Sad Kobe

Toen ik gisteren aan Kobe vroeg of hij al fagot had gespeeld, antwoordde hij zonder verpinken: “Ja hoor, terwijl jullie gaan fietsen waren”. Alleen was hij een klein beetje vergeten dat wij hier een aantal sensoren hebben staan, waaronder een geluidssensor, en dat ik dus toch wel redelijk zeker was dat hij dat niet had gedaan.

Had hij dat meteen toegegeven, dan had hij gewoon moeten spelen en was daarmee de kous af geweest. Maar liegen? Nee. Gewoon nee. En dus mocht hij vandaag geen schermen.

Ik ben wel in de lach geschoten toen hij deze morgen beneden kwam.

Ach, zo lang heeft het allemaal niet geduurd, want zijn allerliefste broer kwam heel liefjes vragen, zo rond een uur of zes, of Kobe toch niet mocht spelen, want hij had hem nodig in zijn computerspel. Tsja…

GEJO High Tea

Blijkbaar is het een traditie binnen het GEJO – het Groot Evergems Jeugd Orkest, waar Kobe fagot speelt – om elk jaar een High Tea te houden. Dat is een kort concert, gevolgd door een uitgebreid buffet van vooral zoete maar ook hartige hapjes, Engelse stijl.

Vorig jaar waaiden we bijna weg in Belzele, dit jaar was het in de Poel te doen. Ik gooide Kobe af om half twee, en tegen drie uur stond ik er met Merel en ons pa. Ik moet toegeven, het concert was niet slecht. Ze spelen niet super, maar zeker niet slecht, en Kobe speelt vol overgave, ook al zijn de fagotpartijen meestal niet de interessantste.

En toen was  er nog het buffet, waar vooral ons pa zich zeer grondig aan te goed heeft gedaan. Het was dan ook dik in orde!

Enfin, een fijne zondagnamiddag.

Gewoon een kwestie van plannen, toch?

Soms zijn er zo van die dagen dat taxi mama overuren doet, en dat is dan meestal omdat er dingen buiten het gewone schema bij komen, en dat Bart niet beschikbaar is.

Zoals vandaag dus.

De ochtend was rustig: gewoon lesgeven, en dan ’s middags bij Peggy lunchen en foto’s nemen voor de verkoop van haar huis.

Tegen drieën was ik thuis, tegen half vier dook Merel op, en nog iets later Kobe. Die ik dan prompt tegen half vijf afgooide in zijn fagotles in Evergem. Om half zes zette ik Merel aan tafel en Wolf in de auto, en reed ik die naar zijn rugbytraining. Intussen werd Merel opgehaald ietsje voor zessen voor de scouts. Tegen half zeven stond ik terug in Evergem om Kobe op te halen van zijn orkestrepetitie, zodat we samen om kwart voor zeven snelsnel iets konden eten en hij tegen zevenen in de scouts zat. Merel werd om acht uur van diezelfde scouts weer afgezet door een vriendin, want intussen stond ik alweer op de Blaarmeersen om Wolf af te halen. Die at zijn boterhammetjes in de auto op, zodat hij thuis snelsnel kon douchen, want om half negen startte hier thuis de DnDcampagne. En tegen half tien dook ook Kobe weer op.

Oef.

Verder valt dat wel mee hoor, zo drie kinderen met een hobby :-p

GEJO: een succes!

Terwijl ik zaterdag in Dordrecht zat, zijn Bart en Merel naar Herentals gereden om er Kobe op te halen en meteen ook te luisteren naar het concert dat ze gaven als afsluiter.

En wat vond Kobe er nu zelf van, met alle twijfels waarmee hij vertrokken is? Wel, hij vond het de max! Drie uur per dag fagot spelen was veel, maar samen muziek maken is gewoon fantastisch! Nee, zijn koorzang is nog niet verbeterd, maar ook dat vond hij best amusant.

En er waren de vele spelletjes, het wijze Netezwembad, en vooral ook de kampvuren tot ’s avonds laat. En neem dat gerust maar letterlijk, volgens hem was het steevast middernacht voor ze in bed lagen.

Slotsom: als het niet clasht met de scouts, wil hij volgend jaar opnieuw. Dik in orde!

 

Concert in Belzele

Yup, vandaag moest Kobe in de kerk van Belzele een concert spelen met het GEJO, het jongerenorkest van de muziekacademie in Evergem. Ik zette hem af om kwart over twee aan de kerk, en reed met Merel verder naar de brug over het Liefken om nog een geocache op te pikken, een eind verder. We zijn bijna letterlijk weggewaaid, maar de cache hebben we wel gevonden, ja.

En toen was er het concert, waar ik aangenaam verrast door was. Ze spelen echt goed, die mannen!

En toen was er het “dessertenbuffet”, waar we allemaal veel te veel gegeten hebben om goed te zijn, maar dat wel machtig lekker was.

Alles samen an afternoon well spent!

Sint-Joris-caches

De kogel is door de kerk: Kobe krijgt een nieuwe fagot, een Renard van maar liefst 7.500 euro. Ugh. Het is het instrument dat we vorige week gaan halen zijn in Brugge, en hij is er zeer enthousiast over. Maar er was een klepje dat niet goed sloot, en blijkbaar moest ik daarvoor in Knesselare zijn bij een reparateur.

Ik belde, en mocht eigenlijk meteen gaan. Van mij niet gelaten: ik had vandaag toch tijd, het was prachtig weer, en het was dan ook ideaal om in de buurt te gaan cachen. Kwart over drie stond ik bij de reparateur, om half vier reed ik al richting Sint-Joris voor een tochtje “Op stap met de Minions”, een reeksje van acht caches + bonus dat heel hoog aangeschreven staat. En jawel, da’s effectief een hele fijne reeks! Leuke caches, knap bedacht, mooie route, en intussen nog een paar andere caches in de buurt meegepakt.

Ik ben dan maar teruggereden via Aalter-Brug en de Toatsemeuln, om ook daar nog een mooie kapel, een prachtige molen en een kerkje te bezichtigen en hun cache te zoeken.

Uiteindelijk was ik, 13 caches en een gerepareerde fagot later, tegen half zeven thuis. Een en ander zorgde er dan wel voor, in combinatie met de kwis, om middernacht nog aan het verbeteren was, maar dat had ik er dan ook wel volledig voor over. Ge hebt er geen idee van hoe ontspannend zo’n namiddagje wel is…

Fagotten

Dat Kobe fagot speelt, dat wist u al lang, uiteraard. Al die tijd heeft hij op een instrument van een van mijn kozijns gespeeld: die speelde als kind ook fagot, maar had het instrument nu al jaren niet meer aangeraakt.
Alleen… het is niet bepaald het beste instrument, speelt niet zo makkelijk, en we betalen er ook huur voor. En Kobe is echt wel goed op dreef met die fagot, zodat ik dacht dat het tijd was om een eigen instrument te kopen. Als er iets is waar ik graag geld in investeer, zijn het instrumenten. Die ingesteldheid is ook nodig, want – ik slikte toch wel even toen ik de prijs hoorde – een deftige fagot kost tussen de 7000 en de 8000 euro. Slik.

Enfin, Kobe had twee weken geleden al drie fagotten meegekregen om uit te proberen: zijn juf had drie Moosmanns meegebracht. Ongelofelijk chic dat zij daar wil voor zorgen. Alleen vond ze dat ze daarmee nog niet genoeg keus had gegeven, en dus reden we deze namiddag naar Brugge, naar een gespecialiseerde winkel.

Ik liet er na vijf minuten Renate en Kobe achter om vanalles uit te proberen, en ging zelf gaan geocachen in de buurt. Ha ja, prachtig weer en al! Ik vond een paar hele mooie plekjes en een een voetgangersbrug met fijn uitzicht.

Intussen hadden Renate en Kobe vrolijk getoeterd in de winkel en waren ze op een Renard uitgekomen: 7500 euro, maar wel met alle opties. Ja, zo’n ding heeft blijkbaar opties, extra kleppen en dat soort dingen. Hij mag hem een week mee naar huis nemen om alsnog uit te proberen.

Tegen vijf uur pikten we in het terugkeren Renates dochtertje Pia op van een verjaardagsfeestje, en tegen kwart voor zes waren we weer thuis. Mét een extra fagot, en wellicht binnenkort een legere bankrekening. Tsja…