Geplaatst op

Ardennen 2019: dag 2

Hmm, hoe stralend het weer gisteren was, zo grijs is het vandaag. Omdat het niet het ideale weer is om in de bossen te gaan lopen, besloten we naar Bütgenbach te rijden voor de standaard pizza, en dan in Büllingen en omstreken wat caches op te pikken. Helaas, onze ‘vaste’ pizzeria kampte net met technische problemen en bleef gesloten. Goh ja, dan reden we maar meteen door naar Büllingen, we zouden daar wel wat vinden, zeker? Alleen was Büllingen een pak kleiner dan we dachten, en reden we eventjes doelloos rond. Swarm to the rescue: blijkbaar was er zelfs in de Hauptstrasse nog een deftige pizzeria! En jawel, ietsje verder vonden we een bijzonder aangename pizzeria, modern qua inrichting, deftig qua prijs én met de mogelijkheid je overschot mee te nemen. Geloof me, op vijf pizza’s konden we nog perfect twee dozen vullen. Meer dan voldoende, dus.

Daarna gingen we de geocache van Tour de Wallonie – Büllingen oplossen: het leverde ons een inspiratieloze wandeling doorheen het ‘stadje’ op onder een loodgrijze hemel, maar wel met een fijne speeltuin.

De enige ‘attractie’, voor ons dan toch, was de fabriek waar Roeland nog een aantal jaar heeft gewerkt. Ik benijd hem nu nog minder omwille van de afstand die hij toen telkens weer moest afleggen…

We hadden per ongeluk het rugzakje niet meer waarin drankjes, cake en snoepjes zaten, en daar was precies ook nergens iets open om nog iets te drinken. We zijn dan maar richting huisje teruggereden met een paar korte geocache tussenstops, waaronder eentje aan het meer van Bütgenbach, waar ze het niet konden laten om toch wel een half uurtje in het water te spelen onder een zachte motregen. Tsja…

De warme pizza smaakte ’s avonds des te beter, en we kropen met zijn allen gezellig onder de dekentjes.

Fijne, zij het ietwat koude dag.

Geplaatst op

First to Find!

Gisterenmiddag na het eten zat ik met mijn koffietje rustig even voor de computer, toen plots via mail tien nieuwe geocaches binnenliepen. Op zich gebeurt dat wel vaker aangezien ik die meldingen heb aan staan voor een straal van 20 kilometer, maar… Deze bleken hier vlakbij te zijn, in de nieuwe industriezone die begint aan de Wiedauwkaai.

Ik zei tegen ons pa dat hij zijn plan moest trekken met zijn gigantische stapel kousen, trok een jas aan, stak een stylo in mijn zak, en sprong op mijn fiets.

En jawel, ik was de eerste om de eerste cache van de reeks Wolven van Meulestee te loggen, een First To Find dus. Ik weet dat het onnozel is, maar onder geocachers is het een ding. Dus ja, ik helemaal in mijn nopjes!

De tweede haalde ik ook vlot binnen als FTF, maar de derde wilde me maar niet in het oog springen… Omdat ik vreesde voor andere kapers op de first to find-kust, sloeg ik die dan maar over om opnieuw bij de vier veel te lang te staan zoeken. En jawel, plots stopte er een auto, met het onvolprezen koppel Anseldelux, en meteen in hun kielzog Luv@n op de fiets. Samen hadden we het vermaledijde onding meteen in handen, en toen besloten we maar om er gezellig samen een fijne middag van te maken, en de eer van de FTF te delen.

Het werd een bijzonder fijne namiddag, waarbij ik nog extra blij was dat Nathalie mee was, want die durfde bij de nummer zes fluks behoorlijk hoog een boom in te klimmen.  En tegen het einde kwamen we ook nog de legger, VeerleT tegen, die niet alleen het rondje had gelegd, maar er ook meteen nog een vuilraapmissie aan verbond.

Enfin, al bij al 7 FTF’s gescoord, een mooie fietstocht gemaakt doorheen de KMO-zone en een stukje natuur, nog lang staan babbelen met Els, Nathalie en Luc, en naar huis gegaan met een bijzonder goed gevoel. Man, wat een heerlijke hobby is dat toch!

Geplaatst op

Krokusgeocaching: het vervolg

Mja, ik denk dat Véro en ik gewoon allebei straatlopers zijn, toch als het gezelschap ons aanstaat en er geen ander volk is :-p

In ieder geval was het vandaag ook best te doen qua weer, en dus gingen we verder waar we maandag gestopt waren: die twee ontbrekende caches en dus ook de bonus oplossen, en dan een reeks HilJor doen, ook allemaal rond Lochristi. Deze keer was ook Kobe – verplicht – mee, want die was de hele vakantie letterlijk nog niet uit ons huis geweest.
We hebben het rondje met de auto gedaan, en dat was bij wijlen nogal riskant wegens boerenslag, maar bon, het is gelukt, en we hadden een bijzonder fijne middag, vond ik. Oh, en massa’s foto’s, dat ook. U krijgt er hier een paar. Courtesy Véronique.

Geplaatst op

Geocachetochtje onder meisjes

Yup, voor het gemak noem ik Véronique en mezelf ook een meisje :-p

We hadden het op voorhand al gepland: we wilden geocachen in de vakantie! En vandaag was het dan wel niet warm, het was tenminste droog, en dus reden we naar Lochristi voor een rondje Arendsoog en nog wat andere losse caches.

In totaal hadden we maar liefst 13 caches, maar het rondje Arendsoog konden we niet afwerken omdat we het juiste paadje naar twee exemplaren niet vonden. Goh, ik vraag dat wel eens aan de legger, en dan is het voor een volgende keer. En ja, het was koud, en ja, het was een beetje lang, maar we hebben er onnoemelijk van genoten.

Geplaatst op

Dagje Brugge

Een heerlijke, ontstpannen, zij het natte dag.

We zaten tegen half tien aan het, volgens de gastvrouw minimalistische, ontbijt. Juist. Ze had versgeperst fruitsap van bloedappelsien voorzien, versgesneden fruitsla, verschillende soorten brood én kleine koffiekoekjes, en een grote pannenkoek. Oh, en uitstekende koffie, dat ook. Bij mij valt dat al onder uitgebreid ontbijt, maar bon.

Rond half elf trokken we onze regenjassen aan en gingen in de halve miezerregen richting het centrum. Ik wilde een lange geocachetocht doen, eentje die door het centrum kronkelt en focust op “belles lettres”, opschriften dus. En we kwamen eigenlijk ook wel wat straatpoëzie tegen.

Meteen verzeilden we ook in het Dalímuseum, wat we allebei nog niet kenden. Het lijkt niet groot, maar het is toch wel best de moeite, eigenlijk. Ik heb er in elk geval prachtige dingen gezien.

Meteen werd me weer duidelijk dat ik het eigenlijk niet zo heb voor tekeningen en schilderijen, maar wel een enorme boon heb voor beelden. Echt.

We liepen wat verder en waaiden een plekje binnen om te lunchen, terwijl het buiten eventjes droog werd. Helaas, dat bleef niet duren, en Bart was ook echt gewoon moe, zodat we richting onze B&B terugkeerden, en Bart prompt in slaap viel. Ik heb ook wel een tukje gedaan, moet ik toegeven.

Trouwens, een paar foto’s van de B&B:

Tegen vijf uur kon ik niet meer stilzitten, en trok op mijn eentje nog eens ’t stad in om wat geocaches te zoeken. Intussen was het droog, en ik genoot intens.

Rond half acht was ik terug, mooi op tijd om nog maar eens een heerlijke hete douche te nemen en me op te kleden voor het pièce de résistance van het hele weekend. Maar dat vertel ik dan morgen wel.

Geplaatst op

Een welbestede woensdag

Een prachtige woensdagmiddag, en vanaf morgen weer regen, en een heleboel redenen om in ’t stad te moeten zijn: meer hadden Merel en ik niet nodig om de fiets op te gaan en effectief naar ’t centrum te rijden. Enfin ja, zij nog steeds achterop, want zo goed kan ze nog niet fietsen.

We fietsten naar het MIAT om er eindelijk een cache op te pikken – deze keer vonden we hem meteen – en ook coördinaten van de brug te bepalen. De week voor de paasvakantie is er immers projectweek voor de vijfdes, en daarvoor had ik een aantal jaar geleden een GPS-tocht op poten gezet. Alleen bleek die te lang, en moet ik hem nu dus inkorten. En daarvoor heb ik een paar nieuwe coördinaatpunten nodig.

We fietsten verder langs het water naar de Veermanbrug voor alweer coördinaten, en vervolgden onze weg langs de Reep en de Bisdomkaai, over de heel erg drukke Korenmarkt, tot aan de fietsenstalling voor de Hema. Daar waaiden we binnen, want een ander doel vandaag was het vinden van stevige en vooral grote fietstassen voor Kobe. Zijn immense rugzak moet erin kunnen, en aan de andere kant dan zijn jas en turnzak. Meteen hadden we nog wat knutselgerief, stroopwafels en chocolade mee. Tsja.

We liepen verder de Veldstraat in om een ijsje te halen. Tradities zijn er om gerespecteerd te worden, vonden we allebei, en de Damass was nog niet open, maar aan de Australian stond een lange rij. We zijn daarna dan maar aan het water gaan zitten, op een trapje tegenover het Duivelssteen. Zalig.

En toen gingen we terug richting onze fiets, en besloten we om alsnog even in de C&A binnen te gaan: ik heb namelijk een chique zwarte broek nodig voor Roelands trouw, want de top heb ik al. Heel veel zin had ik er niet in, maar bon, het moet toch ooit een keer. En jawel, na wat zoeken vonden we de perfecte broek, en ik had meteen ook nog een witte bloes mee, iets wat ik eigenlijk al lang eens nodig had.

Het begon al te schemeren toen we terug thuis waren na opnieuw een fijn fietstochtje.

Win.