Eerste schooldagen
Die eerste schooldag, die was vandaag ietsje zenuwachtiger dan anders. Kobe was er niet helemaal gerust in, in die nieuwe school van hem. Samen zaten we rond acht uur op de fiets en fietsen vrolijk langs het nieuwe fietspad tot op school. Daar liet ik hem achter bij een maatje dat hij al meteen had gevonden: de broer van onze vroegere babysits, met wie hij de Brussendag had meegedaan.
En verder? Goh, hij heeft het wel overleefd, ja. Als je wil weten wat hij die dag allemaal heeft gedaan: dat kan je hier lezen.
En omdat die eerste-schooldagfoto’s zo mooi zijn, heb ik ze hier nog eens opnieuw opgelijst. Heerlijk om dat Mereltje te zien opgroeien, om die Kobe te zien evolueren.
Alleen jammer dat Wolf er niet meer bij staat. Vorig jaar sliep hij nog, dit jaar zat hij al in het Zeepreventorium. Tsja. Maar het blijft mooi, die evolutie.
365 – 03 september 2018 – eerste schooldag
1 september, jawel.
Die eerste schooldag, dat kan u eigenlijk gewoon hier lezen. Wolf mocht een uurtje later beginnen, en zat dan maar te glunderen rond half tien.
Voor mij betekende het rondlopen om foto’s te nemen, al mocht ik deze keer geen individuele foto’s nemen van de eerstes voor de lijsten. Geen idee waarom, maar ik weet wel dat daar nog zagerij gaat over komen. Soit, ik ben niet van plan ze op een latere datum te nemen, want vandaag had ik daar tijd voor, en ik steek daar ongeveer 5 uur werk in. Tsja.
Ik maakte kennis met mijn nieuwe vijfdes en zag dat het eigenlijk wel wijze, maar bijzonder stille leerlingen waren. Wellicht nog mijn reputatie die me vooruit snelt?
Enfin, ik maakte nog meer foto’s, reed naar huis, en had twee dolenthousiaste kinderen bij me: zowel Merel als Kobe vonden hun meester, respectievelijk juf de max. Dat komt helemaal goed, heb ik de indruk. Wolf was maar matig: zijn rug deed pijn, en hij kende niemand in zijn nieuwe klas. Aan de andere kant zei hij zelf: ik zal ze wel leren kennen, dat komt wel goed.
En ik, ik zette het verslag van de eerste dag online, deed al wat administratie, bracht Kobe naar de rugby, en reed tegen zeven uur naar Oosterzele. Daar in de tuin – en tijdens de regenbuien gelukkig ook binnen – had Thomas een hoop volk uitgenodigd voor worstjes op de barbecue en gewoon een gezellige avond. Dat werd het dan ook, zeker toen ze achteraan in de tuin nog een kampvuur aanstaken ook. Dikke merci, Tho!
365 – 01 september 2017 – eerste schooldag
De eerste keer zonder Wolf, want die lag nog te slapen want mocht later beginnen ^^
Ik heb het weer gekund…
Zo’n eerste schooldag, dat brengt toch altijd wat positieve zenuwachtigheid mee. Enfin, bij de kinderen toch, na 41 jaar valt dat bij mij eigenlijk wel mee…
Enfin, Bart ging naar school met Kobe en Merel, en Wolf ging met mij mee in de auto. Normaal zal hij met de fiets gaan, maar vandaag krijgt hij zijn boekenpakket, en lijkt de auto me iets verstandiger.
Zelf had ik vandaag eens geen klasvorming: ik was de hele ochtend ‘vrij’ om foto’s te nemen van alle nieuwe eerstejaars, en wat sfeerfoto’s. En in de namiddag lesgeven.
Bon, klasvorming is achter de rug, ik ga dus de eerste klas fotograferen, samen met de collega Spaans. Fluitje van een cent, ik doe dat nu ook al een paar jaar. Maar wanneer we de klas uit komen, krijg ik plots heftige buikkrampen. Ik excuseer me dus bij mijn collega, en loop naar het toilet vooraan. Mijn fototoestel gooi ik nog snel af bij de personeelssecretaresse, een vriendin. Op het toilet nemen de buikkrampen alleen nog maar toe, en is het stevige buikloop. En dan voel ik dat ik heftig begin te zweten, dat ik ongemakkelijk word, en dat het fout gaat. Ik trek nog snel mijn Tshirt uit om mezelf meer lucht te geven, maar helaas. Iets later word ik wakker, het gezicht tegen de tegelvloer, badend in een plasje zweet – en dat laatste is letterlijk te nemen, het loopt echt in straaltjes van me af. Ik blijf even liggen, en slaag er na een tiental minuten toch in mezelf op te rapen, terug op het toilet te gaan zitten, mezelf terug aan te kleden, en naar buiten te strompelen, waar gelukkig een lange zetel staat. Ik plof neer, en roep naar Peggy: “Help?”. Na mijn akkefietje van tijdens de examens heeft die onmiddellijk door wat er aan de hand is, nog die chance. Enfin, ik kreeg een handdoek om me af te drogen, daarna een dekentje tegen het klappertanden, en ze hebben me gewoon laten slapen in de zetel daar. Meer kon ik toch niet. Intussen heeft mijn onschatbare collega Spaans mijn foto-opdracht overgenomen en alle leerlingen gefotografeerd. Dikke, dikke merci, Sonia!
Ik bleef misselijk, dus dacht ik uiteindelijk om toch maar naar huis te rijden, maar tegen half een was het plots over. Beetje wankel, misschien, maar in orde. Ik heb me opgefrist, heb gegeten, en ben dan maar gaan lesgeven.
Ik geef wel toe: de rest van de dag heb ik in de zetel gelegen, want echt in orde voelde ik me toch niet, en de buik bleef grommelen…
Maar het was wel een memorabele eerste schooldag. Goed bezig, Rombaut…
Eerste-schooldagfoto’s
De eerste schooldag begon zoals elke eerste schooldag: een beetje zenuwachtig, maar met vooral veel voorpret. Meer dan op tijd waren ze hier allemaal klaar, en kon ik de obligate eerste-schooldagfoto nemen.
Ik vind dat dus zo mooi, he: ze zien opgroeien. Ik ga ze hier eens naast elkaar zetten, die foto’s.
Toch machtig, om die sprongen te zien?
366 – 01 september 2016 – eerste schooldag
365 – 01 september 2015 – eerste schooldag
Eerste schooldag
En we zijn weer vertrokken!
De kinderen zagen het enorm goed zitten, ze hadden echt veel zin om hun vriendjes terug te zien. Ook zij hebben behoefte aan rust en regelmaat, de vakantie was een weekje te lang.
Maar ze zijn niet alleen: ik loop over van de goesting om les te geven, om mijn leerlingen terug te zien, om twee klassen nieuwtjes aan mijn lippen te doen hangen, en ze te doen zuchten over de grammatica. Maar ik kijk er ook naar uit mijn vertrouwde leerlingetjes terug te zien, te weten te komen hoezeer ze zijn gegroeid, en hun sarcastische opmerkingen te kunnen counteren.
En vooral ook om Cicero en Vergilius weer aan de borst te kunnen drukken.
Discamus!