Geplaatst op

Punniken

Ik dacht eerst dat het hier om Punische monniken of zo ging, maar nee hoor.

Ik zag de term punniken (of klosjebreien) voor het eerst een paar weken geleden opduiken op een blog, en het bleek te gaan om een heel eenvoudige manier om een soortement koorden te breien. Jawel.

Vanmiddag ging ik met Wolf naar de Zeeman om breiwol (hij wilde ook een sjaal, hij was jaloers op die van Kobe en Merel), en toen zag ik zo’n punniksetje hangen, voor amper 99 cent. Daar kan ne mens niet voor sukkelen, natuurlijk.

Thuisgekomen probeerde ik het even uit, en even later nam Wolf het over, zo simpel is het. Je windt wol rond een paar staafjes, en haalt dan met een haakje daar steeds weer een nieuw draadje overheen. Echt cool.

punniken

Wijs, maat.

Geplaatst op

365 – 19 januari

365-019

Gisteren had ik uit de LIDL een verkleinbril meegebracht voor op het grote toilet. Eentje in paars en roze.
Merel was er dol op: ik denk dat ze een keer of vijf naar ’t toilet is gelopen, en telkens tien minuten is blijven zitten.

Geplaatst op

‘Nieuwe’ iPhone

Bart is een tijdje geleden overgeschakeld naar iPhone 5, en ik heb zijn iPhone 4 gekregen. Ik moet zeggen: hij heeft lang op mijn bureau gelegen, zonder dat ik er iets mee deed. Daar speelde een paar factoren toch wel mee: ik moest hem volledig opnieuw instellen, hij is een pak lomper dan mijn huidige iPhone die ik eigenlijk nog steeds heel mooi vind, en vooral: geen gewone SIMkaart, maar een microsim.

Gisteren heb ik dan maar de koe bij de horens gevat, heb ik wat rondgegoogled, en heb ik een ’template’ uitgeprint voor de simkaart: een papiertje om op de huidige kaart te plakken, en heel mooi de lijnen waarop ik moest knippen voor een microsim. Ik wist vooral ook dat ik, als ik een foutje beging, een paar dagen zonder telefoon ging zitten, totdat ik een nieuws simkaart opgestuurd kreeg. Nu ja, zo erg was dat dan ook weer niet, ik ging tenminste nog wifi hebben. Maar het ging als een vliemke: de microsim paste meteen perfect, en dus heb ik nu een iPhone 4.

Ik moet nog wennen aan het design ervan: het ding is veel lomper, veel vierkanter dan de gladde, ronde, vrouwelijke 3, en dat ga ik echt wel missen. Ik vond (en vind nog steeds) het hoesje van de 4 prachtig: hard plastiek bekleed met leer.

Gelukkig had Bart er ook een hele fijne case bij gekocht: de Phone Box van Dr. Who ^^ Die heb ik uiteraard mee geërfd, en die vind ik wel fijn.

iPhonedrwho

Waarom ben ik dan uiteindelijk overgeschakeld? Wel, die 4 is echt gewoon een beter toestel. Hij is sneller, het scherm is scherper en accurater, en het ingebouwde fototoestel is veel beter. Tsja. Gebruiksgemak gaat boven het esthetische.

(En toch ga ik mijn vrouwelijke iPhone missen, grmbl.)
Geplaatst op

365 – 18 januari

Gisteren had mijn kuisvrouw dit mee als nieuwjaarscadeautje. Een leuk blik gevuld met van die Danish Butter Cookies, meer moet dat niet zijn om mij blij te maken.

365-018

Geplaatst op

Sneeuwvogeltjes

Hier hangen er eigenlijk het ganse winterseizoen door mezenbolletjes, en die zijn gretig bezocht.

vogel1

Vorig jaar heb ik ook dat notenkooitje opgehangen, en ook dat is zeer populair. Tegen de lente is het meestal wel leeggegeten. Ik haal het eigenlijk niet weg, en zelfs in volle zomer durft er al eens een meesje komen kijken of er iets in zit.

vogel2

Voor merels en lijsters is het kooitje op zich te klein, maar ze hupsen wel voortdurend in de sneeuw eronder, want daar vallen natuurlijk de stukjes die de mezen lospikken.

vogel3

Ik heb  ook een hele tijd op vinkeslag (hebt u hem? Hebt u hem?) gelegen om dat ene roodborstje te kunnen fotograferen, maar helaas, het beestje vlucht weg bij de minste beweging.

Zal voor een andere keer zijn.

Geplaatst op

Sneeuwtraining

Ik moet het toegeven: origineel zijn ze wel, daar bij de rugby. Omdat het zo gesneeuwd heeft en het ook nog eens vriest, zijn de velden onbespeelbaar. In plaats van de training dan gewoon af te zeggen, vinden ze een alternatief: sleeën op de berg van de Blaarmeersen!

Ideaal als teambuilding, als conditietraining, en gewoon voor de fun natuurlijk!

Ingepakt als twee Michelinmannetjes gingen ze op weg, bij -3°. Wolf vond het zalig, Kobe had blijkbaar een hele tijd zitten huilen: het was hem te koud, en hij durfde niet op de sleeën want het ging veel te snel. Tsja…

Toch glinsterden zijn ogen toen hij terug in het clubhuis binnenkwam. En eigenlijk heeft hij er dus wel iets aan gehad, denk ik. Maar als het nog eens sneeuwtraining is, heb ik hem beloofd dat hij gewoon lekker thuis mag blijven. Hij is per slot van rekening nog maar vijf, het ventje.

Geplaatst op

Sneeuw

Tsja, waar kan je het anders over hebben op een dag als deze?

Sneeuw dus.

Ik pakte de jongens stevig in, en papa ging te voet met hen door de sneeuw met de slee naar school. Ze genoten ervan, denk ik.

sneeuw01

sneeuw02

Zelf zette ik ons meisje af, en reed voorzichtig richting mijn school.

Daar nam ik in de speeltijd een paar fijne foto’s:

sneeuw03

sneeuw04

sneeuw05

en ook vanuit mijn lokaal was het zicht prachtig:

sneeuw06

Tussen twaalf en een geef ik normaal gesproken les aan de zesdes, maar meer dan de helft van de klas was op museumbezoek, en dus kon ik niet echt leerstof geven, enkel toezicht houden. En toen vroegen een paar zesdes of ze een sneeuwman mochten maken, zo buiten mijn venster, zodat ik ze nog in de gaten kon houden. Uiteraard.

sneeuw07

sneeuw08

Enfin ja, de meisjes maakten een sneeuwman, de jongens hielden het bij één enorme bal.

Over de middag had ik toezicht aan de schoolpoort (pasjescontrole), en toen maakte ik de kapitale fout om op te merken dat ik zelfs nog niet één sneeuwbal op mij had gehad. Foutje. Goh ja, je weet dat het een goed sneeuwgevecht was, als je make up uitgelopen blijkt te zijn ^^

Al bij al heb ik dus niet echt last gehad van de sneeuw. Ik ben alleen benieuwd voor morgen, wanneer het nog eens lekker vriest op die sneeuw. Ik vermoed dat het dan nét iets gladder zal zijn. Dat belooft, want morgen ben ik het die de jongens met de slee naar school brengt.