Geplaatst op

Brilperikelen

Eigenlijk had ik vorig jaar al nieuwe glazen in mijn bril moeten laten steken, wegens gewijzigde dioptrie, maar aan ongeveer 500 euro per glas doe je dat niet zomaar even. Mijn vorige was van februari 2021, blijkbaar.

Maar nu was ik langs de oogarts geweest – ik moet dat twee keer per jaar doen wegens glaucoom – en was mijn dioptrie opnieuw veranderd. Plus: mijn huidige brilglazen zijn echt wel gekrast en beschadigd, ondanks de krasvrije glazen. Enfin, ik naar de opticien. Daar keken ze vreemd op: mijn bril was toch niet zo oud? Toen ik zei dat de montuur echt wel beschadigd was, dat de lak er hier en daar af was, gingen de wenkbrauwen omhoog: dat zou echt niet mogen. Volgens hen was dat een fabricagefout. Er werden foto’s genomen, een mail gestuurd naar de fabrikant, en ook al is de periode van twee jaar garantie voorbij, het leek hen sterk als ik niet gewoon een nieuwe montuur zou krijgen, voor niks.

En de glazen? Goh, best mogelijke kwaliteit, verdund, ontspiegeld, krasvrij, multifocaal, met een zware dioptrie én astigmatisme: 500 euro per glas. Toen ik dat daarstraks op facebook zette, kreeg ik een storm aan commentaren:

  • Ik heb voor multifocaal, meekleurend, ontspiegeld, beide ogen verschillend, verdund omwille van anders te dik door de sterke en speciale coating 400€ betaald (2 weken geleden)… Volgens mij ga jij dus waarschijnlijk naar een redelijk dure optieker
  • Ik bestel tegenwoordig online, laatste bril was maar 80 flapkes via Charlie Temple en zeer tevreden. Ik ben al  van mijn 5 zo blind als een mol en betaalde via pearl altijd rond de 500 bijdeweg
  • Eens bij een andere optieker langs gaan ? Klantentrouw is 1 ding, maar bij zo’n enorme hoge prijs voor een paar brillenglazen zou ik toch om een offerte bij een ander gaan horen zenne… Ik heb multifocaal, beide ogen verschillend, superkraswerend, ontspiegeld, Clean Coat, dikteoptimalisatie èn een verzekering tegen schade plus een schoon montuurke. 471 €. Omdat dat net voor “Thanksgiving” (waarom ze dat in België doen is mij een raadsel) was kreeg ik 200 € korting, heb dus maar 271 € betaald.
  • Mijn gedacht? Sjanst ne keer uwen optieker? Die van mij doet ambetant als hij de helft maar vraagt want dan vindt hij het al veel…
  • Da’s lief dat ge die meneer zijnen boot meebetaalt 🙂
  • OMG door wie laat jij je zo rollen??? 😳
  • De laatste keer eyes+, had ik een bril èn een zonnebril voor minder dan de helft van die prijs. (En ik krijg bijna volledig terug): multifocaal, -ca 8,75 beide ogen, cilinder en verdund. Ik heb mij ook jaren laten wijsmaken dat dergelijke prijzen normaal waren voor kwaliteit. Nu heb ik nooit meer schrik dat ik ene breek.
    Laat u niets wijsmaken. Pearl is niet zo goed vooral qua monturen, maar er zijn meer dergelijke ketens. Het loont echt om ze allemaal eens te proberen.
  • Draag jij Swarovski glazen?
  • WoW diene denkt dat jij dubbel ziet ….
  • Daar ben ik dus vrij zeker van dat dat goedkoper kan. Winstmarges van een opticien liggen in de buurt van die van de gemiddelde drugsdealer krijg ik dan de indruk.
  • Wat voor merk glazen is dat? Gepersonaliseerde Zeiss glazen?
  • WHUT!?!? Venetiaans kristal, handgemaakt door Tibetaanse monniken die enkel de melk mogen drinken van de uitgestorven Mayaanse melkvogel??
  • Maar dat is geen basisbehoefte, zeggen ze dan. Probeer maar eens de straat over te steken wanneer je -7,50 hebt en geen deftige bril. 😮

Maar ik denk niet dat ik in een andere winkel dezelfde service had gekregen over die montuur van toch 360 euro. Ze hebben en passant ook Merels bril rechtgezet en ons pa zijn bril – waar een vijsje was afgebroken – gerepareerd en voorzien van nieuwe neusjes, ook al was die van hem niet daar gekocht.

Mja.

Misschien betaal ik te veel voor die glazen, maar ik ben toch elke keer bijzonder goed geholpen.

Geplaatst op

Multifocaal

Deze morgen kreeg ik een berichtje: mijn nieuwe bril was klaar! Euh, da’s wel echt snel, donderdagnamiddag pas besteld, maar bon, je hoort me niet klagen!

Ik dus een afspraak gemaakt en die bril gaan halen. Ik geef toe: ik was er niet helemaal gerust in. Ik ben ongelofelijk snel ongemakkelijk op alles wat beweegt, en ik herinner me vooral dat Bart drie maanden draaierig heeft gelopen toen hij overschakelde naar een multifocale bril.

Maar ik zette het ding op, en dat was dat. Héél eventjes een raar gevoel, toen ik mijn hoofd snel van de ene kant naar de andere kant zwiepte, maar verder? Nada niks noppes!

Ik vermoed dat het te maken heeft met het feit dat ik echt wel een zware bril heb en dat ik ’s nachts bijvoorbeeld rondloop zonder bril. Ik lig ook altijd te lezen in mijn bed zonder bril, mijn ogen zijn wat aanpassing dus wel gewend. Maar ik ben dus zeer blij met dat ding: ik kan probleemloos zitten breien bij het tv-kijken, ik switch zonder na te denken van het ene naar het andere… Alleen als ik languit in de zetel lig om tv te kijken, zoals ik meestal doe om mijn rug rust te gunnen, moet ik mijn oude bril toch weer aandoen: anders kijk ik door het leesbrilgedeelte en zie ik toch weer niks. Maar verder is het een zalig ding. Kortom, ik ben een tevreden mens.

Mag ook wel voor die prijs, toch?

Geplaatst op

Nieuwe bril

Hmpf.

Gisterenavond zat ik rustig te lezen, toen ik plots – onbewust had ik mijn bril wat rechter gezet – het rechteroor van mijn bril in mijn handen had. Hmm?

Blijkbaar was het veertjesmechanisme gesneuveld. Even gegoogled, en de brillenwinkel ging vandaag open om 9.30 uur. Aangezien ik pas om 10.10 uur op school moest zijn, stond ik daar dus om iets over half tien.

De opticien van dienst keek even, keek toen redelijk bedenkelijk, zocht wat op op zijn computer, en verklaarde toen dat mijn bril nog van 2015 was, dat dat model niet meer gemaakt wordt, maar dat hij heel misschien wel nog dat stukje kon bestellen en dat me dat dan 82.5 euro ging kosten. Say whut?

Euhm… Het was op zich een model geweest van meer dan 400 euro maar ik had er destijds in de solden maar 80 euro meer voor betaald. En nu ging dat onnozele veertje me er meer kosten? Hmpf. Het ambetante is dat ik geen echte reservebril heb, alleen een zonnebril op sterkte.

Soit, hij ging informeren of het nog te krijgen was, deed intussen een onnozel lakske aan mijn oor – dat was los binnen het kwartier – en ik vroeg dan maar of er al nieuwe, meer vierkante brillen waren binnengekomen. Ha ja, ik was in juli komen kijken voor een nieuwe bril, een multifocale, maar toen waren er echt alleen maar ronde brillen binnen, waar ik totaal, maar dan ook totaal niet mee sta. Ik heb er toen een paar geprobeerd en Merel kreeg bijna de lachstuipen: ofwel leek ik wel meneer de Uil, ofwel was ik een echte bomma.

Helaas, in de herfst kreeg ik een mailtje van de andere opticien die er werkt, dat hij misschien wel nog een modelletje of twee had in de nieuwe collectie, maar dat het verder ook echt allemaal ronde modellen waren. Van service gesproken!

Bon, ik had nog heel even en hun afspraak van tien uur was er nog niet, dus ik haalde die tweede erbij, die me destijds zo goed had geholpen en die dus wist wat ik wel en niet wilde, en hij haalde prompt een paar modellen voor mij uit de rekken. De mode is nog steeds redelijk rond, maar er zat gelukkig al hier en daar een uitzondering tussen.

Ik heb ze gefotografeerd, gewoon omdat ik mezelf niet in de spiegel kan zien als ik mijn bril niet op heb. Handig, hoor… En ja, het zijn de vreselijkste foto’s, maar bon.

Ik stuurde ze naar de jongens en alledrie hadden ze een andere mening. De eerste vond blijkbaar niemand goed, al vond ik die zelf wel behoorlijk speciaal. Mijn voorkeur ging uit naar nr. 3, en dat bevestigden ook twee collega’s op school. Toen ik Merel de foto’s liet zien, koos zij ook meteen nr. 3.

Ik had een afspraak om kwart over vier in de brillenwinkel en Merel vergezelde me om mee te helpen kiezen. En jawel, het is de 3 geworden. Ik twijfelde nog met de zwarte nr. 4, maar daarop zei de brillenman zelf: “Nee, die is te braaf voor u. Ik zou er niet gelukkig mee zijn mocht ge die kiezen, want ge gaat daar zelf ook niet gelukkig mee zijn.” ’t Is nog ne vrij jonge gast, maar hij kent zijn vak.

Alleen… toen kwam de prijs. De montuur is 362 euro. Niet goedkoop, maar zeker ook niet de duurste. En toen kwamen, helaas, de glazen. Met mijn zware dioptrie, astigmatisme, ontspiegeld, en vooral bifocaal komt me dat op 480 euro per glas.

Per. Glas.

Ja, ik had voor goedkopere kunnen gaan, maar dat scheelde niet zo heel erg veel en blijkbaar is het comfort toch wel merkbaar hoger. En voor mij is het iets dat ik elk wakend uur van de dag op mijn snoet heb, zonder hetwelke ik zo blind ben als een mol, en waar ik dus niet wou op beknibbelen.

Maar toch. Meer dan 1200 euro voor een bril, het is er niet naast. Bon ja, ik weet weer waarvoor ik werk, zeker?

En toen zat hij zo eventjes naar mijn huidige bril met het dooie oor te staren. Plots zegt hij: “Hebt ge efkes? Ik heb een ideetje, ik ga iets proberen.” En weg was hij. Ik hoorde gezoem, geklop, gedoe, en een tiental minuten – of zo leek het toch – later kwam hij terug, met een gerepareerde bril! Ha ja, was de uitleg, hij had nog een oude bril van hetzelfde merk liggen, eentje voor onderdelen, en ook al was dat een licht ander veermechanisme, hij wou toch proberen of het erin paste. Het kostte hem wat geboor en geslijp en gepruts, maar yup, het oor hangt eraan. Het plooit wel niet helemaal meer dicht, maar dat is het minste. “Voilà!” zei hij triomfantelijk, “ik heb u net 82 euro uitgespaard!”

Daarop zei Merel: “Ha, heb je dan die nieuwe bril nog nodig, mama?” Jawel, dat bifocale begint echt, maar echt nodig te worden.

Er zijn kosten aan, aan dat lijf van mij, maar dat wist ik al lang.

(A propos: voor die service moet u hier in Wondelgem zijn, bij Brilpunt. Echt.)

Geplaatst op

Bril

Al ergens in januari had Merel medisch onderzoek gehad en was vastgesteld dat haar zicht niet meer optimaal was. Dat hadden we ook al gemerkt hier thuis: vanuit mijn hoekje in de zetel kon ze de ondertitels op tv niet meer lezen.

Soit, oogarts dan maar, ik moet zelf toch om het half jaar gaan. Maar toen was er corona en moesten we de afspraak verzetten, en toen bleek er nog steeds corona en ging de afspraak nog een paar maanden achteruit. Dat werd uiteindelijk vorige week dinsdag bij de privépraktijk van de oogarts, in Beke.

Merel moet effectief een bril dragen om ver te zien – het zit een beetje in de familie, zou je kunnen zeggen – en ook mijn ogen zijn licht achteruit, alweer. Het is niet het zicht op zich, het is het astigmatisme, ofte de vervorming van de oogbol die weer erger is geworden. Alleen wil ze mijn bril niet meer verzwaren want ik zou misselijk beginnen worden, zegt ze, en ik geloof haar best. En ja, het aspect leesbril begint er bij te komen. Ik kan al lang niet meer breien en naar tv kijken tegelijk, want ofwel zie ik het ene, ofwel het andere. Een multifocale bril dringt zich op.

Woensdag was ik met haar naar de brillenwinkel gegaan en waren we bij het idee gebleven dat we eerder al hadden opgedaan – we waren de dag na het doktersbezoek al eens gaan piepen in de winkel – namelijk een fijn goudkleurig brilletje. Ze zag het helemaal zitten: ze vindt die bril helemaal niet erg, integendeel, ze staat er fantastisch mee.

Vandaag kreeg ik tot mijn grote verbazing al bericht: de bril was klaar! We zijn hem dus op de valreep nog gaan ophalen – ik zat in de namiddag op school – en zeg nu zelf: ze ziet er toch zeer goed mee?

En ikzelf? Goh, ik sta absoluut niet met ronde brillen en er zijn momenteel geen rechte brillen in de mode, dus ik ga nog even moeten wachten tot de nieuwe collectie in het najaar. Meh.

Geplaatst op

Van brillen en zonnebrillen

Er zijn zo van die dagen waarin je spontaan precies meer verzet krijgt dan op andere dagen. Waarom weet ik niet, maar vandaag was er wel zo eentje.

Ik sprong fluks op de fiets, bracht bibliotheekboeken binnen, ging bij de fietsenmaker langs, sprong binnen bij de kapper voor een afspraak in de namiddag, en deed boodschappen.

Ik kookte, en na de middag liet ik me een fris kort kopje aanmeten bij de onvolprezen Songul hier op ’t dorp, en sprong daarna binnen bij de brillenwinkel aan de overkant om eindelijk eens werk te maken van die nieuwe bril én die nieuwe zonnebril. Ik ben mijn zonnebril op sterkte namelijk kwijtgespeeld: ik heb hem voor het laatst gehad in Brugge, en wellicht heb ik hem daar ergens laten liggen. Zucht. En de meest recente, de zonnebril die ik had laten maken op ons ma haar fijne Theobrilletje, daarvan is een oor afgebroken. En aangezien het om een oud model gaat, is hij niet meer deftig te repareren. Meh.

Maar bon, na bijna twee maanden heb ik er toch werk van gemaakt. Ik ben nog steeds zeer tevreden van mijn gewone dagelijkse bril, en heb daar dan maar nieuwe glazen voor besteld. Ik merkte al een tijdje dat ik ’s avonds, als ik moe was, mijn tvscherm niet meer zo scherp zag, dat soort dingen. En dat ik al wel eens koppijn durfde krijgen ’s avonds.

En dan was er nog de kwestie van een nieuwe zonnebril. Ik had geen zin om daar vierhonderd euro aan te hangen voor de bril alleen al, maar heb een fijn modelletje van Fendi gevonden, voor 180 euro. Tsja, brillen zijn duur… Ik heb wat getwijfeld, maar dus toch geopteerd voor een toch wel specialer geval, een beetje Dame Edna, eigenlijk. Maar ik vind dat ik er goed mee zie, en het hoeft niet altijd braaf te zijn, toch?

Het gaat me wel geld kosten: speciale, vrij zware glazen, ontspiegeld en krasvrij, voor mijn gewone bril, en dan nog de zonnebril met diezelfde glazen erbij: 630 euro. Ugh. Ik weet weer waarvoor ik gewerkt heb deze maand.

Geplaatst op

Nieuwe bril

Mijn oude bril moet van zeker tien jaar geleden dateren. Een fijn model, met opengewerkte zijkanten en zo. Alleen… Ik had een paar weken geleden al de neusjes moeten laten vervangen, en had toen een bril gezien die ik echt wel zag zitten. Als ik een nieuwe bril nodig had gehad, vond ik. Want die montuur was niet zo duur, maar ik heb, wegens de grote afwijking in mijn ogen, pokkedure glazen. En het is niet alsof ik die bril veel draag in het openbaar. Thuis wel, ja, maar als ik de deur uit ga, steek ik doorgaans mijn lenzen in.

Geen bril dus.

Tot ik vorige week plots, bij het opzetten van de bril, het oor half afbrak. Een teken dat de bril eigenlijk écht wel versleten was. Er was hier en daar ook al wat kleur af, maar vooral: de glazen zijn na al die tijd intussen zó beschadigd en gekrast – de krasvrije laag is er gewoon afgesleten – dat ik hem niet meer proper krijg, en dus altijd wat troebel zie.

Dus tóch tijd voor een nieuwe bril.

Ik ging woensdag, ondanks de bronchitis, even langs bij de brillenwinkel, en dat was eigenlijk rap geregeld: de montuur die ik wilde was er nog, en mijn dioptrie zit daar standaard in de computer. De rekening was wat anders: 99 euro voor de montuur, en ongeveer 275 voor de glazen. Gelukkig krijg ik als vaste klant nog een mooie korting, maar toch: 322 euro. Tsja.

Vandaag ben ik de bril gaan ophalen, en jawel, het is goedgekeurd. Beetje streng, beetje anders, maar wel oké. Vind ik toch.

IMG_0898

Ik weet weer waarvoor ik gewerkt heb deze maand.