Geplaatst op

Nieuw schooljaar, nieuw muziekjaar

De kogel is definitief door de kerk: Kobe stopt met muziekles. Ergens wel jammer, want nog één jaar fagot en hij heeft zijn einddiploma muziekschool. Hij kon zich echter totaal niet meer motiveren om te oefenen en schoot dus ook vrijwel geen meter op. Tsja. De bijkomende lessen waren er eigenlijk ook te veel aan: op zich vond hij het GEJO wel leuk, maar op vrijdag heeft hij vaak andere interesses. Jammer, maar helaas.

Bij Merel wegen de bijkomende lessen ook wel zwaar, maar de blokfluit op zich doet ze wel graag. Op donderdag heeft ze dus nog steeds blokfluitles, en op woensdag is er Muzieklab+, waar ze in een groepje zit met allemaal blaasinstrumenten. Probeer als blokfluitje maar eens boven een trombone uit te komen, maar bon.

Het probleem zat hem nu nog in samenspel. Vorig jaar had ze dat ook op woensdag, samen met twee violen en een piano, waarbij ze zichzelf ook nauwelijks hoorde spelen. Nu heeft de lesgeefster laten weten dat haar uurrooster veranderd is, waardoor het voor Merel niet meer mogelijk is om les te volgen bij haar. Maar een uur samenspel is verplicht, zodat we verder moesten zoeken.

Merel ging vandaag een uurtje langs bij de les Soundpainting, maar dat is duidelijk niet in de smaak gevallen: improviseren is niks voor haar, ze houdt liever vast aan partituren. Tomma heeft haar dan uiteindelijk maar ingedeeld in de tweewekelijkse consort: de uitgebreide samenspelgroep voor blokfluiten en oude muziek. Merel zal er tussen een reeks omaatjes zitten, zegt ze zelf, en haar niveau is nog wat laag, maar wellicht zal het haar een stuk beter bevallen. Volgende week proberen we dat dan even uit. Benieuwd.

Geplaatst op

Toonmoment

Het was een vreemde dag vandaag: eerst enkele mondelinge examens – waarvan ik het uur verkeerd had genoteerd, zodat ik ei zo na te laat was – en dan nog niet-behandelde tekst tot 13.15 uur. Mijn rug vond het absoluut niet fijn, maar bon.

Tegen zes uur stonden Merel en ik dan aan de Poel voor een toonmoment van de blokfluitklassen en het blokfluitconsort, samen met een viola da gamba en de onvermijdelijke klavecimbel.

We zijn enkel voor deel één gebleven, tot kwart voor zeven, omdat de rug het echt niet uithield. We waren nochtans met de fiets en doorgaans helpt fietsen wel, maar deze keer was het er precies over, zodat ik thuis gewoon onmiddellijk gaan liggen ben, zonder te eten. Meh.

En zo vult ne mens dus zijn dagen…

Geplaatst op

Toonmoment voor samenspel

Deze namiddag had Merel een toonmoment voor haar samenspel, en ik kan niet zeggen dat ik onder de indruk was, om eerlijk te zijn. Ik weet het, het is haar eerste jaar, maar dan nog…

We moesten daar tegen half drie zijn en zaten in een snikheet lokaal, samen met tal van andere muzikanten en hun ouders en/of supporters. De bedoeling was dat Merel eerst ging spelen, dat we tegen een uur of drie weer buiten waren, dat we dan samen in ’t stad een ijsje gingen eten, eventueel een terrasje doen, en vooral een nieuwe jeansbroek gingen zoeken. Tegen vijf uur had ze dan muzieklab, en dan zou ik zoals gewoonlijk in de Labath zitten, tot ze klaar was, om dat samen terug te fietsen.

Hmm.

Blijkbaar had de pianiste van het groepje geen zin om af te komen en had ze ook geen zin om iets te laten weten, zodat we daar zaten te koekeloeren. Uiteindelijk heeft de juf Merel om half vier laten spelen, zonder pianobegeleiding dan maar. En dat viel dus tegen: Merel op blokfluit, een wat oudere cursiste op viool en de lerares op viool speelden unisono hetzelfde stuk. Euh? Dat noem ik niet meteen samenspel, er zijn toch stukken genoeg te vinden voor diverse gelijke stemmen, dacht ik zo?

Bon, tegen vier uur waren we buiten, met dus nog een klein uur voor een ijsje en een jeans. Dat ijsje viel mee, de jeans viel tegen: we vonden de ideale pasvorm voor Merels toch al vrij vrouwelijke vormen, alleen een maat te groot. En online was er ook niks meer te vinden 🙁 Maar we weten nu in elk geval dat het kan, een wide leg jeans op haar maat.

En toen fietsten we vrolijk samen naar huis. Oef.

Geplaatst op

Rustdagje? Niet bepaald…

Ik had gedacht dat ik vandaag een rustdagje zou hebben na de helse twee weken. Helaas, dat was buiten een optredentje van Merel in de Miryzaal gerekend.

Om elf uur moest die dus in het conservatorium staan, waardoor ik dus parkeerde in de Reep en we samen te voet naar het gebouw gingen, want zij wist het niet meteen zijn. Vandaar reed ik door naar Zomergem om ons pa op te halen, schoof ik thuis meteen mijn voeten onder tafel voor een biefstukje met frieten, en reed ik daarna opnieuw naar het centrum om Merel op te halen tegen één uur.

Die had dan gelukkig eventjes tijd om te eten, en tegen twee uur zaten we opnieuw in de auto, deze keer met opa erbij. Ik zette die twee af in de Biezekapelstraat – aangezien ons pa het de laatste tijd echt lastig heeft met zijn adem, hij kan gewoon zo ver niet stappen zonder vijfentwintig keer stil te staan – en ging opnieuw parkeren in de Reep. Om drie uur zaten we in de zaal voor een concert van alle mogelijke instrumentengroepen, en eigenlijk was het echt wel goed, enfin, het ene al beter dan het andere, maar toch…

Tegen vijf uur stonden we buiten, tegen half zes in de parking, tegen zes uur thuis voor alsnog een taartje. En toen moest ik ons pa nog naar huis brengen.

Nee, een rustige dag werd het niet, maar eigenlijk best wel een fijne.

Geplaatst op

Samenspelgedoe

Merel is van haar pure notenleer vanaf, maar moet sinds dit jaar dan wel samenspel doen en muzieklab+, iets waarvan ik zelf niet helemaal goed weet wat het precies inhoudt.

Voor samenspel was het nogal moeilijk: Tomma – Merels blokfluitleerkracht – heeft wel verscheidene blokfluitconsorts, maar nog niet op niveau van Merel. Volgend jaar zullen ze wellicht wel met voldoende zijn om een eigen samenspelgroepje te hebben, maar nu was het dus wat rondvragen. Tomma kwam met de suggestie om op woensdagnamiddag aan te sluiten bij Wolfs vroegere samenspelleerkracht, Inge, en die zag dat ook gelukkig wel zitten. Alleen… die les was in de Poel van half vier tot half vijf, en Merel had dan om vijf uur in Evergem voor muzieklab+, iets wat ik gewoon niet kan halen.

Enne… Ze heeft al één keer die klas muzieklab+ meegevolgd in Evergem, en ze kwam huilend thuis. De klas was voor gemengde instrumenten en de vriendinnen waar ze zo graag bij wilde zitten, volgen muzieklab+ voor piano. En de vervelende jongens waarvan ze zo blij was dat ze er vanaf was in de notenleer, zaten toch ook wel in die groep, zeker?

Maar nu hadden we het perfecte excuus om naar een andere klas muzieklab+ te verhuizen: er is eentje op woensdag van vijf tot zes in de Poel, specifiek voor blaasinstrumenten. Hah!

Een kort belletje naar het secretariaat zorgde ervoor dat ze simpelweg getransfereerd werd, en vandaag had ze dus haar eerste bijzonder volle woensdag.

Ze heeft namelijk les tot 12.05 uur, blijft dan met Lieze en een hele reeks andere leerlingen op school eten en heeft van 13.00 uur tot 15.00 uur toneel op school. Dan pik ik haar op en zet haar tegen half vier af aan de Poel. Vandaag ben ik rustig ’t stad in gegaan, want ik had haar beloofd dat ik haar om half vijf weer ging oppikken om te tonen waar ze even kon gaan zitten in haar half uurtje pauze – er is een soortement reftertje voorzien – en waar ze dan moest zijn om vijf uur voor haar volgende les. Vandaag ben ik dan ook gewoon gebleven in de Labath en heb haar om zes uur weer opgepikt. En jawel, deze keer kreeg ik een breed lachende Merel te zien. Het samenspel was een behoorlijke uitdaging gebleken, maar dat lukt wel. En de groep in muzieklab+ viel blijkbaar bijzonder goed mee, net als de leerkracht. Ze zag het volledig zitten, oef.

Maar ze gaat dus wel een loodzware woensdag krijgen, want ze is maar thuis tegen kwart na zes. Tsja…

Geplaatst op

Toonmoment met het hele blokfluitconsort

Een blokfluitconsort, zegt u? Ja, en dat blokfluitconsort gaf een blokfluitconcert, om het nog verwarrender te maken.

Een blokfluitconsort is eigenlijk, voor zover ik het begrepen heb, een blokfluitensemble waarin alle types blofluiten vertegenwoordigd zijn, bij voorkeur trouwens met fluiten van dezelfde maker.

Vanaf volgend jaar is Merel klaar met haar notenleer en moet ze dus ook samenspel beginnen volgen. Als blokfluitje kan je eigenlijk niks gaan doen in een orkest, maar zijn er dus wel ensembles die oude muziek spelen, en er is dus ook een heus consort van de academie.

Vandaag was er een toonmomentje voor zowel de kleintjes als het consort, en die lieten meteen ook zien dat het niet altijd oude muziek hoeft te zijn. Ik moest lachen en heb het meteen ook een stukje gefilmd, gewoon omdat ik het zo leuk vond. Let op: gevaar op oorwurm!

Geplaatst op

Nog maar eens een toonmomentje

Merels vaste blokbluitjuf is lang uit roulatie geweest en Merel miste haar wel. Maar iets wat Tomma dus regelmatig doet, is een toonmoment organiseren. Ik vermoed dat dat in de vernieuwde leerplannen van het Deeltijds KunstOnderwijs staat en dat ze daarom dat zo vaak doet. Voor mij hoeft het niet: ik hoor mijn kind thuis spelen en ik heb absoluut geen behoefte om andere beginnende kinderen kinderliedjes te horen spelen. Maar bon, het helpt wel enorm om podiumvrees te helpen overwinnen en hen te leren in het openbaar te spelen.

Vandaag was er nochtans een misverstand: blijkbaar was het een “ontmoetingsmoment” tussen blokfluiten en was het niet de bedoeling dat de ouders er ook bij waren, maar ik was niet de enige ouder die er was, zodat het duidelijk niet aan mij lag.

Enfin, bottom line: Merel doet dat goed en nog steeds graag.