DnD live!

De voorbije vier of vijf sessies DnD waren via de computer, en dat was echt niet ideaal: verbindingen die wegvielen, maar vooral ook elkaar niet goed verstaan, dingen herhalen, het overzicht een beetje kwijtspelen…

Nu we bubbels mogen vormen en het vooral ook beter weer is, wilden we eindelijk toch wel weer eens écht samenkomen. Ik had plaats genoeg voorzien in de tuin, drinken in losse flesjes en voor ieder een apart kommetje voor knabbels, en dat lukte wonderwel.

En vooral: het deed deugd om elkaar terug te zien en ook weer écht te kunnen spelen, met echte gesprekken en discussies.

Voor de klas!

Meer dan twee maanden, yup, en een hoop voorbereidingen. Toch wel wat stress ook, deze morgen, dat geef ik toe.

Maar met een glimlach van mijn ene oor tot mijn andere trok ik deze morgen met de fiets richting school. Ik nam zelfs een paar selfies met weggewaaid kapsel op de fiets ^^

En op school zelf moest ik toch een mondmasker aan in de gangen, en zodra de leerlingen op hun plaats zaten en ik vooraan stond, een gezichtsscherm. Dat spreekt nu eenmaal een heel pak makkelijker. De twee tegelijk, zoals op de foto van vandaag, is niet nodig, maar wel fotogeniek :-p

En de les zelf? Awel, ik kan het niet anders zeggen, dat deed gewoon deugd. De opdeling van de leerlingen is wel een beetje vreemd, zijnde een klas van 6 GL-LT met 10 leerlingen, en dan de 6 LWe met 1 leerling. Arme Léon, hij had dus helemaal alleen twee uur les met mij. Maar roostermatig kon het gewoon niet anders, aangezien de ene groep altijd samen les heeft, en Léon voor al zijn andere uren samenzit met de 6 WeMT, die op de uren Latijn dan extra Frans en Engels heeft. Tsja.

Maar het deed echt goed om nog eens gezichten te zien, respons, reacties, en vooral ook dialoog. Je moet eens filosofie geven waarbij de enige antwoorden die waren die ze typten. En deze les was ik al helemaal dankbaar: Parmenides en de paradoxen van Zeno, dat zag ik me al niet doen voor een camera.
Maar bon, het is gelukt, ze hebben het – hopelijk – begrepen. En Léon was al gewaarschuwd door de anderen: “Rombaut gaat gewoon met uwe mind fucken, ge gaat wel zien!” Hij gaf hen trouwens gelijk…

Zo content als een katjen ben ik daarna weer naar huis gefietst, helemaal opgewekt en opgefleurd. En ik kijk al keihard uit naar volgende woensdag…

Een nieuwe week, een nieuwe reeks online lessen

Omdat ik merk dat les geven toch veel effectiever is dan taken geven, en dat leerlingen ook veel liever les hebben dan taken, geef ik dus intussen driekwart van mijn lesuren ook gewoon online les.

Zo heb ik deze voormiddag twee uur antieke filosofie gegeven in het zesde: wat is filosofie, welke deelgebieden, hoe definieer je het… Machtig leuk om doen, maar o zo moeilijk online als je enkel eenrichtingsverkeer hebt, en geen lichaamstaal ziet, of enkel antwoorden via chat. Gelukkig kwamen de antwoorden wel, en ook de reacties zoals ‘Allez mevrouw, ge maakt mij paranoïde!” of “Dat is dus gewoon een mega mindfuck, of wa?”

Ik mis het lesgeven enorm, ik wou echt dat ik ze gewoon voor me had in een lokaal, maar dit is eigenlijk een mooi compromis. En het fantastische is: 100% aanwezigheid. Oké, twee pipo’s waren wat te laat, maar dat is net zoals in het echte leven. Maar ik kan me dus volop smijten, ik hoef deze leerstof eigenlijk niet eens meer te herhalen zodra er weer “echte” les komt. Uiteraard ga ik het dan nog snel even overlopen, maar meer dan dat hoeft niet. Zalig.

En in de namiddag had ik dan de tweedes, waaronder Kobe. 65 minuten grammatica geven online aan 24 dertienjarigen: het is verdekke lastiger dan in het echt! Ik was pompaf, vreemd genoeg! Maar ze kennen nu wel de indicatief perfectum passief en het PPP. Ugh. En ook hier: 100% aanwezigheid! Zalig gewoon! Dit ga ik zeker nog even in de klas hernemen, maar op zich is het gezien.

Goh, ik heb al vaak jobaanbiedingen gehad in andere sectoren. Er wordt me zelfs regelmatig de vraag gesteld of ik geen zin heb om directeur te worden, want er is een tekort. Maar los van alle andere bezwaren is dit toch de grootste: ik zou het óngelofelijk missen om les te geven, dus nee. Ik schreef het eerder al: ikigai. Ik mag mijn pollekes kussen.

Live lessen

Intussen ben ik ook volop online les aan het geven. Smartschool heeft een extra module, live, en daarmee kan je dus live lesgeven aan je leerlingen. Zij kunnen antwoorden per micro of in de chat, al typend. Ze doen meestal dat laatste, omdat het anders nogal verwarrend wordt én omdat ik dan ook hoor wat ze nog allemaal aan het doen zijn.

Ze zijn helaas ook met te veel om hun camera aan te zetten: dan lagt het voortdurend of loopt het zelfs vast. Maar als ze mogen kiezen tussen gewoon les krijgen van mij of taken maken, dan kiezen ze zonder uitzondering voor die lessen. Ik doe gewoon zoals anders, maar dan met de vragen en antwoorden gewoon op mijn scherm. Ik mis de interactie wel, en je merkt ook niet de sfeer in je klas en de instant feedback, maar bon, het is wat het is, zeker?

Ik geef momenteel 8 uur van de 16 ook echt les. Na de paasvakantie ga ik dat wellicht nog opdrijven, maar man, ik mis het echte lesgeven….

En volgens mijn leerlingen missen ze me ook. Of zoals een eerstejaartje naar me schreef, nadat ik in mijn filmpjes gevraagd had hoe het met hen was:

“Ik stuur u een berichtje om u te laten weten dat met mij alles goed gaat . De filmpjes die u plaatste voor Latijn zijn echt super leuk en ook interessant. Ik vind het heel erg leuk om u weer te zien ook al is het niet in de klas en ziet u ons niet. Ik ben heel blij om u gewoon weer terug te zien. Het doet me echt deugd. Ik vind het wel jammer dat u ons niet kunt zien.

Hopelijk tot snel.”

Het moet toch zijn dat ik het allemaal nog zo slecht niet doe…

Enfin, laten we hopen dat we snel terug écht les kunnen beginnen geven!

Hoe lief…

Mijn lief maakt soms de zaligste Tik Tokjes.

Quarantantie

Nee, het is geen vakantie, het zijn nog altijd schoolweken. Daarom wordt er ons, leraars, uitdrukkelijk gevraagd om taken op te geven om de geziene leerstof te consolideren. Maar met twee middelbareschoolstudenten hier in huis merk ik hoe vreselijk ze die taken vinden. Je zou van minder schoolmoe worden.

Daarom dacht ik: laat ik eens wat creatiever proberen te zijn? In het vijfde hebben we net een aantal lyrische gedichten gezien, in het zesde zijn we bij Tacitus aan het bekijken hoe Nero zijn stiefbroer Britannicus heeft vermoord. Als synthese/consolidatie heb ik dan ook opgegeven aan beide groepen: maak een Tik Tok filmpje (echt of fake, je hoeft het niet te publiceren) over een van de gedichten/Tacitus. Wel, ik denk dat dat zowat de wijstste taak is die ik ooit  gegeven heb: ik heb me kriek gelachen bij wat er is binnengekomen, en ik heb de indruk dat ook de leerlingen dat best wel amusant vonden.

En bij mijn eerstes dacht ik: ik geef gewoon nieuwe leerstof, maar dan wel in een filmpje. En laat ik nu net aan de fabeltjes zitten, dus zowel de inleiding rond Aesopus en Phaedrus als het verhaaltje rond de haas en de schildpad. En ja, ik zing dan altijd in de klas, dus heb ik dat nu ook maar op het filmpje gedaan. Ik hoop maar dat ze thuis er even hard om moeten lachen als de reacties in de klas.

Maar er zijn ook beperkingen aan die filmpjes: zelfs gecomprimeerd nemen ze veel plaats in beslag en ze zijn moeilijk up te loaden omdat de Smartschoolservers nogal onder stress staan. En dus ga ik later gewoon live lesgeven, denk ik. Enfin, ik zie nog wel.

Laat eens weten of dit bij benadering is hoe je dacht dat ik lesgaf ^^