Geplaatst op

Nazomer

Ik blijf het vreemd vinden, 24° half oktober, maar je hoort me niet klagen hoor. Net zoals gisteren kon ik me buiten installeren: de jongens legden de kussens op de buitenbank, en ik lag heerlijk in de zon.

En toen kwamen onverwacht Gwen en Erik nog langs voor een babbel, en daar genoot ik intens van. Want ik weet dat nu al: ik ga me vervelen de komende dagen. Ja, ik kan wel lezen, maar dat steekt op den duur ook tegen. Een grote tv-kijker ben ik niet, en typen op mijn computer lukt ook niet echt vlot, omdat ik wel degelijk nog vooral plat op mijn rug lig. Maar bezoek, dat vind ik zalig. Ik kan genoeg rondlopen om koffie te zetten, zolang ik maar op tijd weer ga liggen.

Bart kwam er, toen Gwen en Erik alweer weg waren, zelfs gezellig bij zitten, zo zalig in de zon. Ook Saruman hield me gezelschap buiten.

Dat doet hij trouwens niet alleen buiten: het beestje heeft me duidelijk ook gemist, en komt steevast bij mij liggen zodra hij de kans krijgt.

Ik word hier vertroeteld, zoveel is duidelijk. Maar toch, toch zou ik een pak liever alles zelf kunnen doen, geloof me.

Geplaatst op

Buiten

Ik geniet dus echt enorm van de tuin, he.

Vroeger, voor de verbouwingen, zat ik regelmatig buiten, maar bon, die tuin was niks speciaals en eigenlijk niet zo mijn goesting. Maar we hadden een hond, en daar was die tuin dan wel weer op afgesteld.

Sinds de verbouwing geniet ik veel, veel intenser: het terras is mijn goesting, er staan struiken rondom, en nu, met die nieuwe buitenmeubels, is het al helemaal zalig. Dus ja, ik zit een pak meer buiten dan vroeger, installeer mezelf in de zetels, en geniet.

En vanavond was het een heerlijke avond om buiten te zitten. Ik heb zitten verbeteren tot het te donker werd. Ja, er is verlichting, maar dat is eerder sfeerverlichting, niet om bij te zitten lezen of werken. En lezen is op zich ook geen probleem, want ik lees vrijwel altijd elektronisch, en de Kindle geeft zelf licht.

Als het zo verder gaat, word ik nog een echte buitenmens. Komt dat tegen!

Geplaatst op

Laatste lesmaandag

Mijn laatste maandag om les te geven, was meteen ook een vrije dag voor de kinderen. Een en ander resulteerde in een Bart die al vroeg weg was, en een ontbijt buiten op het terras, in pyjama. Zalig gewoon!

En omdat maandag taartdag is, en ik beloofd had om de laatste dag taart te bakken, stond ik dus nog deze voormiddag appelcake te maken. Ik had de kinderen gevraagd het eigenlijk te doen, maar ik denk dat het sneller was geweest als ik het zelf had gedaan :-p Maar hij was wel lekker, dat wel.

Alleen was die afspraak precies niet helemaal duidelijk geweest: ook een paar van de jongens hadden taart mee, omdat ze dat in de loop van het schooljaar nooit hadden gedaan. Sebastian had iets rolachtigs met een notenvulling mee, ik vermoed Duits: vrij droog, maar zeer lekker! En Tibo had appelcake gekocht, maar die heb ik in de ijskast gezet tegen morgen.

We aten buiten, en Pieter van de overburen kwam al vrolijk meespelen in het kleine zwembadje. Ik had ons pa gevraagd om te komen babysitten, maar die was vergeten dat hij eigenlijk vanmiddag al ging eten met Jeroen en diens gezin, want die hadden ook een lesvrije dag. Enfin, de kinderen konden nu echt wel even alleen zijn, Pieter en Wolf zijn geen kleintjes meer. De tubes zonnecrème werden gretig gebruikt, en ik ging lesgeven.

Toen ik terugkwam, zat er hier een opa te genieten van zijn kleinkinderen, en waren er opnieuw epische waterballongevechten losgebroken.

En Merel, die had nog een ander gebruik voor die ballonnen gevonden.

IMG_4246

Ons pa bleef nog eten ’s avonds, en genoot duidelijk intens van de familiesfeer en de vele drukte. Heerlijk, gewoon.