Winnie

Ieder huishouden heeft zo zijn eigen  bizarre termen. Allez ja, dat denk ik toch.

Hier in huis noemen we hagelslag bijvoorbeeld pibo, en dat is omdat mijn jongste broer, nu toch ook al over de 40, dat als peutertje zo zei.

Een ander begrip is winnie. Je bent winnie als je eigenlijk veel te veel gegeten heb en poefedik zit. Zoals na een veel te groot pak friet, of een kerstmaaltijd, je weet wel.

En vanwaar nu de naam? Wel, da’s toch logisch? Winnie The Pooh zegt dat vaak dat hij na een ganse pot honey gewoon te veel gegeten heeft. Dan moet hij uitbuiken en op zijn gemak een dutje doen.

Familie-etentje

Elk jaar komen we rond Jerooms sterfdatum samen om hem te herdenken. De vorige jaren was dat telkens in de vooravond een jaarmis in Louise-Marie om dan daarna sandwichen te gaan eten bij Nelly.

Uiteraard gaat dat nu niet zomaar, aangezien zij nu in een serviceflat woont. Bart en Koen hebben haar kunnen overtuigen om het bijwonen van de jaarmis te laten vallen – het is niet alsof er nog iemand van de kinderen katholiek is – en gewoon gezellig samen iets te gaan eten in Kruishoutem. Daarna bezoeken we dan het graf van Jeroom, en vervolgens gaan we nonkel nog even ambeteren, want die is nog aan het revalideren in een RVT in Kruishoutem.

Voor mij was er dus een kink in de kabel gekomen door de uitvaartdienst voor Erik, waar ik eigenlijk graag bij was geweest. Maar ik kan me natuurlijk niet in twee splitsen, en Bart had erop aangedrongen dat ik mee ging eten, want dat dat anders niet in goede aarde ging vallen. Dat snap ik.

Ik ben dus inderdaad mee gaan eten, maar ik was er echt met mijn gedachten niet bij, sorry. De locatie – de Zandvlooi in dezelfde straat als de ouderlijke boerderij – was nochtans niet mis, net zoals het eten.

Na het dessert ben ik dan ook naar Antwerpen gereden, waar na de dienst alle larpvrienden uitgenodigd waren in The Geeky Cauldron, het café dat Erik mee heeft helpen inrichten en waar veel larpers kind aan huis zijn.
Er was nog een man of dertig, schat ik, en dat deed deugd.

Ik ben er blijven hangen tot rond een uur of acht, heb toen zijn beste vriend naar huis gebracht, en heb toen nog een paar caches gezocht tot het begon te regenen.

Intense dag, dat zeker.

 

Nieuwjaren

Het had wat voeten in de aarde, maar bon, er is genieuwjaard gisteren. Met de kinderen deden we ’s middags een fondue, en ze konden zich niet herinneren dat we dat ooit al gedaan hadden.

En tegen zes uur kwamen de broers alweer hier met hun gezin. Tsja, eerst sputterden ze allebei tegen wegens niet echt op voorhand gepland en andere plannen en… Maar toen zei de ene: “Goh ja, tegen zes uur kunnen we wel in Wondelgem zijn”, waarop de andere instemde. En het dus blijkbaar hier te doen was. Soit, we hebben er niet echt veel werk van gemaakt: chipjes en zo en daarna gewoon kaas met brood. Oh, en nieuwjaarsbrieven, natuurlijk.

Tegen negen uur bracht ik ons pa terug naar het ziekenhuis, en dat was dat ^^

Nieuwjaar

Vroeger spraken we altijd in de namiddag af bij mijn ouders om te nieuwjaren. Dit jaar, tsja, dit jaar zou anders zijn, dachten we. Maar een paar dagen op voorhand, op amper vijf minuten, regelde ik het volgende met mijn broers: we spraken af om zes uur bij mijn pa, ik zou kant-en-klare hapjes zoals kaasblokjes en chips meenemen, en toastbrood, Jeroen zou zorgen voor champagne en drank voor de kinderen, en Roeland moest om kaas en hesp. Jeroen zou dan ook nog zijn grote toaster meenemen, en dat was dat.

Ons pa zag dat ook helemaal zitten: toen we toekwamen, was het huis netjes opgeruimd, de grote tafel vrijgemaakt, stonden de champagneglazen klaar en brandden de kaarsen. We installeerden ons, de kinderen begonnen meteen te spelen zoals altijd, en er waren nieuwjaarsbrieven.

En daarna waren er ook croque-monsieurs.

img_8046

Weet je, het voelde gewoon goed. Het zat ook goed. We misten ons ma wel, maar de sfeer was eigenlijk niet anders. En mijn pa en ik, we waren het er over eens: ons ma zou het fantastisch gevonden hebben, al haar volk in haar huis.