de buurt, waar ik wel nog eventjes moest zoeken. Ik genoot echter zodanig van het landschap, dat ik dat eigenlijk helemaal niet erg vond.

IMG_2877

Ik reed wat verder, vond een ronduit prachtige Rondje Vlaanderen cache in Zemst, en begon toen aan een ronde Grimm: 25 caches met sprookjesnamen. Ik heb er maar een paar van gedaan, want tegen dat ik terug bij Kobe was, was het al na elven, en heb ik hem maar één matchke meer zien spelen. Tsja.

Bart was intussen met de andere twee in Gent iets gaan eten, dus keken wij even om daar in Hombeek iets te eten. De eerste aanrader, Achille, bleek dicht. De tweede aanrader, De Neus, ook. Op aanraden van Peter Nyffels, een vriend van lang geleden die wat verderop in Boortmeerbeek woont en bij wie we aansluitend op babybezoek gingen, reden we naar Haacht, maar het Brouwershof was, u raadt het al, dicht. Maar naast dat Brouwershof was een nieuw klein restaurantje met wereldkeuken, Atlas. Op dat punt kon het ons eigenlijk niet veel meer schelen waar we zouden eten, als het maar eten was. Maar het restaurant verbaasde ons: we kregen een klein hapje bij ons drinken, en ik had een heuse mango lassi besteld, want blijkbaar waren de eigenaars Indiërs. Kobe at daarna een trio van kroketten – garnaal, kaas en Breydelham – en ik gooide me op een uitstekende kip Tikka Massala. Ik heb het pannetje tot bijna de laatste druppel saus uitgelepeld…

IMG_0396

Daarna gingen we lekker buurten bij Peter, kregen we een rondleiding van zijn hele knappe huis in aanbouw – zelf wonen ze momenteel in het veredelde tuinhuis, met alles erop en eraan maar in het mini – en kletsen een eind weg. En daarna was het tijd om nog samen met mijn zoon een paar caches te zoeken, iets waarin hij niet slecht is.

IMG_0398

Enfin, het nodige gezoek en gewandel leidde ertoe dat het na zessen was tegen dat we terug thuis stonden, maar we hadden samen een heerlijke moeder-zoondag gehad. En dat was ook eens nodig.

Geplaatst op

Bourgoyen-Ossemeersen

Ik geef het toe, ik kan de tijd niet zeggen dat ik nog eens het toertje van de Bourgoyen deed. Met de hond en de buggy durfde ik vroeger wel eens in de buurt van de hoosmolen parkeren en dan de dijk afwandelen, maar verder ging dat eigenlijk niet.

Tot vandaag. Ik trok mijn rubberlaarzen aan – achteraf een domme beslissing, zo bleek: de paden liggen overal meer dan goed genoeg voor wandelschoenen, en mijn voeten deden achteraf mega zeer – en begon aan de wandeling van 6 kilometer. En ik, ik genoot intens. Het enige storende was het geraas van de R4, maar zo dicht bij de stad kan het eigenlijk niet anders dan dat je de auto’s hoort. Alhoewel, op bepaalde punten in het reservaat hoor je eigenlijk gewoonweg niks dat niet natuurlijk is. Ik zag er veel wandelaars – met of zonder hond – , joggers, fietsers, en zelfs een heuse vogelspotter uit het Aalsterse. Ik kan de man geen ongelijk geven: het vogelreservaat is prachtig! Al heb ik er zelf enkel meeuwen, waterhoentjes, meerkoeten, eenden en de occasionele fuut gezien, hij kwam kijken of er toevallig geen lepelaar zou zitten.

Maar laat ik u vooral meegenieten van enkele foto’s die ik er nam.

Oh, en ik heb er de boom van mijnheer de Uil gevonden!

IMG_2442

Enfin, als u zin heeft om frisse lucht op te snuiven en even de benen te strekken, u weet waar naartoe. Meer nog, u moest al weg zijn!

De wandelkaart vindt u hier.

Geplaatst op

Mijn Gent

Ik dacht: voor de dagelijkse cache van vandaag rij ik even tot aan DOK: daar ligt er een opgeloste mysterie te wachten tot ik het doosje vind. Eigenlijk moest ik vooral aan de Reke zijn: mijn eerste Sluizen-van-Gent-cache daar was blijkbaar zijn potje kwijtgespeeld, alleen het rolletje lag er nog. Bizar, maar bon. Vriendelijke Engelsen hadden het me zondag laten weten, en hadden het dan maar in het plastiekje van een pakje zakdoeken gestoken. Onderhoud nodig, dus, en dat deed ik dan ook fluks.

Daarna parkeerde ik me aan het Handelsdokcenter, en stak de Bataviabrug over, om er dan langs de promenade van de Schipperskaai naar de groene kraan te wandelen. Machtig zicht!

Ik heb zelfs twee stadsdraken gespot!

IMG_2388

Maar de cache die ik zocht, die kon ik niet spotten. Ik heb bijna drie kwartier staan zoeken, maar helaas. Dan maar onverrichterzake naar huis terug gereden, en in de namiddag met Merel een cache niet ver van Kobes muziekschool opgehaald.

En ’s avonds, toen ging ik met Merel picknicken, en liepen we voor het eerst rond de vijver. Ze heeft geen seconde gezwegen: ze vertelde me een heel lang, uitgebreid verhaal over hoe wij eigenlijk op bezoek waren bij de zeemeerminnen, en hoe het eiland daar Meermineiland is, en dat de koningin er niet was, maar de prinses wel, en… Het grappigste was dat er een koppel was dat zijn hond liet zwemmen, en dat dat dus een zeehond bleek te zijn. Allez, een zeemeerhond dan maar. Die mensen moesten daar echt mee lachen, met de luide commentaar van mijn dochter.

Maar ik, ik genoot volop. De boterhammen werden deels opgegeten op een bankje, deels in de ligstoelen van het gesloten café aan de speeltuin.

Toch wel een zalige woensdag, ja.

Geplaatst op

Drongen

Toen ik vandaag om twaalf uur klaar was met lesgeven, dacht ik: de rest van het werk komt straks wel, ik ga eerst een frisse neus halen en een cache voor de streak oppikken. Mijn oog viel op Meirebeek cache, een exemplaar uit 2005, waarbij de oplossing niet bepaald eenvoudiger was geworden met de jaren. Zeg nu zelf: welke naam en datum kunnen jullie hiervan maken? Ik denk dat ik er tien minuten over gedaan heb om uiteindelijk te ontcijferen wat er staat.

IMG_0292

Intussen genoot ik wel volop van de prachtige Brabanders die hier blijkbaar al meer dan tien jaar in de aanpalende velden te bezichtigen zijn: ik heb er zeker twintig geteld. Mooi!

Ik had de commentaren van de vorige cachers gelezen, en dus probeerde ik niet om door het maisveld en de grachten en zo heen te geraken, maar nam de auto, reed een kilometer of twee rond, en kwam probleemloos aan de cache uit.

IMG_0300

Tegen half twee was ik thuis, en kon ik iets eten en aan de administratie beginnen. Maar ge kunt u niet voorstellen hoeveel deugd dat het wandelingetje deed. Echt.

Geplaatst op

Springuren

Nee, ik heb het niet getroffen met mijn lesrooster dit jaar: niet de eerste versie, en ook niet de tweede die het ganse jaar geldt.

Ik heb vooral veel springuren: uren tussen twee lesblokken in, waarin je eventueel wel kan zitten verbeteren, maar er is natuurlijk ook maar zo veel werk dat je kan doen in die uren. En als je er zeven hebt, dan is dat werk snel op, ja. Deze week had ik zelfs nog helemaal geen verbeterwerk, en zowat al de rest is per computer, wat op die oude PC’s van school met die trage internetverbinding quasi onbegonnen werk is.

Ik moest eerst de directie nog wat uitleg verschaffen rond een mailprobleem, en toen had ik nog een klein uurtje over. Ik heb de auto gepakt, ben wat verder gereden naar de Vinderhoutse bossen, heb mijn laarzen aangetrokken, en ben toen in een stevig tempo het bos doorgestapt om helemaal op het einde een cache te zoeken. Het was maar drie kilometer, een veertig minuten, maar ze hebben enorm deugd gedaan. En die Vinderhoutse bossen, die mogen er wezen.

Ik weet wat ik ga doen in het vervolg, als ik twee uur op mijn vingers zit te draaien en het mooi weer is. Serieus zeg.

Geplaatst op

Stoepe

Ik heb nog eventjes vrij op donderdag, en ik dacht: ik maak er het beste van, en ga toch cachen, ondanks het dreigende weer. Ik heb sinds Denemarken een prima regenjas :-p En sporten doe ik niet graag, maar stevig doorstappen, jawel, dat is iets voor mij, en mijn voet werkt netjes mee.

Ik reed richting Ertvelde, meer bepaald Stoepe, en vond al dat er precies redelijk wat volk rond die kapel en zijn staties liep. Bleken het net de Stoepedagen zijn, waardoor nogal wat mensen komen bidden en kaarsjes aansteken in de kaarsenkapel. Tsja… Ongezien loggen was wat moeilijk, en het begon ook te regenen, maar uiteindelijk viel het wel mee. Een van de staties werd in de oorlog trouwens volledig vernield door een obus, en dus hebben ze het ding maar herbouwd mét obus erin.

In de gietende regen stond er een kraam dat Stoepekoeken verkocht, wat appelflappen bleken te zijn. En waarvan een exemplaar mijn middageten werd.

IMG_2322

Ook de laatste van de prachtige ronde Goed Ter Looveren werd gevonden, en toen bleek ik de meeste aanwijzingen voor de bonuscache niet genoteerd te hebben! Mailtje richting legger dus, ’t zal voor later zijn. Ik liep dan nog een rondje doorheen een hele rustige woonwijk, ontweek net alle stortbuien, vond alle aanwijzingen, maar bij de cache zelf heb ik zelfs plat op mijn buik gelegen, maar vond ik niks. Dju. Wellicht is die gemuggled.

Maar ik had wel een hele aangename middag, en een stevig aantal stappen.

Geplaatst op

A cache a day keeps the doctor away

Allez ja, al dat rondlopen is toch goed voor de gezondheid ^^ Sporten kan ik niet, enfin, heb ik geen goesting voor, en veel dingen mag ik ook niet doen voor voet en rug. Komt dat even goed uit zeg! Maar wandelen dus wel.

Momenteel zijn we bezig met een streak: zo lang mogelijk elke dag minstens één cache doen. Intussen zitten we al een eind over de dertig, en we willen de 50 halen. Nog even doorzetten dus.

Gisteren, in het naar huis komen van de muziekles, ben ik met Wolf de oplossing gaan oppikken van een mysteriecache, en dat bleek in een bos te zijn dat Wolf kende van de scouts: het bunkerbos! Nooit geweten dat dat daar was, en ik passeer daar nochtans elke dag op weg naar school, ’t is dus ook nog eens vlakbij. Er zijn open pleinen, dichtbegroeide bossen, en vooral: bunkers. Ampel bunkers. En kunstmatige grotten, en vervallen huisjes. Vree, maar echt vree wijs. Samen vonden we probleemloos de cache, en Wolf toonde me nog een paar plekjes, zoals een grot die gedeeltelijk is afgesloten met een hele goeie reden:

IMG_0183

Vandaag wilde ik niet te ver lopen, en gelijk had ik: een gemene buikkramp deed me op een bepaald moment zelfs gewoon aanbellen bij een huis. Maar bon, ik met Merel en Kobe naar Lovendegem. Kobe had ik speciaal gevraagd omdat ik een aapje nodig had, en jawel, ik was zelf nooit in die boom geraakt. Kobe daarentegen…

IMG_0184

Enfin, drie caches later reden we in het gedruppel weer naar huis, maar toen hadden we toch alweer een portie frisse lucht binnen.

Goed bezig, zeg ik u.