Lightopia

Ik heb de kinderen ooit plechtig moeten beloven dat we in elke vakantieweek minstens één museum zouden doen. Ze doen dat dolgraag, alle drie. Er was al lang de vraag om nog eens naar het Designmuseum te gaan, en met de tentoonstelling Lightopia leek me dat het ideale moment.

Ik moet toegeven: ik was niet wild van Lightopia. Ja, er waren mooie dingen te zien, en je kreeg een deftige uitleg, maar toch… Ergens bleef ik een beetje op mijn honger zitten. Een deel van de lichtinstallaties zit in een aparte expositieruimte, een deel is verweven in het permanente gedeelte, en dat ken ik al min of meer uit het hoofd.

Voor de kinderen was er de playmobielzoektocht. Wolf en Kobe weten het merendeel van de ventjes al staan, maar het was zalig om zien hoe ze Merel op sleeptouw namen. Zij was telkens door het dolle heen als ze weer een ventje had gevonden, al dan niet na “subtiele” aanwijzingen van Wolf ^^

Enfin, we zijn daarna nog even door de kou gaan rondlopen, aten een ijsje, respectievelijk een warme wafel – het is nóóit te koud voor ijsjes! – en keerden dan simpelweg terug, want verder hadden we in de stad niks te zoeken. Niemand had nog iets van kleren of zo nodig, en het was intussen ook welletjes. Maar wel een fijne namiddag.

Gezellig vakantiedagje

De voormiddag was al helemaal rustig, ik maakte quiche,  na het eten verdween Wolf richting zijn maatje, en ging ik Kobe afzetten bij een vriendinnetje om te spelen. Merel en ik maakten er een rustige namiddag van, zij al spelend, ik al verbeterend.

En toen was er rugby, en gingen Merel en ik in het heerlijke weer naar de grote speeltuin van de Blaarmeersen, en picknickten aan het water. Voor de zonsondergang waren we net te laat (de zon gaat onder om 18.06u) maar het avondlicht bleef betoverend mooi.

Kerstmarkt? Nee bedankt.

Na alweer een rustige ochtend vond ik dat Bart nog wel wat rust verdiende, en dat de jongens wel wat beweging konden gebruiken. Ha ja, door gans de toestand met Bart is hun vakantie zo’n beetje in het water gevallen. Niet helemaal natuurlijk, maar we hebben niet echt uitstapjes gedaan en zo.

Bon, wij dus rond een uur of drie richting ’t stad. Omdat ik zo snel wagen- en-alles-wat-beweegt-ziek ben, is een volledige tramrit voor mij echt geen optie. We namen dus de auto, en reden tot aan de Ferrerlaan, daar waar de tram in een eigen bedding langs het Guislain rijdt. Om daar vast te stellen dat die halte afgeschaft is, en we dus te voet naar de volgende mochten.

We zijn doorgereden tot het eind van de Veldstraat, over de Kouter naar de hoek van de Vogelmarkt gewandeld om daar een cadeautje op te pikken, en dan rustig via de Mageleinstraat op het Sint-Baafsplein verzeild. In de kerstmarkt dus. Poeh. Da’s dus echt niks voor mij, he: veel volk, en vooral veel brol en eten. En eten en brol. Maar wel een cadeautje voor ons ma gevonden. Schaatsen konden we niet wegens Merel nog te klein – toch tussen al dat volk – en we zijn dan maar verder gewandeld tot aan de Damass: ijsjes voor Kobe, Merel en mezelf, een warme wafel voor Wolf.

IMG_0896

Wolf mocht daarna van mij op de grote glijbaan, en Kobe kreeg een minipoesje in speksteen.

IMG_0895

Tegen dan was het donker, en hebben we de tram teruggenomen. Op blijkbaar ook al een onorthodoxe wijze: blijkbaar via een halte die alleen in de Gentse feesten bestaat. Maar de chauffeur had ons opgemerkt, was toch gestopt, maar was toen we uitstapten ons toch even komen zeggen dat er eigenlijk geen halte was, en dat hij in de problemen had kunnen komen door toch te stoppen. Ik heb hem hartelijk bedankt – er zijn toch nog lieve mensen – en we hebben het genoteerd voor een volgende keer.

Pedagogische Studiedag

Qua timing had het een pak beter gekund, dat geef ik toe. Zo’n paar weken voor de examens is niet ideaal, maar bon, het lag blijkbaar vooral aan de pedagogische begeleidingsdienst die wilde komen spreken.

Bon, eerst dus een dik uur ‘interactieve presentatie’. Mja. Ik kan niet zeggen dat ik iets nieuws geleerd heb, en dat gold blijkbaar voor het overgrote deel van de collega’s. De aansluitende vakgroepvergadering was wél zeer zinvol, en we gaan die zelfs nog op een latere datum verderzetten.

De zelfgemaakte lasagne van onze onovertroffen kokkin Anja voldeed aan alle verwachtingen, en daarna prezen we de goden gelukkig voor het goede weer: een deel van ons ging met gids wandelen in de Bourgoyen, een deel sprong op de fiets om onder leiding van de collega geschiedenis een boeiende fietstocht door Gent te maken, en 25 van ons werden door de schoolbus gedropt aan de torentjes van het Rabot, om dan op de Lievekaai in kayakken en Canadese kano’s te stappen. De max, gewoon!

Ik wilde foto’s nemen, en kreeg daarom de zoon van onze werkman Pierre – beiden uitmuntende en bijzonder ervaren kayakkers – mét hond in een cano toegewezen. Zalig gewoon! Ik heb er gigantisch van genoten, en het volledige fotoverslag krijgt u nog, zodra het op de schoolwebsite is verschenen. Gent vanop het water is een compleet andere ervaring. Een kayaktocht op de Gentse binnenwateren: ik kan het iedereen aanraden! En als daar dan nog taart en koffie op volgt in de kayakclub, kan het voor mij al helemaal niet meer kapot. Dank u, directie!

 

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

 

 

Wildemannen Woestewijven

Een nieuw kinderfestival in Gent, dat konden we uiteraard niet zomaar laten passeren. Er werd in de voormiddag duchtig aan notenleer gedaan, en tegen half drie stonden we onder de Stadshal, niet goed wetend wat we moesten verwachten. Hadden we het geweten, dan waren we veel vroeger op pad gegaan, en hadden we voor Merel de buggy meegenomen. Want dat kinderfestival, dat was serieus de moeite. We hebben amper een kwartje gezien, denk ik, en dan waren we nóg pas tegen half zeven thuis.

Hopelijk komt er een volgende editie, want daar gaan we bij zijn. Goed geweten.

Zowel Wolf als ik hebben foto’s genomen, en daar brouwde ik dan dit artikel op Gentblogt mee. U moet het daar dan maar gaan lezen.

U krijgt hier wel nog een paar aanvullende foto’s, die Gentblogt niet gehaald hebben, maar ook wel van die namiddag zijn.

IMG_2029

IMG_2052

IMG_2057

IMG_2088

IMG_2099

Van boten en water en zo

In het begin van juli had ik zien passeren dat er weer havenrondvaarten waren in de Gentse haven, en deze keer was ik er op tijd bij! Hoewel, blijkbaar is het het eerste jaar dat lang niet alles volzet was. Maar ik kan me voorstellen dat de mensen op den duur ook zelfs niet meer proberen…

Soit, ik had ook ons ma en ons pa opgetrommeld, en dus zaten we om half twee heerlijk in de zon op de Jacob Van Artevelde. De gidse van dienst was een bijzonder goeie, ik heb zeer veel opgestoken, en eigenlijk ronduit genoten. Ik heb het vermoeden dat ook de rest van de familie het zalig vond, de kinderen alvast omdat er limonade en chips te scoren viel ^^

Het hele verslag, met een massa foto’s, valt hier te lezen op Gentblogt.

Hier krijgt u nog wat persoonlijker foto’s, zoals altijd.

IMG_0821

IMG_0831

IMG_0818

IMG_0819

IMG_0736

IMG_0742

IMG_0754

IMG_0766

IMG_0776

Enfin, een hele fijne dag gehad, met nog koffie en taart bij ons thuis in de tuin, met ma en pa. Gezellig, en voor herhaling vatbaar!