So this happened…

Yup, een lader voor de elektrische auto bij ons naast de garagepoort.

Bart heeft de zijne nu al bijna drie jaar en die staken we gewoon in het stopcontact: het ding heeft maar een rijbereik van 200 kilometer en met een nachtje laden was het weer helemaal oké. Bart had zelfs geen abonnement: het is een kwestie van uitrekenen en zorgvuldig zijn, en desnoods hypermilen, of op een zodanige manier rijden dat je vrijwel niks verbruikt. Het is een sport op zich, geloof me. En in al die tijd heeft hij misschien een keer of drie mijn auto gebruikt als hij bijvoorbeeld eerst in Brussel en dan in Hasselt moest zijn.

Eigenlijk hadden we al langer zo’n lader aangevraagd, maar dat bleek maar niet te lukken. Hmm.

Maar nu mijn auto besteld is, wordt zo’n laadpaal echt wel nodig: we gaan dan twee auto’s hebben die moeten opladen en met dit ding gaat het echt wel een pak sneller dan via een gewoon stopcontact. We hebben er meteen ook een abonnement bij voor andere laadpalen, wat ook wel praktisch kan zijn.

Woensdagvoormiddag stond er hier dus een sympathieke jongeman die heel het boeltje kwam installeren en aansluiten en ons de nodige uitleg gaf.

Bon, alweer een stapje dichter naar volledig elektrisch dus.

Nieuwe auto

Nee, die is er nog niet, maar hij is wel al een tijdje besteld, mijn nieuwe auto. Hij gaat wel maar ergens in de zomer geleverd worden, dus dat wordt nog eventjes puzzelen, want ik mag met mijn dieselbak de LEZ niet meer binnen vanaf 1 april.

De zoektocht startte ergens in de grote vakantie, zoals u hier kon lezen. Ik heb een paar testritten meegedaan, maar eigenlijk kan het me echt, maar echt geen bal schelen. Een auto moet aan een paar voorwaarden voldoen: groot genoeg om drie jongeren op de achterbank te zetten en met een ruime koffer zodat ik kan gaan larpen. Rijbereik van minstens 400 km met een volle batterij. Een trekhaak, of toch iets om een fietsdrager te installeren, want mijn fiets moet mee kunnen en zal wellicht niet meer in de koffer kunnen. Oh, en liefst, als dat kan, zetelverwarming, want dat kan mijn rug in de winter bijzonder appreciëren.

Maar verder? Ik lig er hoegenaamd niet wakker van, en dus heeft Bart het gewoon overgenomen en is hij beginnen vergelijken.

Uiteindelijk is hij uitgekomen bij een Skoda full electric. Ik heb het even gegoogled, want ik wist begot zelfs niet hoe het ding eruit ziet en hij heet blijkbaar de Enyaq.

Het zou ook een zwarte zijn en verder voldoen aan mijn vereisten. Ik zal het wel zien, zeker? Hij is in elk geval al besteld.

Nissan Leaf

Omdat Barts bedrijf net een ganse reeks wagens had gekocht bij Nissan, en het vorige week zijn verjaardag was, had Dirk geregeld dat Bart een weekendje een Nissan Leaf mocht uitproberen.

En inderdaad, toen ik van de rugby terugkwam, stond er een nogal lange wagen in mijn garage, netjes ingeplugd in het stopcontact. Bizar, maat!

Ik heb er vandaag boodschappen mee gedaan. En je kan wel degelijk zeggen dat het wennen is. Om te beginnen is het een automatische auto, dus geen versnellingen. Bon, ik heb daar lang lang geleden nog mee gereden (mijn broers eerste autootje, waar ik heel af en toe gebruik van mocht maken, was een automatique) dus dat ging eigenlijk nog. Maar het rijgevoel…

Ken je dat, dat je soms aan je PC of printer moet gaan voelen of naar de lichtjes moet kijken om te weten of hij wel aanstaat? Dat heb je daar dus ook mee. Je zet het ding gewoon aan met een aan/uit-knop, dus net alsof je een CDspeler of zo aanzet. Dat de Leaf opstart, zie je aan het dashboard en hoor je aan de geluidjes, maar niet aan de motor. Dat is dus nog het meest bizarre: het ontbreken van geluid. Toen ik op de parking van het warenhuis wegreed van mijn plaatsje, zag ik verschillende mensen verschrikt opkijken: het bewoog! En je hoorde het niet!

En verder heeft het het lineaire gevoel van een tram die optrekt. Hetzelfde geluid, hetzelfde gevoel.

Maar Bart zegt ook dat de autonomie nog veel te kort is: je geraakt er, als je bijzonder zuinig rijdt, 150 km ver mee. Voor mijn kleine verplaatsingen (werk, winkel, rugby, muziekles…) is dat ideaal, maar als je zoals Bart geregeld naar Brussel, Leuven, Antwerpen of Hasselt moet, zit je met een probleem. Er zijn gewoon nog niet genoeg laadpalen momenteel, en met een gewoon stopcontact duurt het al gauw acht uur voor hij weer volledig is opgeladen. En ik zie me nog geen verlengkabel uit mijn klas hangen om de auto op te laden.

Al bij al was ik overigens wel blij dat we hem even kunnen testen hebben, die Nissan Leaf. Zo weten we tenminste zeker dat het nog te vroeg is. Te weinig autonomie, te weinig laadpalen, en te veel prijs.

We zullen over een paar jaar nog eens de zaken herbekijken. Maar nu dus nog niet.