Aether Casino
Volledige weekendlarps zaten er nog niet in, omdat dat nogal wat voorbereiding vraagt en je dat liever niet voor den hond zijn kluiten doet, maar gelukkig organiseerde het Aether team een ronduit fantastische Aether Casino in een kasteel in Edegem. Ik vond het gewoon heerlijk: de kostuums, de setting, het spel… Jammer dat het maar één avond was, ik heb intens genoten.
Nieuw Gent
Vandaag moest ik bij Kim in de Kikvorslaan zijn, een zijstraat van de Depintelaan in Nieuw Gent. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om eerst nog in het Leebeekpark een bonuscache op te pikken, eentje die daar al opgelost lag sinds 2018, zo bleek.
Vervolgens reed ik naar Kim, maar in het passeren spotte ik een aantal prachtige graffiti die ik uiteraard niet niét kon fotograferen.
En na de tiramisu en het passen van de Aetherkledij was er natuurlijk ook nog het mega schattige beeldje dat aan Kims voordeur staat.
In het naar huis rijden wilde ik nog een cache oppikken en verzeilde ik zowaar in een heel knap park – parkje zou het oneer aandoen – waarvan ik het bestaan ook niet wist. Nota bene aan de afrit van de R4 aan het UZGent, en dus ook vlak bij Barts kantoor. De moeite waard, dat Vossenpark.
Enfin, al bij al een zalige zaterdagnamiddag in de vakantie. En dan moest de Vampiresessie ’s avonds nog komen!
Aether mini: het notariaat
Kon ik niet mee op Roanoke, dan zag ik het wel zitten om één namiddag naar Aether te gaan: net iets minder lang, net iets minder druk en vooral ook mijn eigen bed om in te slapen.
Lorre had het georganiseerd, vlakbij zijn huis, en eigenlijk vlakbij Kapelle-op-den-Bos waar ik gisterenavond ook al was geweest. Hij speelt in Aether een notaris en die opende nu met twee vennoten een kantoor. Dit was de officiële opening, met versnaperingen allerhande in het thema, en dan – iets minder in thema maar wel lekker – een hamburger voor iedereen. Startuur 14.00 uur, einduur 21.00 uur. Perfect te doen dus.
Nee, ik sta niet op bovenstaande foto, ik heb die namelijk getrokken. Als journaliste kan ik zogezegd foto’s nemen, ook al heb ik niet het juiste toestel bij. Mensen zien het gelukkig een beetje door de vingers.
Ik heb me prima geamuseerd, heb alweer weinig tot geen rust gehad, lekker gegeten, fijne gesprekken gehad en gigantisch gelachen met het onderzoek voor een bepaald artikeltje.
En ik heb het dan, zoals een echte journaliste betaamt, in een artikeltje voor de krant gegoten:
Opening nieuw notariaat eclatant succes
RAETSBURG – 03 OKTOBER – CAROLINE VAN NEVEL
Notaris Edmund O’Dermott is al lang geen onbekende meer in onze geliefde stad. De Ierse rechtsspecialist vertoeft al enige tijd in onze contreien als legaal raadgever van onder andere Madame Lacroix, gekend door FN Herstal.
Nu was de tijd gekomen, vond hij, om naast zijn goed draaiende kantoor in London ook officieel een vestiging te openen in Raetsburg. Hij vond hiervoor een geschikt pand en liet dat grondig renoveren. Hierbij werden kosten noch moeite gespaard: een notaris moet met zijn tijd meegaan, liet O’Dermott optekenen. Een van de opvallendste toestellen in zijn kantoor is dan ook de telefonograaf. De in het oog springende contraptie werd op de ochtend van de receptie nog geïnstalleerd en betekent een stevige investering. “Edoch”, pareerde de notaris de opmerking, “hoewel het toestel inderdaad een stevige duit heeft gekost, verdient het zichzelf terug in uitgespaarde manuren. Ik hoef nu geen bode meer op pad te sturen, maar kan rechtstreeks contact opnemen met het merendeel van mijn (gegoede, nvdr.) clientèle.”
Ook op de officiële opening van het nieuwe notariaat, gisteren 02 oktober, keek O’Dermott niet op een stuiver meer of minder. De geserveerde high tea was werkelijk van het hoogste allooi, met zowel hartige versnaperingen als bijzonder fraai gedecoreerde zoeternijen. Maar het meest in het oog springend was toch wel de geserveerde drank. Naast de gebruikelijke champagne en fruitsap had O’Dermott namelijk een “mixologist fantastique” ingehuurd voor de gelegenheid. Het niet onknappe heerschap Laurent Mathieu Belmont serveerde met flair speciaal op maat gemixte dranken, dé nieuwe rage in het Britse koninkrijk. We moeten het toegeven, de aanwezige beau monde ging gretig op het aanbod in.
Toch was de opening gisteren niet vrij van enige controverse. Door dit evenement nog voor de opening van het sociale seizoen te plaatsen, liet O’Dermott zijn naam over de tong rollen in de hogere echelons. Maar misschien was dit net de bedoeling, zodat zijn nieuwe kantoor des te harder in het oog zou springen.
De gasten lieten het alvast niet aan hun hart komen: onder de aanwezigen bevonden zich onder andere Lady dr. Emily Le Clement de Saint Marc, mijnheer Jan De Vos, minister van economie en burgemeester van de stad Antwerpen, Madame Lacroix (FN Herstal) met haar entourage, mijnheer Von Aldringen (Rheinmetal) met zijn nicht, mijnheer Bekaert en tal van professoren, doktoors en andere hooggeplaatsten. Opvallende afwezigen waren de hertog en madame d’ Armagnac, maar zij lieten zich verontschuldigen en hadden een officiële afvaardiging gestuurd in de persoon van kapitein De La Fontaine. Burgemeester De Reyger was nergens te bespeuren.
Meester O’Dermott was zijn land van oorsprong niet vergeten en had ook een aantal landgenoten uitgenodigd, bij wie hij gekend staat als Eamonn O’Diarmuid.
De notabelen tilden alvast niet te zwaar aan de lichte etiquettebreuk. Na een aangenaam diner werd de avond dan ook in alle sereniteit afgesloten.
Raetsburg is in elk geval een prominent burger rijker, en we zijn er zeker van dat we nog zullen horen van notaris Edmund O’Dermott.
Uiteindelijk was het toch nog na elven tegen dat we thuis waren – Kim reed met me mee – omdat we hadden helpen opruimen, maar ik had vooral een heerlijk ontspannende middag. En morgen die cursus schrijven, godverdomme!
365 – 02 oktober 2021 – de weduwe Van Nevel
Aether online
Al sinds maart kan er niet meer gelarpt worden. Ook maar logisch: het is intens samenspel met zo’n 150 mensen samen, in herbergen, gevechten, tenten, aan kampvuren… En nee, het is niet mogelijk om zoiets coronaproof te laten verlopen: je kan misschien nog wel mondmaskers dragen, maar die anderhalve meter afstand, da’s een utopie. Tsja. Dus blijven we met zijn allen op onze larphonger zitten…
Nu ben ik vorig jaar in december voor de eerste keer gaan meespelen met Aether, een steampunklarp waarbij eigenlijk nauwelijks fysiek gevochten wordt, maar waar des te meer gesproken en gepalaverd wordt. Nog niet te doen om coronaveilig te spelen, maar wel goed genoeg om online een verhaal uit te spelen. De Aethercrew heeft een weekend in elkaar gestoken waarbij de spelers elkaar konden ontmoeten via verschillende kamers op Discord en waarbij je je ook kon aanmelden om online een tabletop te spelen, compleet met een volledig uitgewerkt scenario en kaarten en alles, ingevoerd in een computersysteem. Vorige week heeft Wolf meegespeeld als figurant – het viel wat tegen voor hem, jammer genoeg – maar mijn spelleiding was ziek, zodat we het vandaag hebben uitgespeeld.
Tegen acht uur zat ik in volledige outfit voor de camera in Barts kantoor, en man, ik heb me keihard geamuseerd. Eigenlijk waren er zelfs twee groepen simultaan en was het een opdeling van de mannen en de vrouwen, elk met eigen spelleiding erbij. We moesten hulp gaan bieden bij een gigantische treinramp in besmet gebied, en wij vrouwen hadden de instructie gekregen “ons nuttig te maken”. Wat resulteerde in het kapen van een zeppelin – altijd interessant als je een mechanicien/piloot mee hebt – het uitmoorden van een vijandelijk nest, het redden van een gijzelaar, het onklaar maken van een zendmast en het kapen van een tank. Jawel. Oh, en het redden van de mannen, dat ook. Waren we een beetje zelfingenomen? Goh…
Oh, en nooit gedacht, maar een slappe lach gekregen van een kwartier met tranen en tuiten. Echt. Het moest een spannend horrorverhaal zijn, maar dan mag je niet naast een lekkende heliumzeppelin staan, want dan kan je toch niet anders dan plots met een hoog stemmetje spreken, toch? Toch?
Enfin, zeker voor herhaling vatbaar, dit Aether online. Zeer, zéér aangename avond gehad.
366 – 12 december 2020 – Caroline Van Nevel
Aether Expo
Aether, het is duidelijk iets aparts, en iets dat vooral ook smaakt naar meer.
Ik had van spelleiding twee stevige rollen gekregen: enerzijds die classica waarover ik het gisteren had, anderzijds de rol van een ter dood veroordeelde engeltjesmaakster. Ik kan er geen details over geven – wie weet lezen er spelers mee – maar dat was heel intens. Ze zat in de gevangenis en kon dus maar af en toe bezocht worden, waardoor ik haar maar heel af en toe moest spelen. Maar ik heb er zelf een aantal keren door gehuild, ik heb verschillende spelers doen huilen – de emoties laaiden hoog op – en ik ben er zelfs in geslaagd spelleiding, die bij alle scènes aanwezig was omdat het te belangrijk was, twee keer de tranen in de ogen te doen krijgen. Mission accomplished!
Het idiootste was wel dat toen mijn eerste personage opgepakt, ondervraagd en in de cel gegooid was en ik nog een dik half uur had voor ik Aline moest spelen. Ik moest nog eten – de meesten hadden dat al gedaan – maar ik wilde dat niet raprap in een hoekje van het spelkot doen. Ik trok dus snel iets neutraals aan, zette een nieuw hoedje op, nam een bord eten, en ging in de grote zaal eten. Alwaar meteen iemand op me toekwam, die wellicht dacht dat ik nog mijn vorige personage was. Waarop ik ter plekke iets uit mijn duim zoog en me voorstelde als journaliste van de Raetsburgse Post. En meteen een gans verhaal te horen kreeg, een verzoek tot interview later, een visie op de expo kreeg – met toestemming te citeren – en een hoop extra. Euh…
Ik ben dan maar Aline gaan spelen, en een goed uur later teruggekomen als, jawel, die journaliste. Die heeft intussen massa’s contacten, zowel in de hogere als lagere echelons, samenwerkingsverbanden, artikels op stapels en een hoop informanten. Bijzonder grappig, gezien het feit dat het een zelfverzonnen personage is. Ik heb het ook doorgestuurd naar spelleiding en ze gaan het personage behouden, zeggen ze.
Ik schreef na het evenement in de groep van Aether op Facebook:
Man, wat was me dat zeg! Hoeden, waaiers, juwelen, enkels…
Ik heb me gigantisch goed geamuseerd, en ik wil vooral Raf en Peter bedanken voor het vertrouwen om me die ongelofelijke rollen neer te laten zetten. Ik ben het hele weekend druk bezig geweest, maar toch een paar hoogtepunten:
– het gesticuleren met de waaier. Bedankt voor de tip, dames, ik ga er me een paar extra aanschaffen.
– het openen van het artefact en het mooie spel errond. Sorry, lieverds!
– de ondervraging. Het was dan wel niet de ondervraging die je verwacht had, Bart, dit was ook een mooie.
– het immens mooie spel rond Aline. Steven en An: het was het waard.
En dan het feit dat ik even tussen twee rollen door toch ingame wilde eten, snel iets van gepaste kleren aantrok, ging eten, aangesproken werd, en plots een journaliste van de Gazet van Raetsburg bleek te zijn. Die intussen een deal of twee heeft, drie afspraken voor interviews, materiaal voor een artikel of zes, en waarmee ik me bijzonder goed geamuseerd heb.
Bedankt iedereen om mijn eerste Aether meteen een succes te maken. Ik kom terug.
365 – 15 december 2019 – Aether: de dagoutfit
Aether: wat een ervaring!
Bon, gisteren had ik dus officieel de weirdste larpinpaksessie die ik al gehad heb: lange rokken, hoeden, parels, hakjes, handschoenen, bontjas… Ik stelde me de vraag of er nog zo van die dingen waren die Aetherspecifiek zijn. Want ik had al het gevoel dat ik hier niet met mijn combats ga moeten aan komen zetten.
Gelijk had ik. Man, wat een ervaring! Je wordt meteen ondergedompeld én meegezogen in de maffe wereld die Aether is. Denk de Belle Epoque, maar dan in een wereld waarin er in 1890 een zware oorlog was die gans Duitsland heeft vernield en de kaarten grondig heeft geschud. Er zijn vreemde dingen aan de hand, en er is een stevige steampunk invloed: er zijn zeppelins, wapens allerhande, wagens, mensen die deels cyber zijn, rare machines… Denk Jules Verne, of His Dark Materials van Pullman.
De graad van afwerking, het oog voor detail is immens, iets wat ik nog op geen enkele andere larp heb gezien. De meeste deelnemers hebben zelfs visitekaartjes laten drukken met hun gegevens op, fenomenaal. Het bestek, de bediening, de kleren, de lettertypes, de kandelaars, de lampen, de telefoon…
Ik speel een classica die getrouwd is met een befaamd Duits archeoloog, en samen zijn we op zoek naar resten van Atlantis en Thule. En ik heb een voorwerp meegebracht uit IJsland, waar we op zoek waren naar bewijzen voor de Holle Aardetheorie van Plato.
Heerlijke rol om te spelen, overigens. Niet het hele rijke zoals Madame Lacroix van FN Herstal, of Madame La Duchesse d’Armagnac, maar toch wel die kringen. Fijn fijn fijn.
