Geplaatst op

Aether: een klein bommetje!

Ik sliep naar gewoonte te weinig wegens te laat in bed, maar tegen tien uur liep ik het hoofdterrein, zijnde de binnenkoer van het kasteel, op. Daar stonden enkele heren die terstond op mij af snelden en – met zichtbaar genoegen – me wisten te melden dat de wereld in brand stond. Mijn gezicht was, naar ’t schijnt, goud waard.

Bleek die nacht Europa links en rechts aangevallen te zijn, waardoor de winnaar van de verkiezingen prompt een noodregering samenstelde en ondergetekende minister van Justitie werd. Revolutie: vrouwen voor het eerst op de lijsten, maar vooral: een vrouw in de regering! Gelukkig was er niet veel tijd meer om te debatteren, maar ik verwacht vanuit de spelers én vanuit de wereld ook wel een hoop tegenkanting.

Al bij al heb ik de doelen van mijn personage wel kunnen bereiken. Ik ben nu vooral bijzonder benieuwd wat de scenaristen daar nu mee gaan doen, en of ik dit personage nog verder ga spelen. Ik heb me in elk geval zeer geamuseerd met dit rolletje. Dik in orde!

Geplaatst op

Aether: verkiezingen!

Man, wat heb ik me vandaag al geamuseerd zeg!

Net zoals de vorige jaren ben ik figurant op Aether, de steampunklarp die zich afspeelt in de salons en de Ierse pubs van een alternatief 1925, waar de technologie hoogtij viert, maar we wel nog op het einde van het Victoriaanse zitten.

Er waren verkiezingen, en jawel, er moest campagne gevoerd worden. De verschillende politieke partijen zijn al een tijdje in opmars, mede door spelers. Zelf kreeg ik de rol van barones Gerhilde Van Valkensteen die op de lijst staat van de Conservatieve Christelijke Partij, op zich al een behoorlijke prestatie. Vrouwen hebben namelijk nog steeds geen stemrecht, het algemene stemrecht is er net doorgedrukt, mede door mijn toedoen. Arbeiders hebben één stem, adel nog steeds 50, werkgevers ook 50 en zo. Oneerlijk maar wel al beter dan daarvoor, toch? En ja, ik ben dan ook nog eens ondervoorzitter van mijn partij, wat ook redelijk ongezien is, zeker voor de conservatieven. Maar ook zij moeten mee met hun tijd, wat ervoor zorgde dat er een nieuwe partij ontstond, de Partij van Daadkracht en Actie (Partij van de Adel) die nog conservatiever is.

Soit, één en ander leidde op vrijdagavond tot een heerlijk, uitgebreid diner onder een grote tent op het gras, wat voor een fantastische sfeer zorgde. De rest van de avond werden politieke gesprekken…

En de zaterdag? Praten praten praten, campagne voeren, en in de namiddag een heus stembureau. Compleet met voorzitter, bijzitter, opvragen van paspoorten, controleren op de kieslijsten, the whole shebang. En daarna het telbureau en het bange afwachten in de gang. En bij spelleiding gaan met de officiële uitslag van ons ene stembureautje en kijken wat we ermee aanvangen.

’s Avonds was er dan vooral de coalitievorming, de formatie, het gedoe, en dus meer gesprekken. Een stuk persoonlijk plot, dat ook.

Maar ik heb me vooral al enorm geamuseerd, yup.

Geplaatst op

Aether Shamrock: Visions, family and brotherhood

Een nieuw weekend, een nieuwe larp, zo lijkt het wel. Maar dit was een éénavondevenement van Aether, een Shamrock. De organiserende spelers hadden me specifiek gevraagd of ik een bepaalde rol wilde komen spelen, en dat zag ik meteen zitten: gravin Frédérique Marie Estelle d’Oultremont de Wégimont de Duras de Renesse-Breitbach, jawel. Ik heb toch wel moeite gehad om mijn eigen naam te onthouden, ja.

Ze mocht al wat vooruitstrevender zijn qua mode dan de rest, en daar was ik blij mee, want ik heb niet meteen adellijke kleren uit die tijd liggen, maar had dus wel een charlestonkleedje met de juiste accessoires liggen. Combineer dat dan met een boa en de parels van mijn moeder, en het geheel mocht er wel wezen, ja.

Ik heb me prima geamuseerd, moet ik zeggen: de rol lag me wel en ik kreeg veel spel, in tegenstelling tot de vorige keer waar ik me echt verveelde. Dus ja, fijne avond gehad. De vaste larpfotograaf was er ook weer, en Steven Dewitte heeft ook de gravin mooi vastgelegd, waarvoor dank.

Geplaatst op

Terugweg

Aether sloot af met een heuse begrafenis – altijd leuk als je zo’n ontwijde kerk ter beschikking hebt – maar voor mij met weinig spel. Dat geeft ook niet, de sfeer alleen al is ook fijn, en het gezelschap is aangenaam.

Jarne bracht plichtsgetrouw alles naar de auto, en rond een uur of twee vertrokken we, met nog zo’n goeie 150 kilometer in de batterij. We hadden het idee om naar Keulen te rijden en daar te laden en de Dom te bezoeken en zo, maar toen bleek je zo’n milieusticker nodig te hebben wanneer je ook maar in de buurt van een grote stad wil komen. Die hadden we niet, en ik had ook geen zin om 15 euro te betalen voor een bezoek van een uur of zo. We zijn dan maar verder gereden tot in Düren, een kleiner stadje voorbij Keulen. Jarne leidde me feilloos naar een fast charger, met nog 15% batterij. Ook al miezerde het, we liepen wat rond, deden enkele labcaches, bekeken het kleine stadje – denk Eeklo of Ronse of zo – en dronken een fijne koffie met een excellente panna cotta bij.

Op een goed uur waren we terug aan de auto en stond die op 100%. Ik hou van zo’n snellader, alleen moet ik ook nog de rekening krijgen natuurlijk. Maar het is wel poepsimpel: je badget, steekt de stekker in, gaat koffie drinken, en dat is dat. Ofwel moet je daarna uitbadgen, ofwel gewoon de stekker uittrekken.

Bon, ik gooide Jarne af en tegen zeven uur was ik thuis, zonder ook maar enige pijn in de rug. ’t Is dat ik een goeie autozetel heb, maar ook dat larpen blijkbaar bijzonder goed is voor stressniveaus, vermoed ik.

Soit, een deugddoend weekend dus.

Geplaatst op

Aether 11: het experiment

De spelleiding – ofte regie, zo u wil – van Aether had weer een fijn rolletje voor me uitgedacht: een naïeve, wereldvreemde non die even hard in de wetenschap als in haar religie gelooft. De plot: mijn onderzoeken gaan over het weghalen van kunstmatige lichaamsdelen – de-igorisatie – en die vervangen door donordelen, zodat de persoon in kwestie weer een menswaardig leven krijgt. Er lagen verslagen van mislukte experimenten in mijn labo, maar blijkbaar “doe je dat niet, andermans papieren doorsnuffelen”. Die zijn dus niet naar de spelers geraakt.

Vrijdagavond kwam een man met een onbruikbare kunstarm vragen om die te vervangen, ondanks alle risico’s die daaraan verbonden zijn, en kreeg ik – o toeval! – net een vers lijk binnen. Daar werden eigenlijk geen vragen rond gesteld. Bon, deze voormiddag voerden ikzelf en een drietal spelersdokters de operatie uit, met een contract en formele toestemming, en werden er geen ethische vragen gesteld. Tegen de avond begon de arm af te sterven en volgde een levensreddende spoedoperatie. Opnieuw: no questions asked.

Intussen liep ik rond met een afgehakte hand in een open doosje, wat enige verbaasde blikken opleverde, maar meer ook niet. Hmm….

Soit, ik heb me bijzonder goed geamuseerd met gans dat stukje plot, ik heb bijzonder fijne interacties gehad met medespelers en de gezichten waren soms wel de moeite, ja. En daarnaast heb ik tal van schotwonden verzorgd, levens proberen redden, patiënten verloren en is de arme wereldvreemde zuster compleet beginnen flippen wegens te veel: te veel volk in haar anders zo rustige klooster, te veel geweld, te veel indrukken, te veel gedoe. Ik ging dan met een van de priesters/dokters, die samen met mij die patiënt verloren had, even rustig praten. En toen gingen we de kerk binnen en bleek daar een aartsengel te staan, in interactie met een aantal anderen.

Soit, het heeft een uur fijn spel opgeleverd: gezongen, gepraat, ‘gebeden’ en vooral helemaal tot rust gekomen.

Yup, en toen was het half vier. Alweer. Maar yes, een hele fijne Aether.

Geplaatst op

Richting Keulen

Jawel, ik ben zo zot om vandaag voor een larp tot voorbij Keulen te rijden, zo’n 3.5 uur rijden zonder de pauzes te rekenen. Daar gaat namelijk Aether door, een steampunklarp. En ja, ze zijn goed zot om zo ver te gaan zoeken naar een locatie, maar zodra ik het domein zag, snapte ik volledig dat ze er de afstand voor over hadden: het moet vroeger een klooster geweest zijn, en jawel, daar spelen we ook in. Er is een grote eetzaal, een groot salon, een nog veel grotere bibliotheek met meer dan 3000 boeken, schat ik, en voldoende kamers om meer dan 100 personen te slapen te leggen, met modern en proper sanitair. Maar: er zijn nog een hoop kleinere kamers voor onderzoeksruimtes voor de wetenschappers, voldoende ruimte voor de regiekamer, en vooral: op kelderniveau is er ook nog eens een volledige bruine kroeg, ideaal voor de Shamrock, de Ierse pub die er ook altijd moet zijn. En als extraatje: een heuse kerk, eentje die ontwijd is en waar we dus gerust zelf kunnen spelen en ons ding kunnen doen. Er staat overigens ook een echte kapel, maar aangezien die nog steeds gewijd is, laten we die gewoon met rust.

Enfin, reden te over om toch naar Keulen te rijden. Jarne reed als vanouds mee en ging ermee akkoord om mijn pakezeltje te zijn – lees: al mijn spullen naar de slaapkamer te dragen en terug – in ruil voor het vervoer.

Na zo’n kleine 300 kilometer zijn we even gestopt voor een plaspauze en een koffie – we waren vertrokken rond drie uur – en ook om bij te laden. Dat laatste was op dat moment nog niet strikt nodig, maar ik vreesde dat we de bestemming misschien wel zouden halen, maar niet meer voldoende stroom zouden hebben om nog terug in Keulen te geraken om daar dan te laden. Het was overigens amper de tweede keer dat ik extern ging laden, en de vorige keer was ook op een Aether, mét Jarne, in oktober 2022. Toen ging dat niet zo vlotjes, maar intussen is er wel één en ander veranderd qua laadfaciliteiten. Op een half uurtje aan de snellader had ik zowaar 150 extra kilometers op de teller staan, ofte van 42% naar 80%: wat een luxe!

Het was donker en nat toen we ter bestemming aankwamen, maar dat stoorde niet meteen: ik kon mijn auto gaan parkeren en tegen dan had Jarne een kamer voor ons gevonden én lagen al mijn spullen boven: dik in orde!

Helaas miste ik het begin van het spel: ik moest het hele weekend een non spelen, maar er waren blijkbaar niet voldoende nonnenkapjes, en die waren eventjes allemaal in gebruik voor een misdienst. Tsja…

Maar ik heb me wel prima geamuseerd die eerste avond, al ben ik relatief vroeg gaan slapen omdat de rug niet mee wilde. De week is echt gewoon te zwaar geweest…