Geplaatst op

Samenspelgedoe

Merel is van haar pure notenleer vanaf, maar moet sinds dit jaar dan wel samenspel doen en muzieklab+, iets waarvan ik zelf niet helemaal goed weet wat het precies inhoudt.

Voor samenspel was het nogal moeilijk: Tomma – Merels blokfluitleerkracht – heeft wel verscheidene blokfluitconsorts, maar nog niet op niveau van Merel. Volgend jaar zullen ze wellicht wel met voldoende zijn om een eigen samenspelgroepje te hebben, maar nu was het dus wat rondvragen. Tomma kwam met de suggestie om op woensdagnamiddag aan te sluiten bij Wolfs vroegere samenspelleerkracht, Inge, en die zag dat ook gelukkig wel zitten. Alleen… die les was in de Poel van half vier tot half vijf, en Merel had dan om vijf uur in Evergem voor muzieklab+, iets wat ik gewoon niet kan halen.

Enne… Ze heeft al één keer die klas muzieklab+ meegevolgd in Evergem, en ze kwam huilend thuis. De klas was voor gemengde instrumenten en de vriendinnen waar ze zo graag bij wilde zitten, volgen muzieklab+ voor piano. En de vervelende jongens waarvan ze zo blij was dat ze er vanaf was in de notenleer, zaten toch ook wel in die groep, zeker?

Maar nu hadden we het perfecte excuus om naar een andere klas muzieklab+ te verhuizen: er is eentje op woensdag van vijf tot zes in de Poel, specifiek voor blaasinstrumenten. Hah!

Een kort belletje naar het secretariaat zorgde ervoor dat ze simpelweg getransfereerd werd, en vandaag had ze dus haar eerste bijzonder volle woensdag.

Ze heeft namelijk les tot 12.05 uur, blijft dan met Lieze en een hele reeks andere leerlingen op school eten en heeft van 13.00 uur tot 15.00 uur toneel op school. Dan pik ik haar op en zet haar tegen half vier af aan de Poel. Vandaag ben ik rustig ’t stad in gegaan, want ik had haar beloofd dat ik haar om half vijf weer ging oppikken om te tonen waar ze even kon gaan zitten in haar half uurtje pauze – er is een soortement reftertje voorzien – en waar ze dan moest zijn om vijf uur voor haar volgende les. Vandaag ben ik dan ook gewoon gebleven in de Labath en heb haar om zes uur weer opgepikt. En jawel, deze keer kreeg ik een breed lachende Merel te zien. Het samenspel was een behoorlijke uitdaging gebleken, maar dat lukt wel. En de groep in muzieklab+ viel blijkbaar bijzonder goed mee, net als de leerkracht. Ze zag het volledig zitten, oef.

Maar ze gaat dus wel een loodzware woensdag krijgen, want ze is maar thuis tegen kwart na zes. Tsja…

Geplaatst op

Toonmoment met het hele blokfluitconsort

Een blokfluitconsort, zegt u? Ja, en dat blokfluitconsort gaf een blokfluitconcert, om het nog verwarrender te maken.

Een blokfluitconsort is eigenlijk, voor zover ik het begrepen heb, een blokfluitensemble waarin alle types blofluiten vertegenwoordigd zijn, bij voorkeur trouwens met fluiten van dezelfde maker.

Vanaf volgend jaar is Merel klaar met haar notenleer en moet ze dus ook samenspel beginnen volgen. Als blokfluitje kan je eigenlijk niks gaan doen in een orkest, maar zijn er dus wel ensembles die oude muziek spelen, en er is dus ook een heus consort van de academie.

Vandaag was er een toonmomentje voor zowel de kleintjes als het consort, en die lieten meteen ook zien dat het niet altijd oude muziek hoeft te zijn. Ik moest lachen en heb het meteen ook een stukje gefilmd, gewoon omdat ik het zo leuk vond. Let op: gevaar op oorwurm!

Geplaatst op

Nog maar eens een toonmomentje

Merels vaste blokbluitjuf is lang uit roulatie geweest en Merel miste haar wel. Maar iets wat Tomma dus regelmatig doet, is een toonmoment organiseren. Ik vermoed dat dat in de vernieuwde leerplannen van het Deeltijds KunstOnderwijs staat en dat ze daarom dat zo vaak doet. Voor mij hoeft het niet: ik hoor mijn kind thuis spelen en ik heb absoluut geen behoefte om andere beginnende kinderen kinderliedjes te horen spelen. Maar bon, het helpt wel enorm om podiumvrees te helpen overwinnen en hen te leren in het openbaar te spelen.

Vandaag was er nochtans een misverstand: blijkbaar was het een “ontmoetingsmoment” tussen blokfluiten en was het niet de bedoeling dat de ouders er ook bij waren, maar ik was niet de enige ouder die er was, zodat het duidelijk niet aan mij lag.

Enfin, bottom line: Merel doet dat goed en nog steeds graag.

Geplaatst op

Raamconcert

Een van de pedagogische doelen van het muziekonderwijs is ervoor zorgen dat de leerlingen regelmatig op een podium staan, dat ze geen podiumvrees meer hebben. Nu, in deze coronajaren valt zo goed als alles weg, ook de hele kleine luistermomentjes voor de ouders.

Tomma, Merels blokfluitlerares, organiseert regelmatig klasconcertjes waarbij de ouders kunnen komen luisteren. Vorig jaar op het einde van het jaar hadden we zo’n concertje in een grote tent in de binnentuin, ook coronaveilig dus.

Nu was Tomma zelf ziek, maar haar vervangster, Rein, ging voor een raamconcert. De blokfluitklas heeft grote ramen en het was de bedoeling dat wij als ouders met een mondmasker op straat kwamen luisteren. Op het moment zelf bleek het nog iets praktischer om het venster aan de binnentuin te gebruiken, aan een ander klaslokaal. Alleen had de leerkracht niet helemaal door, vermoeden we, dat er rondom de binnentuin nog andere ramen openstonden met andere instrumenten, zoals een zeer enthousiaste drum en en twee toeterende trompetten. Een blokfluit of twee kan daar moeilijk tegenop, maar bon.

Geplaatst op

Concert: Lucie Horsch & Thomas Dunford — Bach, Couperin, Debussy & Windelinckx

Tomma, de lerares blokfluit van Merel, stuurt regelmatig concerten van blokfluitisten en blokfluitensembles door. Meestal zie ik dat niet zitten of past het gewoon niet.

Deze keer dus wel, en dus stonden Merel, Wolf en ik gisteren om acht uur aan de Miry concertzaal. 20 euro voor ons drietjes, daarvoor moet ge het alvast niet laten.

Lucie Horsch is een jonge Nederlandse blokfluitiste van wereldfaam intussen, die tal van prijzen gewonnen heeft, en Thomas Dunford is dan weer een Fransman en luitvirtuoos. Samen brachten ze toch wel een gevarieerd programma: vaak samen, soms alleen zij, soms alleen hij, soms echt klassieke stukken zoals Bach, dan weer hypermoderne en vrij atonale dingen… Ik heb in elk geval wel geleerd dat je soms ongelofelijke geluiden uit een blokfluit kan halen, en dat een luit een prachtig instrument is…

Het was uiteraard niet de bedoeling om opnames van het concert te maken, maar het bisnummer, waarin ze beiden zongen onder fluitbegeleiding, heb ik dan wel weer even gefilmd. Nee, het geeft absoluut niet weer wat het concert inhield en wat de mogelijkheden zijn van blokfluiten, maar het was op zich ook bijzonder mooi.

Geplaatst op

Donderdagnamiddagen…

Elke donderdag heeft Merel blokfluitles in ’t stad, op de Poel. Meestal ga ik intussen gewoon koffie drinken in de Labath. Alleen is dit jaar haar les van kwart over vijf tot kwart over zes, en moet ik dus telkens ook een kwartiertje in de auto wachten omdat de Labath om zes uur sluit.

Soms ga ik ook gewoon de stad in om nog iets te zoeken of te kopen. Daar geniet ik eigenlijk ook behoorlijk van, al is het soms stressy om op tijd terug te zijn aan de school, want anders begint de dochter te panikeren als ze me niet vindt.

Maar elke keer weer moet ik over de Grasbrug, en elke keer weer geniet ik van het uitzicht.

En toen ik in het terugkeren passeerde aan het klaslokaal, stond het raam gewoon open – corona, weetuwel? – en kon ik binnenkijken hoe zij aan het spelen was, met Tomma op de clavecimbel als begeleiding.

Mooi, toch?

Geplaatst op

Blokfluitconcertje

Sinds een aantal jaar staat het duidelijk in de eindtermen van het deeltijds kunstonderwijs: toonmomenten en concertjes.

Kobe had eerder al een miniconcertje in een inrichting, Merel had vandaag een miniconcertje met alle beginnertjes van blokfluit in de binnentuin van de Poel. Enfin, er stond gelukkig een tent want het begon te druppelen.

Eigenlijk was ze wel wat zenuwachtig, maar dan vooral voor haar outfit, want de juf had gezegd: “Kleurrijk” en ze draagt vooral zwart tegenwoordig.

Maar ze deed dat wel goed. Allez ja, goed is relatief natuurlijk, heel erg veel kan ze nog steeds niet, maar bon, dat komt nog wel. Ze doet het in elk geval graag en ze gaat het verder doen.