366 – 19 december 2016 – ugly Christmas sweater
Barts verjaardag zonder Bart.
Barts verjaardag vandaag eindigde zoals hij begon voor mij: zonder Bart. Tsja.
Gisteren belde hij plots in de namiddag: dat hij die avond aanwezig moest zijn op een awardsuitreiking in Brussel, die lang ging duren, en dat hij deze morgen al om negen uur in datzelfde Brussel een presentatie te geven had, en dat dat eigenlijk redelijk idioot ging zijn, moest hij enkel om een paar uur te slapen naar huis komen. Hij had uiteraard gelijk, en dus stoof hij gisteren in de late namiddag heel kort even binnen om snel wat spullen te halen, en verdween. Geen Bart dus deze morgen. En ik vertrok rond half vijf naar Limburg voor een larp, terwijl hij pas tegen zeven uur ten vroegste ging thuis zijn. Mijn pa kwam intussen wel babysitten, maar toch…
Geen Bart dus.
Een echt cadeau had ik ook niet, maar gelukkig schoot een fantastische collega te hulp. Ik moet namelijk lesgeven van 8.30 uur tot 10.10 uur, dan toezicht doen van 11.00 uur tot 11.15 uur, en dan pas weer lesgeven om 12.05 uur. Twee uur tussen dus, waar ik eigenlijk niet echt iets kan doen omdat ik halverwege een kwartier toezicht moet doen. Ann aanhoorde mijn lament nadat ze gevraagd had waarom ik zo zuchtte, en bood prompt aan om dat toezicht voor een keertje over te nemen. Ik kon haar wel omhelzen, en dat deed ik dan ook.
Net voldoende tijd voor mij om een keur aan snoepgoed, chocolade, chips, speciale blikjes en een fantastisch flesje wijn te gaan halen, en dat in een champagne-emmer te presenteren. Het leverde ’s avonds de volgende commentaar op:
Ik had zelfs nog tijd over om mijn larpgerief verder te verzamelen, zodat ik iets ruimer zat qua tijd na school. Oef. En toen begon het, net toen de school gedaan was, te sneeuwen. Ik deed er verdorie bijna een half uur over om thuis te geraken, vijf kilometer verder! Gelukkig was mijn pa ruim op tijd, en zat Kobe al bij hem in de auto om naar de fagotles te gaan. Ook dat nam alweer een stevige brok stress weg. Zijn scoutsgerief en dat van Wolf stond gelukkig al klaar: ze vertrekken allebei vanavond op scoutsweekend.
Enfin, om twintig voor vijf zaten Thomas en ik in de auto, kwart over zes slaagden we erin in Deurne Ronald en Linus op te pikken, en iets voor acht stonden we in Kinrooi, in het verste Limburg.
En Bart? Die zal ik zondag wel zien, mag ik hopen.
366 – 09 oktober 2016 – mijn lief
366 – 28 augustus 2016 – fantastische hapjes
366 – 10 juli 2016 – Caesar salade
Op ‘een’ thee…
Veel ‘echte’ post krijgen we niet meer, behalve facturen en bankdinges. Maar plots zat er een toch wel opmerkelijke brief tussen:
‘Een thee’, begot. Beetje vertaald Frans, iemand? Maar bon, wel fijn natuurlijk. En dus, behoorlijk zenuwachtig, reed Bart vorige week richting Brussel, om eerst aan het verkeerde paleis te staan. Paleizenplein, weet u wel, en niet Laken.
Veel foto’s mochten er niet genomen worden, laat staan selfies, maar bon, ’t was toch weer eens een avontuur 🙂
44
Mijn liefste wordt vierenveertig vandaag. Veel spel maken we hier ten huize niet van verjaardagen, maar hij kreeg wel cadeautjes: zelfgemaakte tekeningen van de kinderen, een cocotte voor stoofschotels, en de Japanse messen uit de Delhaize, wat hij zelf gevraagd had.
Veel was het niet, maar hij had dan ook voor Vaderdag die pokkedure Kitchen Aid gekregen, die meteen voor zijn verjaardag en kerstpakje was. ’t Zal nog niet zijn!
Maar bij deze nog eens een gelukkige verjaardag gewenst, liefje!
Thuis!
Hij is thuis, mijn liefste. Deze voormiddag ben ik hem gaan ophalen en heb ik hem eens dicht tegen mijne gilet getrokken. Ook de kinderen glunderden. Kobe is op scoutsweekend, en vond het doodjammer dat hij moet wachten tot morgenmiddag om hem te zien.
Maar ik heb hem dus terug, na een weekje. En ja, ik weet het wel, er zijn veel mannen die vaak veel langer van huis zijn, maar dat maakt voor mij persoonlijk niks uit: ik heb hem graag in mijn buurt, dat is goed voor mijn gemoedsrust. Hij is de enige bij wie ik automatisch kalm en rustig word, en die nog steeds niet op mijn zenuwen werkt, zelfs niet na meer dan twintig jaar.
Hij is dus thuis. Yay!
365 – 16 augustus 2015 – Barts sjakosjinhoud
