Het Salon

Geschreven voor en gepubliceerd op Gentblogt.

Toen ik overlaatst iets wilde eten met een vriendin in de buurt van de Boekentoren – ze schrijft daar in alle rust aan haar boek – stelde zij het Salon voor.

Ik werd onmiddellijk twintig jaar terug in de tijd gekatapulteerd. Het Salon! Dat was waar wij, kunstzinnige studenten van de Blandijnberg, rustig koffie gingen drinken. Waar wij – euh, jawel – salonfähig een boompje gingen opzetten over de filosofieën van Nietsche, onderwijl nippend aan een Earl Grey thee. Of waar wij, laten we eerlijk wezen, de stripbibliotheek plunderden, terwijl we een uur deden over een warme choco en eigenlijk in de les hoorden te zitten.

Met enige nostalgie ging ik dus richting het Salon. Ik werd aangenaam verrast. Enerzijds hangt er nog steeds diezelfde sfeer van rust en boeken (compleet mét stripcollectie), anderzijds is het wel een stuk lichter en moderner geworden. In het midden is er nu een lichtstraat, waaronder zich de bar bevindt. Je kan er onder andere slaatjes eten, croques, pasta’s, en ook elke dag een andere soort quiche van Les Tartes de Françoise. Helaas was die vrijdag al om half een compleet uitverkocht. Niet getreurd, er is keuze genoeg. Ik opteerde voor een toost met gerookte zalm en mozzarella voor 6,5 euro, en was absoluut niet teleurgesteld: een ruime portie, met vooral een ruime salade bij. Mij tafelgenote had voor vijf euro de salade met mozzarella besteld, en kreeg daar een half bruin stokbroodje bij.

Salon

Intussen was het restaurant niet volledig vol, maar toch behoorlijk druk. Het publiek is er zeer gemengd: zowel studenten, iets oudere koppels, als professoren en groepjes vrienden, vriendinnen of collega’s. De prijzen zijn zeer democratisch, en er is gratis wifi, niet onbelangrijk als je een studentenpubliek wil aantrekken.

Mijn vriendin verzekerde me dat het in de namiddag doorgaans weer zeer rustig wordt, en dat ze gewoon ging blijven zitten om te werken. Er is zeer lekkere koffie, een rustige sfeer, en ook een mooi assortiment aan taarten, alweer van Les Tartes de Françoise. Wij zijn er wijselijk afgebleven, maar ik ben zeker dat ik er nog terugkom, om van die taart te proeven en te genieten van de rustige sfeer. En stiekem ook toch wel een beetje nostalgie, dat ook.

Het Salon
Sint-Pietersnieuwstraat 194, 9000 Gent
09 225 03 55
Open op weekdagen van 8.00u tot 19.oou, gesloten tijdens het weekend

366 – 7 mei

365-127

Net de bougainvillea buitengezet. Aan het weer zoudt ge het niet zeggen, maar volgens die plant is het wel al zomer.

Die keer van de gap in haar voorhoofd

Zaterdagavond waren de kinderen, net voor bedtijd, dus rond half acht, nog vrolijk aan het spelen. Ik weet niet wat Wolf precies aan het doen was, maar Merel was aan het schateren, zoals alleen kleine meisjes van anderhalf kunnen schateren. En op een bepaald moment viel ze gewoon omver van het lachen. Boenk, met haar kopje tegen de hoek van de salontafel, jawel.

Ze zette het meteen op een brullen, en er bleek dus een gat in haar kopje, boven haar linker wenkbrauw. Een paar minuten later was ze alweer vrolijk aan het lachen en kon moeder de schade opmeten. Tsja, een gap dus, maar wel eentje die een halve centimeter openstond. Op zich niks ergs dus, maar het ging wel een litteken geven als we het zo lieten. Dan maar de dokter van wacht gebeld, en ik naar de huisartsenwachtpost aan de Martelaarslaan.

Daar was het druk, en moesten we ongeveer een uur wachten. Pff. Gelukkig was Merel het eerste half uur zodanig onder de indruk van de nieuwe omgeving en de vreemde mensen, dat ze geen vin verroerde. Het wondje was een klein beetje beginnen bloeden, maar dat was ook alles.

wondjevoor

(foto getrokken in de wachtzaal met een iPhone en slechte verlichting)

Daarna ontdooide ze wat, begon rond te lopen en speelde met haar popjes. En net toen ze toch wel ongedurig begon te worden, mochten we binnen. De dokter bekeek het even, zei hetzelfde als ik, en nam van die hechtstripjes om het netjes toe te trekken. Merel gaf andermaal geen kik.

En dat was dat. Om kwart over negen lag ze in bed, zich van de prins geen kwaad bewust.

Deze middag zag het er zo uit:

wondjena

Niks aan de hand dus, alleen even geschrokken.

Poesje

Gisteren ben ik met de jongens naar de Snepkaai gereden, alwaar ik via via via een machtig schattig klein grijs katertje wist zitten, dat de lieve dame in kwestie al voor mij gereserveerd had. Ik ben helemaal gesmolten!

Het beestje is nog te klein om iets van zijn karakter te merken, maar hij wordt in een lieve, warme omgeving opgevoed tussen de mensen, dus dat komt wel goed 🙂

Ik heb geprobeerd  foto’s te trekken, maar da’s niet zo vanzelfsprekend met zo’n klein beestje. Het is in het echt véél schattiger dan hier te zien valt.

kat1

kat2

Man, ik kijk er al naar uit om weer een kat in huis te hebben!

Scampi met sla, aardbeien en tomaat

Min of meer dus het ‘recept’ van hier, maar met nog tomaatjes bij, en drie beschuiten. Ik had meer dan genoeg, en dat voor negen propunten. Zes, als je de beschuiten laat vallen. Niet slecht. Geef toe, het ziet er toch bijzonder lekker uit?

scampi

Gerbilkastje

Ergens on the interwebs had ik iemand gezien die een oude Ikeakast gans omvormde tot een paradijs voor haar gerbils. En aangezien er hier weer een katje zal komen, en de vorige kat de vorige hamster heeft opgegeten toen ik in het ziekenhuis lag voor de bevalling van Merel, moest er een oplossing komen. Eentje waarbij de kat niet meer aan de gerbils kan.

De vorige eigenaars hadden een oud boekenkastje laten staan in het tuinhuis, en dat was een paar jaar geleden naar de tweede garage verhuisd, omdat het daar eigenlijk nog wel nuttig kon zijn. Bij het nameten bleek het precies de juiste breedte te hebben voor de gerbilbak, en heb ik het dus aangepast. Het is hier en daar knullig gedaan omdat ik niet het juiste materiaal had (lees: een ronde zaag voor op mijn boormachine) maar het ziet er toch deftig uit. Even de voor- en nafoto meegeven:

kastje

Ik heb het samen met Wolf uit elkaar gehaald, Kobe heeft alles afgewassen, en daarna heb ik het geverfd: een grondlaag en een toplaag, in een van de kleuren uit de living. De bovenste planken heb ik eruit gelaten en een verwijderbare glasplaat in de plaats geïnstalleerd. Er is ook een gat gekomen in een tussenplank, zodat de beestjes naar boven kunnen lopen.

kastje2

Vandaag heb ik het afgewerkt, ondanks de zere rug: ik kan vooral niet stilzitten op een stoel, zolang ik in beweging blijf, lukt het wel, zij het voorzichtig.