Geplaatst op

Gent Jazz: Air

Vorig jaar was Gent Jazz ons zo goed bevallen dat Bart ook dit jaar voor VIP tickets had gezorgd, meer bepaald acht stuks voor Air. Ik nodigde Bart en Birgit uit, bij wie ik al jaren Halloweenfeestjes mag meemaken, en Bart nodigde Tom en Birgit uit, en Kurt en Sybille, vrienden en zakenpartners maar ook gewoon wijze mensen. Beetje veel Barten en Birgits, maar bon.

We waren allemaal aanwezig in de VIP aan een gereserveerd tafeltje boven in de lounge, genoten van de cocktails, het gezelschap en het eten, en kletsten vooral wel wat af in de warmte.

En tegen half tien zakten we af naar de grote festivaltent, naar stoeltjes op het balkon. Man man man, was me dat heet daarboven! Ik was dolgelukkig dat ik op het laatste nippertje nog een waaier had meegegrist, want die kwam gigantisch goed van pas. De hele rij genoot trouwens dankbaar mee van mijn gewapper.

En het concert? Goh… Bijzonder statisch. Esthetisch bijzonder verantwoord, dat wel, maar of je nu naar een live band stond te kijken of een cdtje oplegde, maakte zeker in de eerste helft van het concert weinig verschil. De drie leden – toetsen, basgitaar/gitaar/toetsen en drums – hadden gekozen voor een witgelakte rechthoekige doos waarachter ledschermen zaten, waren zelf ook in het wit gekleed, bewogen nauwelijks en meer dan een gemompelde merci kwam er ook niet uit. Er waren natuurlijk wel grote schermen, maar er was duidelijk een verbod op close-ups, zodat ik wel weet hoe zijn gitaar er van dichtbij uitziet, maar ik geen idee heb hoe de bandleden er uit zien. Ach ja…

Het tweede deel was wat meer uptempo maar bleef toch statisch. Al bij al best wel mooi, maar of het nu een meerwaarde heeft, zo’n live concert van Air, daar ben ik nog niet helemaal uit.

We daalden af uit de sauna, gingen nog iets drinken samen, en tegen half een fietsten Bart en ik naar huis, doorheen de zalig donkere stad in de warme zomeravond. Fantastisch.

Geplaatst op

Zaz op Gent Jazz

Bart heeft me afgelopen winter Zaz leren kennen: een Franse chanteuse met zowel heel erg vrolijke uptempo liedjes als ingetogen songs. Vaak zijn ze swingend, jazzy, maar soms hoor je er ook gewoon onmiddellijk Piaf in. Heel Frans dus.

Als verrassing voor onze trouwverjaardag kocht hij meteen vier VIP-tickets voor haar optreden op Gent Jazz, met daarvoor Isolde Lasoen en Hooverphonic. We vroegen Gwen en Erik mee, op het moment dat Gwen me voorstelde om samen naar Zaz te gaan: ik was het hen gewoon vergeten vragen!

Enfin, wij tegen zes uur de fiets op en al een aperitiefje op het terras ginder op Gent Jazz, tegen zeven uur kwamen ook Gwen en Erik toe. Isolde Lasoen hoefde ik niet meteen te zien: fijne soundscapes, dat wel, maar verder niet mijn ding. We kletsten, aten, gingen naar Hooverphonic kijken en waren onder de indruk van zo veel podiumprésence, zo veel stem. En het blijven goeie songs ook. Geef me toch maar Geike Arnaert ipv een van die jonge meisjes…

En toen was er dessert, en toen was er vooral ook Zaz. Beneden stond het stampvol, wij zaten gelukkig op de eerste rij van de tribune en zagen alles perfect.

En Zaz? Het mens is 43, ik weet niet wat ze gesnoven had, maar ze was meer dan hyperactief. Eigenlijk zelfs bijna storend actief: zelfs bij een rustig nummer, wanneer het dan even instrumentaal was, stond ze te springen. Maar verder? Niks op aan te merken: wat een stem! Wat een présence! Wat een songs! Ze had zelfs de moeite gedaan om een tekstje te laten vertalen in het Nederlands en dat dan aandoenlijk voor te lezen. En dan was ze bijzonder opgetogen om te horen dat we eigenlijk zo goed als allemaal Frans begrepen. Al moet ik toegeven dat ik dat bijzonder radde Frans van haar niet altijd volledig mee had…
Wat me wel stoorde – en blijkbaar Bart ook – was dat ze voortdurend aan haar oortjes zat te prutsen. Ofwel was er echt iets mis met de techniek, ofwel is het een tic van haar. Maar ik had echt zin om te roepen: “Mens, pauzeer dan even uw concert en laat naar die dingen kijken!”

Oh, en moet dat echt zo vreselijk luid? Ik had oordopjes in – niet mijn goeie, ik was ze vergeten – zat op een behoorlijke afstand van het podium en het was nog te luid. Serieus!

In elk geval was het een bijzonder aangename avond aan de zijde van de man met wie ik 27 geleden getrouwd ben, én mijn getuige en haar echtgenoot, met wie we 27 jaar geleden samen op het vliegtuig richting Spanje gestapt zijn.
Lange vriendschappen zijn de mooiste…

Geplaatst op

Gent Jazz

Awel, ik ben bijna beschaamd om het toe te geven, maar Bart en ik waren nog nooit op Gent Jazz geweest. Dat speelt zich tegenwoordig af op de site van de Bijloke, en is veruit het gezelligste, gemoedelijkste festival dat ik al gezien heb. Of zoals Bart het zei: “Helemaal op ons maat: niet te druk, lekker eten, fijne omgeving, de muziek niet te luid, en we kunnen met de fiets naar huis.” We worden oud, zeker?

Enfin, het begon eigenlijk allemaal nog beter, want we waren uitgenodigd door VOKA aan hun huis naast de Vooruit voor een fijne walking dinner op hun terras daar. En daarna namen we gewoonweg de boot tot aan de Bijloke, uiteraard met een klein omwegje of het werd wel heel kort.

We kregen nota bene elk nog een fijn budget in Jazztons om te spenderen aan eten en drinken, en liepen het grasveld op. We luisterden even naar ene Julia die iets bracht in de stijl van Björk maar minder goed, zetten ons even te babbelen met een van de vele bekenden die we tegenkwamen, en zochten iets uit om te eten.
Een ijsje en een bordje rijstpap met heel veel vers fruit later

zaten we ademloos te luisteren naar Joan Baez. Dat mens is 78, even oud als mijn pa en schoonma, maar stond daar wel in het begin helemaal alleen. Daarna werd ze bijgestaan door haar eigen zoon op slagwerk, een multi-instrumentalist (bas, piano, viool, percussie, gitaar, mandoline) en een tweede zangeres. Maar wat een présence, wat een stem!

Net voor het laatste nummer zijn we weggegaan: we hadden geen zin in de drukte en mijn rug vond het welletjes. We moesten dus wel nog een kwartiertje te voet terug naar de Vooruit en dan nog een twintig minuutjes naar huis fietsen, maar ik ben dol op een nachtelijke stad en genoot ook daar intens van.

Gent Jazz: ik ben fan.