OCD, iemand?

Vandaag was er dus opnieuw een hele dag mediacoach opleiding, en in tegenstelling tot de vorige sessie was deze wél goed! Opnieuw een pak dingen bijgeleerd, genoteerd, opgeslagen voor later gebruik, wie weet zelfs een onderwijscafé op school.

Het geheel ging door, zoals twee keer geleden, in De Stroom, een gebouw van de stad Gent op de Zuid, achter het standbeeld van Edward Anseele, strikt genomen Franklin Rooseveltlaan.

En daar viel me iets gigantisch op: wat zou het probleem geweest zijn in de toiletten? Kijk zelf eens goed naar onderstaande foto:

Een dispuut tussen architecten? Een probleem met bevoorrading? De ene na de andere kraan die begon te lekken en een reparateur van ’t stad die het geen klute kon schelen? Of gewoon voor elk wat wils?

Ik had er in elk geval moeite mee…

Souvenir

Bart en ik proberen toch elke maand ergens deftig te gaan eten. Hier was hij al geweest, maar ik nog niet, en tot mijn grote verbazing kon ik een goeie maand geleden nog voor vandaag reserveren. We doen niet echt aan Valentijn, grote romantici zijn we nooit geweest, maar het was wel leuk als geste, toch?

Eerst en vooral; het was magnifiek. Souvenir heeft zeker zijn ster verdiend, en mag wat mij betreft zeker naast pakweg De Jonkman in Brugge staan, met twee sterren dus.

Veel couverts heeft het restaurant – dat zich in een oude slagerij bevindt, waar vroeger Vitrine zat – en dat zorgt voor een zekere rust. Wij zaten nochtans vlakbij de keuken en dat was helemaal niet erg: het was mooi om zien hoe strak en geolied dat team was, hoe vlot alles ging en hoe er doorgewerkt werd.

Het tempo was dan ook perfect: we waren om kwart over zeven, rond half elf waren we weer buiten, en met een zeer vergenoegd gevoel.

We kozen allebei voor het standaard menu zonder uitbreiding, maar met het sapjesarrangement erbij, en ook dat was de moeite. We zijn nu al ettelijke keren gaan eten waar ik de sapjes bij nam, maar ik heb nog geen énkele keer zo’n ongelofelijk samengaan gehad. Neem nu het sapje bij het hoofdgerecht: apart geproefd was het niet zo… lekker, eigenlijk, er zat aardappelsap in en dat proefde je. Maar bij het gerecht paste het perfect, en dat was elke keer weer zo. Knap!

Vooral de coquilles, de haverwortel en het eerste dessert waren succulent! Echt om duimen en vingers bij af te likken!

Met andere woorden: wil je echt goed – maar niet goedkoop, dat weet je op voorhand maar goed en goedkoop gaan zelden samen – gaan eten, dan hoef je niet ver te rijden: Souvenir aan de Brabantdam is een ongelofelijke aanrader.

Creepy halloweenconcertje

Iets wat ik nog vergeten bloggen was, was een fijn momentje van Merels muzieklab klas. Dat is zo een beetje het vervolg op notenleer, wat vroeger muziekgeschiedenis was, maar dan veel meer opengetrokken.

Met de verschillende klassen – Merel zit in een groep voor blazers allerhande – hadden ze elk een creepy soundscape bedacht. Wij, de ouders, waren welkom tegen zeven uur op het binnenplein van de Drabstraat, en om beurten ging het licht in een klas aan en hoorden we de muziek, allez ja, geluidstapijten. Knap gedaan!

En toen keken Merel en ik even naar elkaar, en stelde ik voor om gewoon ergens iets vettigs te gaan eten, nu we toch in ’t stad waren. Merel koos voor Burger King en dus gingen we met zijn drietjes naar de Korenmarkt. Het was nog steeds een ongewoon warme avond, we hadden niet eens jassen aan.

Héérlijke avond!