Geplaatst op

Logopedist, Ikea, tandarts en asiel

Rara, wat hebben die dingen met elkaar gemeen?

Het zijn de plekken die de jongens en ik bezocht hebben vandaag. Het begon trouwens al goed; ik ben wakker geschoten om half tien, uit mijn bed gesprongen en gedoucht, en dan Merel wakker gemaakt en een fles gegeven, en alles in spurttempo. Om half elf moest Merel nl. in de crèche zijn en wij bij de logopedist, bij voorkeur deftig aangekleed en gevoed en al. Het is net niet gelukt, nee.

De jongens waren overigens superbraaf, wat de nodige complimenten van de logopedist opleverde. Als beloning zijn we dan richting Ikea gereden, waar we gegeten hebben en de jongens gespeeld, terwijl ik wat noodzakelijke kleinigheden vergaarde.

Om kwart over drie stonden we bij de tandarts, omdat er in één van mijn tanden een groot gat was verschenen. Het bleek een oude vulling te zijn, die de geest had gegeven. Drie kwartier later stond ik met een gevulde tand en een scheve lip weer buiten, en vooral een stuk opgelucht.

En toen hebben we thuis de kattenbak gezocht en gevuld, de kattentransportmand voorzien van een zacht dekentje, en zijn naar het asiel in Evergem gereden. Ze hadden een reeks katten binnen, maar nog geen kittens. Nu ja, er waren kittens, maar die waren nog niet klaar om van de moeder gescheiden te worden. Blijkbaar zijn we een maand te vroeg daarvoor. Wij dus onverrichterzake terug huiswaarts, alwaar we de kattenbak dan maar weer in de garage hebben gezwierd.

Begin mei beter, zeker?

Mocht je zelf kittens hebben en er eentje kwijt willen, laat gerust een berichtje achter.

Geplaatst op

Designmuseum

Een van mijn goede voornemens in het begin van het jaar, was om vaker een museum te bezoeken met de kinderen. In elke vakantie minstens één. In de krokusvakantie was het de Wereld van Kina, vandaag was het – op hun eigen verzoek – het Designmuseum. Wolf was er een paar weken geleden geweest met school, en had er toen overal verspreid Playmobilfiguurtjes gezien. Blijkbaar was daar een zoektocht rond, en die wilde hij wel eens uitproberen met zijn broertje.

En jawel: aan de ingang van het museum kregen ze elk een blaadje met twintig figuurtjes en twintig voorwerpen die ze bij elkaar moesten puzzelen. Zelf kreeg ik een boekje mee met wat uitleg, maar zonder te verklappen waar de figuurtjes stonden. Concreet hield dat in dat ik rustig doorheen de hele permanente collectie heb kunnen wandelen, terwijl zij naarstig zochten en noteerden. We zijn er iets meer dan een uur mee zoet geweest, maar ze vonden het heerlijk.

De tijdelijke tentoonstelling ging over het buitenmeubilair van Dirk Wynants, vooral gekend van zijn Gargantua (die ronde houten tafel met in hoogte verstelbare zitbanken) en de Bee Hive. Man man, mocht ik geld en een grote tuin hebben, ik zou het wel weten…

De uitstap werd afgesloten met een ijsje, en de kinderen zagen dat het goed was. En ik ook, trouwens.

Geplaatst op

Een mooie vakantiedag

Een zalige maandag in de vakantie, en dus moest er niks. We hebben allemaal lang geslapen (behalve papa dan, die zat al vroeg op zijn werk) en toen ben ik met Merel in bad gegaan. Gelukkig had ik de creche al op voorhand verwittigd dat ze in de vakantie wel kwam (kwestie van ook dingen te kunnen doen met de jongens) maar dat het een pak later kon zijn. Ja dus.

En toen moest ik wel richting Droomland. Ha ja, want ik had al tijden geleden tegen Kobe gezegd dat ze in de vakantie nog een nieuwe Skylander gingen krijgen, en dat was hij dus niet vergeten. Maar als je zijn gezichtje ziet stralen, en zijn ogen ziet blinken, dan is het echt wel het geld waard. Ze spelen niet alleen met die Skylanders op de Wii, maar ook op de PC. Daarnaast speelt Kobe ook met de poppetjes, en houden Wolf en Kobe ganse kaartspelletjes. In de auto houden ze zelfs een spelletje ‘Raad de Skylander’. Goed gerief, quoi :-p

Ze hebben dus bij thuiskomst mogen spelen, maar na het eten vloog de tv onverbiddellijk uit, en moest er buiten gespeeld worden. Met hangmatten en dergelijke, vooral een woest spel met een grote woeste kraken en twee piraten die in hun hangmatboot moesten zien te overleven. Plezier gegarandeerd, al vrees ik dat half Wondelgem heeft kunnen meegenieten van het gebrul en gegil :-p

Een goeie start van de vakantie dus.

Geplaatst op

Ietsje beter

Het wordt stilaan ietsje beter, met die koppijn van me. Alleen ben ik nu wel nog geregeld misselijk. Geen idee wat er precies scheelt, maar wijs is het niet.

Vandaag was gelukkig een zeer rustige dag: Bart laten slapen (want die zit met serieus veel rugpijn) en de kinderen croissants voorgezet, zelf wat rondgelummeld en was buitengehangen en dat soort onzin, nog wat geslapen, en dan in de namiddag naar de Ronde kijken. Oh jawel. Met het geluid zeer zachtjes tegen de koppijn, dat wel, maar toch: genoten van een spannende koers.

Wie had dat ooit gedacht, dat ik nog voor de lol naar de koers ging kijken? En het nog goed vinden ook?

Geplaatst op

Fou d’O

Niet veel van zeg wegens teveel koppijn, en dus ideaal om een restaurantbespreking te posten. Geschreven voor Gentblogt, en dus ook alhier te vinden.

Een keer of twee per jaar spreek ik af met mijn vriendinnen uit de middelbare school. Vroeger gingen we op weekend, en noemden we het het Wilde Wijven Weekend. Nu houden we het op een gezellig etentje, en voor een keertje mochten ook onze mannen mee.

Plaats van afspraak was de Fou d’O, aan de Snepkaai en de Leie. Ik vermoed dat het overdag een prachtig gezicht is, zeker vanop het uitgebreide terras, maar het was donker en dus bleef het bij een vermoeden.

We startten met het aperitief, dat zeer vlot op tafel kwam, vergezeld van een bordje toastjes en een potje zachte, maar toch doorsmakende tapenade. Een uitgebreide studie van de kaart leerde ons dat die toch wel de moeite was. Omdat ik allergisch ben voor komkommer, lieten we het voorgestelde menu voor wat het was, en namen we van de kaart. Ik koos voor een sashimi van zalm en tonijn met wasabi, gember en rammenas (€ 16), en kreeg daarvoor acht mooie stukjes vis, met een stevige wasabi, maar ook nog zeewier en andere garnituur, zoals het obligate kommetje sojasaus. Er lagen zelfs stokjes op het bord. Misschien niet goedkoop, maar wel zeer lekker.

FoudO[+]

Het hoofdgerecht liet even op zich wachten, maar het restaurant zat intussen ook volledig vol, en dat zijn toch behoorlijk wat couverts. Ik had getwijfeld om een pasta of één van de salades te nemen, maar was uiteindelijk toch gezwicht voor de krokant gebakken zwezeriken op toast, met champignons en truffel (€ 30). Die keuze heeft me geen moment gespeten: de bijzonder knapperig gebakken zwezerik werd geserveerd met een apart kommetje saus, waar ik ongelofelijk graag het recept van zou hebben. Ook mijn wederhelft was opgetogen over zijn zeer royale tonijnsteak (€ 26), die perfect was gebakken.

FoudO[+] FoudO[+]

Ik zou graag kunnen zeggen dat we getwijfeld hebben over een dessert – we hadden eigenlijk allemaal meer dan genoeg gegeten – maar de verleiding was te groot. Dat waren de desserts trouwens ook: de tiramisu (€ 7) en de crème brûlée (€ 7) waren allebei zeer royale porties, en ook nog eens zeer lekker. De dame blanche (€ 7,50) en de coupe brésilienne (€ 7) waren correct. Het kaasassortiment door kaasmeester Van Tricht (€ 14) waar mijn man voor had geopteerd, kwam op een plankje, met versgebakken en dus nog warm broodje, perengelei, een apart kommetje gemengde sla, en vooral ook een apart kaartje met de uitleg over elke kaas. Mooi!

We sloten af met koffie en thee, waarbij uiteraard ook nog wat snoepgoed werd geserveerd, en zagen dat het goed was.

Mijn man en ik hebben al besloten eens terug te komen voor de lunch, maar dan liefst op een zonnige zomerse dag, zodat we kunnen genieten van de echte brasseriekaart op het ruime terras.

Conclusie: Fou d’O is zeker niet goedkoop, maar wel zeer lekker, met een correcte bediening en een fijne sfeer.

Brasserie Fou d’O
Snepkaai 40, 9000 Gent
09/222.46.00
info@foudo.be
Open alle dagen van 12 tot 14.30 u. en van 18 tot 22.30 u. Zaterdagmiddag gesloten.