Autodinges.
Zo van die dagen dat ge rustig kunt doorwerken, ze zijn toch zeldzaam. Maar gisterenavond kreeg ik een tekstberichtje, of Wolf niet wilde komen spelen. En deze voormiddag idem, maar dan voor Kobe. Resultaat: twee jongens het huis uit, dus enkel nog Merel over.
Ik had al de hele voormiddag aan de garage gewerkt, en wilde nog naar de Suprabazar. Daar maken ze immers nummerplaten, en de Ford S-Max, die ik al een maand of twee geleden van Bart had overgekocht, staat nu eindelijk op mijn naam, met eigen platen. Oef. Ook dat is dus alweer een klusje dat geregeld is. Nu moet ik alleen nog onze oude Citroën Xsara Picasso verkocht krijgen. Het ding staat hier al een paar maanden werkloos op de oprit, en is nu dus ook zijn platen definitief kwijt.
Hij is intussen meer dan tien jaar oud, heeft amper 140.000 km (wat niet veel is voor een diesel), maar er mankeert nogal wat aan. De batterij is morsdood, er is een deukje aan de koffer (die wel nog sluit, gelukkig maar), het klepje van de benzinetank is afgebroken, en er zijn overal krasjes op. Door een tweedehandseverkoopkeuring geraakt hij dus niet meer, maar wellicht wel nog verkoop voor het buitenland. Als iemand daar een goed adresje voor heeft: graag!
Maar het schiet dus op. Eindelijk.
365 – 30 juli 2014 – mama
Getrokken door Kobe
Weggeefblog
Aangezien ik de garage aan het uitmesten ben, maar ook de kinderkamers en onze eigen kamer al heb aangepakt, ben ik voortdurend dingen aan het weggeven. Ik doe dat dan niet hier, maar wel via een apart blog http://gemuugthethebben.wordpress.com/
Daar zit soms ronduit brol bij (maar die iemand misschien wel nog kan gebruiken) maar ook echt leuke dingen. Sommige dingen zijn dan ook bijzonder snel weg, en dan zet ik ze op een datum van 2004. Zo hou ik voor mezelf overzicht van wat ik al allemaal heb weggedaan, maar staan die posts niet langer bovenaan.
Zijn er dingen die te lang blijven staan, dan gooi ik ze op Freecycle Gent, en zijn ze meestal snel weg.
Voor sommige dingen vraag ik inderdaad ook soms nog een klein bedrag, gewoon omdat ze destijds veel geld hebben gekost. Tsja.
In elk geval: u weet waar u moet zijn.
365 – 29 juli 2014 – clicsvuilbak
Hij werkt, compleet met klepje en al. Intussen zit er zelfs een vuilzakje in, en wordt hij gebruikt voor papiersnippers en zo.
Rustdagje… Of eigenlijk toch weer niet
Het zijn drukke weken geweest voor de kinderen, die eerste weken van de vakantie.
Sportkamp, scoutskamp, dan zo wat uitstappen, of Gwen die langskwam met de kinderen… Er zaten natuurlijk ook wel rustiger dagen tussen, waarbij enkel uitgebreid gekookt werd, of eventjes tot aan de speeltuin werd gegaan.
Maar de voorbije dagen was het druk, en dat kwam uiteraard door de Gentse Feesten. We zijn lang niet alle dagen geweest, maar er waren voorstellingen allerhande, we gingen in Ronse naar het Muziekbos, de jongens deden van Fyxxilab, we gingen spelen in het Zuidpark, we trokken naar het Coyendanspark voor de voorstellingen van MiramirO…
En dus zal het de komende dagen wat rustiger zijn. Ze zijn er ook aan toe, heb ik de indruk, aan een paar daagjes gewoon rustig thuis zijn, en spelen met hun eigen spullen. Merel speelt continu “mama” met haar popjes, en de jongens amuseren zich te pletter met hun Clicks en de loombandjes.
Vervelen?
Nee, eigenlijk doen ze dat niet, ze vinden altijd wel weer iets nieuws.
En ik, ik kan intussen die vermaledijde garage van mij opruimen. Iets van bomen en bos, en licht aan het eind van de tunnel. Zucht.
365 – 28 juli 2014 – prinses
Gaat dan al ne keer naar de Feesten…
Omdat Bart Fyxxilab sponserde, waren we uitgenodigd om nog eens een kijkje te komen nemen op het lab zelf, en daarna iets te drinken in de viplounge op het Sint-Baafsplein.
We zagen het allemaal volledig zitten, en de jongens waren dolcontent dat ze hun zelfgemaakt stopmotionfilmpje konden meekrijgen. Maar moest iemand, die overweg kan met de juiste software, nu nog eens de bovenkant willen afknippen en een muziekje eronder zetten, ge moet u niet inhouden!
Enfin, wij daarna gezellig naar de vip: nog een chance! Want het begon vervaarlijk donker te zien, en jawel: de geijkte drache van de Gentse Feesten was alsnog een feit! Maar man, zo gieten! Blij dat we binnen zaten, want we hebben wel wat doorweekte mensen gezien, jawel.
Enfin, veel zin om daarna nog rond te lopen in de lichte regen, of gewoon op de kletsnatte stenen hadden we niet, en dus hebben we – na het obligate ijsje – dan maar weer de tram naar huis genomen. Tot zover het plan om eens met papa rond te lopen, en eventueel een kijkje te gaan nemen in Baudelo of de Willem de Beersteeg.
Ach ja…
365 – 27 juli 2014 – drash
Van boten en water en zo
In het begin van juli had ik zien passeren dat er weer havenrondvaarten waren in de Gentse haven, en deze keer was ik er op tijd bij! Hoewel, blijkbaar is het het eerste jaar dat lang niet alles volzet was. Maar ik kan me voorstellen dat de mensen op den duur ook zelfs niet meer proberen…
Soit, ik had ook ons ma en ons pa opgetrommeld, en dus zaten we om half twee heerlijk in de zon op de Jacob Van Artevelde. De gidse van dienst was een bijzonder goeie, ik heb zeer veel opgestoken, en eigenlijk ronduit genoten. Ik heb het vermoeden dat ook de rest van de familie het zalig vond, de kinderen alvast omdat er limonade en chips te scoren viel ^^
Het hele verslag, met een massa foto’s, valt hier te lezen op Gentblogt.
Hier krijgt u nog wat persoonlijker foto’s, zoals altijd.
Enfin, een hele fijne dag gehad, met nog koffie en taart bij ons thuis in de tuin, met ma en pa. Gezellig, en voor herhaling vatbaar!